- 19 Haziran 2010
- 106
- 97
- 298
yeni evliyiz eşimle tartışmalarımız zıtlaşmalarımız oluyor. .. evden çıkmıyoruz, birlikte bir şey yapmıyoruz, ben yemek temizlik ş iş arasında mekik dokuyorum onun ilgisini sevgisini yardımını hiç hissedemiyorum. bir de akşamları kahveye gitmeye başladı..
Geçen gün saat 10 da eve gelip masayı kurmamı, acıktığını söyledi bende surat yaptım ama kötü bir şey de demedim. o üstüme geldi, surat yapmamdan rahatsız olduğunu niye sorun yaptığımı konuşup durdu sinirlendirene kadar.. susar mısın sonra konuşalım vs diyorum hala konuşuyor... ve bu tartışmalar her hafta oluyor ...
En son laplopu aldım yatak odasına gideyim derken elimden laptopu aldı yere fırlattı parçaladı. beni de kolumdan tutup savurdu yere düştüm. sonra haklıymış gibi "ne var geç geldiysem, arkadaşlarımla olamam mı vs gibi cümleler kurdu ama ben çok incindim gözlerim şişti ağlamaktan.
Ertesi gün annesi beni çaya çağırdı konuşurken laf lafı açtı konu bizim geçinmemize geldi.. bende ailemde anlatmıyorum üzülmesinler diye kimseye de anlatamıyorum bari dedim annesine söyleyim de destek olsun bana.
Kadın da dinledi beni, üzüldü, tavsiyelerde bulundu büyü mü nazar mı var napsak fln diye endişelendi.
Sorum şu; kayınvalideme anlatmalı mıyım bu tür şeyleri? oğlu olduğu için bilsin ki dizginlesin diye düşündüm... neticede kendi anneme söylesem üzülmekten başka ne yapabilir ki? kendi yetiştirdiği evladının huyunu bilir ona göre bi yol gösterir diye düşündüm. kendisi de hep der yalnız hissetme kendini beraber çözeriz sen benim kızımdan ötesin vs diye...
Bana başka şeylerle dönüşü olabilir mi bu durumların?
Geçen gün saat 10 da eve gelip masayı kurmamı, acıktığını söyledi bende surat yaptım ama kötü bir şey de demedim. o üstüme geldi, surat yapmamdan rahatsız olduğunu niye sorun yaptığımı konuşup durdu sinirlendirene kadar.. susar mısın sonra konuşalım vs diyorum hala konuşuyor... ve bu tartışmalar her hafta oluyor ...
En son laplopu aldım yatak odasına gideyim derken elimden laptopu aldı yere fırlattı parçaladı. beni de kolumdan tutup savurdu yere düştüm. sonra haklıymış gibi "ne var geç geldiysem, arkadaşlarımla olamam mı vs gibi cümleler kurdu ama ben çok incindim gözlerim şişti ağlamaktan.
Ertesi gün annesi beni çaya çağırdı konuşurken laf lafı açtı konu bizim geçinmemize geldi.. bende ailemde anlatmıyorum üzülmesinler diye kimseye de anlatamıyorum bari dedim annesine söyleyim de destek olsun bana.
Kadın da dinledi beni, üzüldü, tavsiyelerde bulundu büyü mü nazar mı var napsak fln diye endişelendi.
Sorum şu; kayınvalideme anlatmalı mıyım bu tür şeyleri? oğlu olduğu için bilsin ki dizginlesin diye düşündüm... neticede kendi anneme söylesem üzülmekten başka ne yapabilir ki? kendi yetiştirdiği evladının huyunu bilir ona göre bi yol gösterir diye düşündüm. kendisi de hep der yalnız hissetme kendini beraber çözeriz sen benim kızımdan ötesin vs diye...
Bana başka şeylerle dönüşü olabilir mi bu durumların?
Bazı şeyler yavaş yavaş oturur canım. Düzeltmek için birşeyler yapın içinden çıkamazsanız anlatın ama sizi nekadar dinler düşünceleri ne boyutta bilemem. Kıskanç bir yapısı varsa ohh çekebilir.
