- Konu Sahibi aynalipabuc
- #1
25 yaşındayım.babam çok sert biri....küçükken hiç birşey soramazdım hala da çekinirim,sürekli hakaret eder.herkesle kavgaya hazır.insanlarda anlıyorlar tuhaflığını.anlayacağınız sürekli psikolojik şiddet görerek büyüdüm.annemde onunla evlendiği için hiç mutlu değil.bi kere derdini dinlemez.kaşıkla verir sapıyla kusturur der....yani bir iyilik yaparsa arkasından mutlaka birşey gelirde boğazına durur insanın.annem sinir hastası gibi birşeydi...sürekli yakınan bir tip, babam ve ailesinden çektiklerini hala çekmekte olduklarını devamlı anlatır durur.yeter artık dediğimde bağırır dinliceksin diye.sonunda bende hastalandım sindirim problemleri yaşıyorum,panik atak hastalığına yakalandım...üniversite bitirdim ama dışarda çalışmaya cesaret bile edemedim.hem hastalık hem kendine güvensizlik...sürekli kavga ediyorduk nerdeyse hergün.annem bi taraftan hakaret ediyordu babam bi taraftan...sebep saçma sapan küçük şeyler..ama altında yatansa kpssyi kazanamamış olmam,çalışmamam.üzerlerine yük görüp sürekli ne olcan mesajı veriyorlardı.bu arada bi sürü isteyen olunca çalışmıyosun madem evlen dediler...hastalığımın etkisiyle hiç evlenmeyi düşünemedim başta...evlenmiceğimi söyledim.bana evlenmemenin kötü yanlarını anlatıp durdular.en sonunda biriyle görüştüm....hastalığımı tam anlatamasamda biraz biliyor.ama ailemle aramın bu derece kötü olduğunu yaptıklarının beni bu kadar etkilediğini anlayamıyor.artık suç bende mi onlardamı onu bile şaşırdım sinirli tahammülsüz bir insan oldum.bunu biliyordum aileme dedim ben evlenilecek biri değilim dedim.hayır sen yaparsın herkes senden mi iyi dediler.ikna oldum ve sözlendim.
Son düzenleme: