Sosyal fobim var ve asosyalim

arkadaşlar aranıza yeni katılıyorum.Ya öyle bir haldeyimki bunalıyorum boğuluyorum sanki hiçbirşey zevk vermez oldu çok uzun zamandır.
Çevremde herkesin samimi olduğu arkadaşları var.Mesela bir ortama girdiğimde tamam insanlarla tanışıyorum ok ama devamı gelmiyor,oysa başkaları nasıl gerisini getiriyor anlamıyorum benim her tanıştığım kişide böyle yapayalnızım eşimde beni pek önemsemiyor kızım var küçük ona arkadaş aramaya çıkıyoruz sokaklara parklarda bulsakta yok devamı gelmiyor geçen gün kızımın doğumgünüydü ve biz yine yalnızdık.
Bendeki bu tutukluk sosyal fobi zannediyorum.
Doktorlar bu gibi durumlarda nasıl tedavi uygular ne tür ilaçlar kullanılıyor ve gerçektende faydası oluyor mu?çok merak ediyorum.deneyimlerinizi paylaşırsanız minnettar kalırım

çok geçmiş olsun...belkide değildir...çünkü dışarı çıkıp konuşabiliyosun belki biraz daha insanlarla ilişkilerini kuvvetlendirmeye ihtiyacın vardır.kitap okuyabilirsin...

kitap okuyarak dahada içime kapanık olabilirim.psikoloji kitaplarım vardı eskiden ama faydası olmadı bana

doktora gitmeni öneririm. ilaç tedavisi ve terapi çok işe yarıyor... kendini yalnız hissetme, kendine inan...yaparsın inşallah. HAE

elfidannur .!.:

arkadaşlar aranıza yeni katılıyorum.Ya öyle bir haldeyimki bunalıyorum boğuluyorum sanki hiçbirşey zevk vermez oldu çok uzun zamandır.
Çevremde herkesin samimi olduğu arkadaşları var.Mesela bir ortama girdiğimde tamam insanlarla tanışıyorum ok ama devamı gelmiyor,oysa başkaları nasıl gerisini getiriyor anlamıyorum benim her tanıştığım kişide böyle yapayalnızım eşimde beni pek önemsemiyor kızım var küçük ona arkadaş aramaya çıkıyoruz sokaklara parklarda bulsakta yok devamı gelmiyor geçen gün kızımın doğumgünüydü ve biz yine yalnızdık.
Bendeki bu tutukluk sosyal fobi zannediyorum.
Doktorlar bu gibi durumlarda nasıl tedavi uygular ne tür ilaçlar kullanılıyor ve gerçektende faydası oluyor mu?çok merak ediyorum.deneyimlerinizi paylaşırsanız minnettar kalırım

Genişletmek için tıkla...

Aynı sorun bende de var maalesef bu illet hali bi türlü çözemiyorum doktora da gitmedim sosyal fobi mi asosyallik mi nedir bilmiyorum ama arkadaşsızlık çok zor..Arayıp görüşebileceğin,derdini anlatacağın birinin olmaması zor.Canım senin eşinde mi aynı sen gibi yani arkadaşlık durumu nasıl...

elfidannur .!.:

kitap okuyarak dahada içime kapanık olabilirim.psikoloji kitaplarım vardı eskiden ama faydası olmadı bana

Genişletmek için tıkla...

Kitap okuyarak tamamen kapanık olma ihtimalin yüksek canım.Bu seferde kitap okuyacağım diye evden çıkmazsın aklinialirimsmile

Bende de aynı sorun var arkadaşlar. En azından burdan arkadaşlıklar kuralım ne dersiniz? İnsanın bu dertte yanlız olmadığını görmesi güzel.. Çünkü bizim gibi olmayanlar bizi anlayamıyorlar.

Bu durumu yaşadığım için çok iyi anlıyorum ama prof. yardım kesinlikle gerekli arkadaşlar.. Çok şükür ben atlattım bu sorunu hala atlatamayanlarada seve seve yardımcı olmak isterim çünkü insan derdini paylaşınca hafifliyor.

jimotomika nasıl bir yol izledinde kurtuldun bundan? Uzmana başvursak neler yapıo bu konuda

kızlar bundan birkaç sene önce aynı rahatsızlığı bir süre bende yaşadım..yaşadığım bazı sorunlar bunların üst üste gelmesi beni mahfetti..kendi kabuğuma çekildim..kimseyle görüşmek istemyordum..hatta kendime olan güvenimi kaybettim zamanla..ve derken artık istesemde insanlarla diolog kuramaz olmuştum.
hemen tedaviye başladım ..bu çok önemli...kesinlikle bir uzmandan destek alınmasını tavsiye ederim..çok şükür atlattım..zaten tedavide kendinize tekrar güvenmeyi ve herkesten çok kendinize değer vermeyi öğreniyosunuz..bence amaçta bu oluyo heralde..yaşadığımız bazı sorunların kesinlikle etkisi var bu rahatsızlıkta diye düşünüyorum..

Kardelenn21 benim başvurduğum uzman yaşım dolayısıyla daha çok ergenlik psikolojisiyle ilgilenen bir bölümdü. O yüzden her uzmanın uyguluyacağı yöntemler farklıdır diye düşünüyorum ancak bol bol dokturmla konuşup dertlerimi anlatmanın bana çok yararı olduğunu düşünüyorum arkasındanda staj dönemlerim başladı ve ister istemez insanlarla içli dışlı olmayı öğrendim.. Yani bence en önemli faktör bir uzmana başvurmak, hemen herşey dört dörtlük olmuyor ama mutlaka gelişmeler oluyor..

ben de asosyalim galiba.kimseyle konuşamıyorum.herkes bana bakıyomuş gibi geliyo.konuşurken sesim titriyo heyecanlanıyorum.yanımda az yakın olduğum biri olduğu zaman yemek yiyemiyorum.her hareketimi düşünrek yapıyorum falan.sınıfta parmak kaldırıp bişeler söyleyemiyorum.psikoloğa mı gitmeliyim psikiyatramı ???? gidersem ne yapcakalr bana ilaç falan mı vercekelr.gerçkten işe yarıyo mu?

Evet canım büyük ihtimalle ilaç verilecek, o yüzden psikyatriye gitmeni öneririm. Çünkü psikologların ilaç yazma teykileri yok. Ama ihtiyaç duyarsan psikoloğa ve terapiye de git, hele bir adım at, bir yerlerden başla... Demi?

slm kızlar bende sosyalfobi hastasıyım; bayağı bir süre ilaç kullandım ama bırakınca belli bir süre sonra eski halime geliyorudum bu nedenle kafama göre tekrar başlıyorum bu ara bebek düşündüğüm için ilacı bırakmaya karar verdim malumunuz böyle ilaçları bırakmak zaman alıyor ama bebekten sonra tekrar bi rdoktora gidip kökünden halletmeyi düşünüyorum ben bu hastalıkla ilgili çok araştırma yapmıştım bu hastalığın sonradan çevreden oluşabileceği gibi genetik olarakta olduğunu okumuştum ve babamda fazlaca asosyaldir. eskiden dışarda yemek yiyemezdim ay dökülür yada komik görünürüm diye, yürürken başım aşşadaolur yere bakardım biriyle gözgöze gelmeyeyim diye, kafamı kaldırışımda herkes bana bakıyomuş gibi gelirdi bazı şeyleri üstüne biraz olsun giderek hafiflettim ilacında faydası vardır mutlaka mesela artık yemek yerken özellikle dikkat etmiyorum ve içimde kim bakarsa baksın takma diyorum. aaa bu arada bide kızarmalarım var anlatamam birileriyle konuşurken suratım anında kıpkırmızı olurdu bu yüzden okulda tahtaya hiç kalkamazdım hocalarda kaldırsınlar istemezdim çünkü bi herkesin bana baktığını düşünüyodum bakmıyolarsada suratım kıpkızmızı olunca bakıyolarda neden kızarıyosun sen böyle diolardı. ilaçla geçti kızarmam ama bırakınca tekrar geldi sanki hiç kurtulamıcakmışım gibi geliyo bazen inşalla hepimiz normala döneriz

genetik olabileceğini de düşünüyorum.çünkü benim kardeşim de sessiz annem de sessiz.belki de benim huyum öyledir.öyle kabul etmem gerekir kendimi belki de CADIARZU

bendede biraz bu ilaç tedavisiyle çözülücek bişeymiki bende herkes gibi hoşsohbet olmak istiyorum çabalıyorumda ama bazı yerlerde tıkanıyorum heryerde böyle değilim bazı ortamlarda kişilerin yanında çok konuşurum

Sosyal fobi heyecanlanma, yakınlık kurmaktan kaçınma, insanlardan uzak durma dürtüsü olarak kendisini gösterir. Oysaki sen tam tersine yakınlık kurmak istiyorsun. Bu senin kişiliğin olabilir canım, belki soğuk bir yapın vardır dışarıdan bakınca, insanlar senden çekiniyor, isteğini tersine yorumluyor olabilir. Mesela ben sosyal fobiliyim gerçekten. İnsanlardan, arkadaşlarımdan bile bazen kaçarım, utanırım. Ama genel olarak yakınlarıma karşı çok sevecenimdir, güler yüzlü, neşeliyimdir. Beni yeni tanıyanlar hep ilk görüşmelerimizde ne kadar soğuk göründüğümden bahsederler. Oysa ben hiç farkında olmuyorum durumumu... Sende böyle olabilirsin.

Hem hiç yoktan eş dost edinmek öyle sanıldığı kadar kolay bi iş değildir. Aksine zordur, her tanıştığınla dost olman mümkün değil. Frekanslar karşılıklı olmadı mı, ortak nokta bulamadınız mı başlamadan biter arkadaşlıklar. O yüzden biraz sabırlı olun, elbet birileri çıkacaktır sizi anlamaktan dinlemekten arkadaşlığınızdan zevk alan.

aynalipabuc .!.:

çok geçmiş olsun...belkide değildir...çünkü dışarı çıkıp konuşabiliyosun belki biraz daha insanlarla ilişkilerini kuvvetlendirmeye ihtiyacın vardır.kitap okuyabilirsin...

Genişletmek için tıkla...

çok doğru bir karar bence.

mrb bende sosyal fobi yüzünden tedavi görüyorum hayatı çok zorlaştıran bi durum bu sorunu yaşayanların piskiyatrik yardım görmelerini tavsiye ederim ben daha yeni ilaç tedavisine başladım daha pek bi fark göremedim kendimde (sanırım mucize bekliyodum:) iş hayatımı özellikle çok kötü etkilio bu durum , sosyal hayat zaten yok , okul yıllarımdada çok sıkıntı oldu. ben karakterim böyle galiba soğuk biriyim diye düşünüyordum fakat piskiyatriste gitmeye başlayınca sosyal fobi olduğu çıktı ortaya. İnşallah tedavi fayda verir artık kurtulmak istiyorum.

mrb anlatılanların çoğu bende de varbende birisiyle göz göze gelemiyorum başkasının yanında yemek yiyemiyorum kızarıyorum heyecanlanıyorum kendimi rahat hiç hissetmiyorum.ama çalışmaya başladığım ilk güne göre daha sosyal sayılırım yani artık konuşmak zorundayım.ama arkadaş sorununa gelince benimde hiç arkadşım yok kalıcı olmuyor gerçi arkadaşlarım var ama hiç dostum yok bende istiyorum şöyle bir dostum olsun kardeşim gibi ama güvenemiyorum hepsi ikiyüzlü oluyor tanıdığım kişilerinAllah ikiyüzlü insanlardan korusun herkesi