- 26 Temmuz 2019
- 359
- 411
- 18
Arkadaşlar merhaba, biraz canım sıkkın sizlerle paylaşmak istiyorum fikirlerinizi söylerseniz sevinirim.
Akrabalarımın çoğu benim ve kardeşlerimin zerre kadar ilerlememizi istemeyen insanlar.Sınavı kazanmamdan çok korkuyorlar. Ben 3 yıldır kpss ile uğraşıyorum hiç de dert etmedim bunu. İstediğim meslek için uğraşıyorum ama sanki utanılacak bir şey yapıyormuşum gibi " Ben seni geçtim, Yeter sen de işe gir olmuyorsa zorlama, bak bizim çocuklar bile büyüdü, sen hala bir işe giremedin," dedi geçen gün biri. Bu kadın halamın kızı ve 38 yaşında, açıköğretimden önlisans okuyup eşinin tanıdığı bir yere sekreter olarak girdi. Ama orada öğretmenim diyor. İstediği bir şey olmayınca kendini yere atıyor , bayılıyor , sinir krizi geçiriyor.,Kendi kızkardeşinin düğününde damat karşısında oynarken arkasını döndü diye bayıldığını hatırlıyorum. Doktora götürüyorlar, doktor psikolojik diyormuş. Rahatsızlığı olabilir tabi ama sözlerinin yarısının yalan olduğunu çok kez yakaladım , artık pek inandırıcı gelmiyor bana.Geçen bayramda geldiler ailece , biri bir yandan laf söylüyor biri bir yandan. Artık yetişemedim hepsi üstüme geldiler.Ağladım sinirden , zoruma da gitti. Yemek yerken benim gözümün içine bakıp dalga geçer ya hani bir insan dudak büker , öyle bir hareket yapıp hemen ifadesini değiştirdi. Ben naptığını anlamaya çalışırken hemen bir şey söyledi alakasız anneme bir şeyler söyledi. Hiç hoşlanmıyorum , suratını görmek istemiyorum, çok olgunluktan uzak bir kadın. Ben normalde benim canımı sıkacak üzücek bir şey söyleyenlere usulünce karşılığını veririm yani hakkımı savunurum uygun şekilde. Ama bu kadın yere kendini atacak , sorumlusu beni göstermesinler diye susuyorum . Çok zor oluyor karşıma geçip istediğini söylüyor. Sürekli sen işsizsin, yazık ya bu kızcağıza işsiz güçsüz valla üzülüyorum diyor. Annem sakın karşılık verme kendini atar bir şey olur diyor ama son zamanlarda çok zor gelmeye başladı. Kim katlanır evime geliyor lafları sayıp gidiyor. Bir de küçük kızkardeşime onun ablası çok büyük bir iyilik yaptı. Ama bu sefer de beni sinir etmeye çalışıyor. Bu yüzden laf söylemek istemiyorum ama zoruma gidiyor. Sürekli bize gelmek istiyorlar , gelince de her fırsatta bana acıdığını söylüyor.Ben de beddua ettim artık benim huzursuz mutsuz olmamla mutlu oluyor çünkü . Acınacak duruma düşsün diyorum .Hatta geçen gün laf arasında "Senin de paran yok ama değil mi kafeye falan gidemezsin dedi.Param çok şükür var ama beni parasız görmek istiyor , öyle kabullenmiş. Arkamdan konuştuklarını duydum, hiç sosyal değil, evde sürekli diye. Arkadaş ortamım ondan çok kaliteli arkadaşlarım var ama ısrarla beni görmek istedikleri gibi anlatıyorlar etrafa .Sınavımdan dolayı sosyal hayatım sıfırdı evet ama bir amacım var sonuçta. Geçen gün işyerindeki resimlerini telefonunu getirdi zorla resim gösterdi , Bilgisayarın başında elinde kağıtlar aynı resimlere yüz defa gösterdi. Orada çalışan arkadaşım var tanıyor musun akrabam da çalışıyor demiştim , biliyorum öğretmen olmadığını ama buna kendini inandırmış , bozmak istemedim , kendini yere atar diye.
İyice sinirlenmeye başladım, artık susmak istemiyorum, annem kızkardeşim de bir şey diyemiyor sebebi belli. Bazen de kendime kızıyorum , şu tarz insanlar bile bu kadar emeğime dilini uzatıyor, kazansaydım bu kadına maruz kalmayacaktım. İçimden o kadar çok şey söylemek geliyor ki ona karşı... Artık susmamaya karar verdim,
Bu kadın gibi yalana alışık bir tane daha var. O da benden bir yaş küçük bana abla diye hitap ediyor.
Annesi küçük görünsün diye söylettiriyor. Sorun yok ama çok komik duruyor abla deyince .İşte böyle içimde nefret bile yok bu gereksizlere.
Akrabalarımın çoğu benim ve kardeşlerimin zerre kadar ilerlememizi istemeyen insanlar.Sınavı kazanmamdan çok korkuyorlar. Ben 3 yıldır kpss ile uğraşıyorum hiç de dert etmedim bunu. İstediğim meslek için uğraşıyorum ama sanki utanılacak bir şey yapıyormuşum gibi " Ben seni geçtim, Yeter sen de işe gir olmuyorsa zorlama, bak bizim çocuklar bile büyüdü, sen hala bir işe giremedin," dedi geçen gün biri. Bu kadın halamın kızı ve 38 yaşında, açıköğretimden önlisans okuyup eşinin tanıdığı bir yere sekreter olarak girdi. Ama orada öğretmenim diyor. İstediği bir şey olmayınca kendini yere atıyor , bayılıyor , sinir krizi geçiriyor.,Kendi kızkardeşinin düğününde damat karşısında oynarken arkasını döndü diye bayıldığını hatırlıyorum. Doktora götürüyorlar, doktor psikolojik diyormuş. Rahatsızlığı olabilir tabi ama sözlerinin yarısının yalan olduğunu çok kez yakaladım , artık pek inandırıcı gelmiyor bana.Geçen bayramda geldiler ailece , biri bir yandan laf söylüyor biri bir yandan. Artık yetişemedim hepsi üstüme geldiler.Ağladım sinirden , zoruma da gitti. Yemek yerken benim gözümün içine bakıp dalga geçer ya hani bir insan dudak büker , öyle bir hareket yapıp hemen ifadesini değiştirdi. Ben naptığını anlamaya çalışırken hemen bir şey söyledi alakasız anneme bir şeyler söyledi. Hiç hoşlanmıyorum , suratını görmek istemiyorum, çok olgunluktan uzak bir kadın. Ben normalde benim canımı sıkacak üzücek bir şey söyleyenlere usulünce karşılığını veririm yani hakkımı savunurum uygun şekilde. Ama bu kadın yere kendini atacak , sorumlusu beni göstermesinler diye susuyorum . Çok zor oluyor karşıma geçip istediğini söylüyor. Sürekli sen işsizsin, yazık ya bu kızcağıza işsiz güçsüz valla üzülüyorum diyor. Annem sakın karşılık verme kendini atar bir şey olur diyor ama son zamanlarda çok zor gelmeye başladı. Kim katlanır evime geliyor lafları sayıp gidiyor. Bir de küçük kızkardeşime onun ablası çok büyük bir iyilik yaptı. Ama bu sefer de beni sinir etmeye çalışıyor. Bu yüzden laf söylemek istemiyorum ama zoruma gidiyor. Sürekli bize gelmek istiyorlar , gelince de her fırsatta bana acıdığını söylüyor.Ben de beddua ettim artık benim huzursuz mutsuz olmamla mutlu oluyor çünkü . Acınacak duruma düşsün diyorum .Hatta geçen gün laf arasında "Senin de paran yok ama değil mi kafeye falan gidemezsin dedi.Param çok şükür var ama beni parasız görmek istiyor , öyle kabullenmiş. Arkamdan konuştuklarını duydum, hiç sosyal değil, evde sürekli diye. Arkadaş ortamım ondan çok kaliteli arkadaşlarım var ama ısrarla beni görmek istedikleri gibi anlatıyorlar etrafa .Sınavımdan dolayı sosyal hayatım sıfırdı evet ama bir amacım var sonuçta. Geçen gün işyerindeki resimlerini telefonunu getirdi zorla resim gösterdi , Bilgisayarın başında elinde kağıtlar aynı resimlere yüz defa gösterdi. Orada çalışan arkadaşım var tanıyor musun akrabam da çalışıyor demiştim , biliyorum öğretmen olmadığını ama buna kendini inandırmış , bozmak istemedim , kendini yere atar diye.
İyice sinirlenmeye başladım, artık susmak istemiyorum, annem kızkardeşim de bir şey diyemiyor sebebi belli. Bazen de kendime kızıyorum , şu tarz insanlar bile bu kadar emeğime dilini uzatıyor, kazansaydım bu kadına maruz kalmayacaktım. İçimden o kadar çok şey söylemek geliyor ki ona karşı... Artık susmamaya karar verdim,
Bu kadın gibi yalana alışık bir tane daha var. O da benden bir yaş küçük bana abla diye hitap ediyor.
Annesi küçük görünsün diye söylettiriyor. Sorun yok ama çok komik duruyor abla deyince .İşte böyle içimde nefret bile yok bu gereksizlere.
