dilerim burayı okuyorsunuzdur,ne kadar çok kişi yazmış,hem kendisi yaşayanlar hem de tanıklık edenler.çok geçmiş olsun size de , çeken herkese de,içinde bana da :)
ben de hastalığımla 5 ekimde tanıştım,kayda değer şikayetlerim yoktu üstelik.öğrendikten 5 gün sonra hastaneye yattım,3 hafta sürdü tahlil ,tetkik vs.bayram için izinli çıktım ve bayram dönüşü ameliyatımı oldum.henüz 16 gün oldu ameliyat olalı.tetkikler sırasında 1.evre gibi duran hastalığım, ameliyat sırasında farkedildi ki 3.sınıfa atlamıs :) yalnız korkmayın benimki başka tür bir kanser.işin en iyi yanı sadece çok yakındaki bir lenfe sıcramıs olması ve diğerlerinin temiz çıkmış olması.sevgili tümörüm nurtopu gibi içerde duruyor,rahmim de yerinde duruyor.yumurtalığımın biri asıldı yukarılara ısından zarar görmesin diye,diğerini ben kendi isteğimle dondurttum.sadece o bölgedeki tüm lenflerimtek tek alındı ,Allah dr umdan ve diğerlerinden razı olsun.bir de kaprisli ,bilmiş bir hastayım ben :) bulduğum tüm uzmanlık tezlerini araştırmaları okuyup,herşeyi bilerek tartıştım dr umla,benim gibi bir çetin cevize rastlamamıştır:)her şerde bir hayır vardır derler ya doğru gerçekten.tam evlilik planları yaparken farkedildi hastalığım.sevgilime ayrılalım dedim ,ben artık çocuk doğuramayabilirim.başımıza ne gelirse birlikte yaşayacağız ,bu bizim sınavımız ve birlikte atlatacağız dedi.neredeyse her gün hastaneye geldi.ben çocuk istemiyorum yalnızca senin sağlıklı olmanı istiyorum ,sen benimle ol gerisi hiç önemli değil,ilerde bakarız bir şekilde çaresine dedi.ben istiyorum çocuk dedim , o, ben istemiyorum dedi :) tabii etrafta yasanmış kanser örnekleri var,hepsi de kurtuldu çok şükür.ama baktım ki ben üzülürsem ailem perişan olacak.çünkü kanser herkes için bir şok sebebi.hatta aman o kelimeyi kullanma diyenler bile oldu.çok saçma geldi bana.adına kanser değil,başa bir şey desem ne farkedecek ??amaaaan dedim,kaderimde bu varmış,bunu yaşayacakmışım,zaten normal bir şey gelse başıma şaşardım :) oldum olası neşeli bir insanımdır.aynen neşem devam etti,korkmuyorum senden kanser dedim,sen benden kork,kime çattığını bilmiyorsun sen :)tek üzüntüm rahmimi kaybetmekti,ama ona da alternatifler bularak hazırlamıştım kendimi.şimdi rahmim bedenimde,sevdiğim erkek yanımda,ailem yanımda,bilen 3-4 arkadaşım da sağolsunlar hep ilgililer.şimdi paşa paşa keyfime bakıyorum.paşa paşa dediğim,tam 2 hafta yattım hastanede ameliyattan sonra,2-3 gündür evimde yatağımdayım.dinleniyorum ,zaten tembellği severmişim:) haftaya kemoterapi ve radyoterapim eşzamanlı başlıyor.sonrasında da başka bir tedavi daha alacağım.kendimi çok anlattım,moral ,destek,bir örnek olsun diye sana.çünkü yarı baygınken bile elimi hafif kaldırıp ben iyiyim demişim odama getirilirken ,hatırlamıyorum tabii :) bu hastalığı gerçekten azim ,istek ve moral yeniyor arkadaşım.ilk öğrendiğimde ağlarken saçları kısacık bir hanım gülerek ,ben yendim sen de yenersin ,üstelik ben kaç kez ameliyat oldum ,yine de çalışıyorum demişti,Allah ona da şifa versin,çocuğum olmayacak diye ağlarken bir hastanın eşi,konuşmalarımı duymuş,benim eşim yendi ve 12 yıl sonra çocuğumuz oldu,sakın bırakmayın kendinizi,yumurta dondurmayı da kıbrıs falan neresi olursa olsun yaptırın demişti,gözleri yaşlı.(ben türkiyede bir tıp fakültesinde yaptırdım,artık ülkemizde de yapılıyor,alacağınız tedaviden sonra ister vücudunuza geri taktırırsınız,ister bekletirsiniz size kalmış) diyeceğim o ki,sen hastalıktan değil,hastalık senden korksun,moralini bozacak insanlardan uzak dur,keyfine bak,nerde nasıl mutlu oluyorsan o şekilde davran.Allah yardımcın olsun,hepsi geçecek,üzülme...