- 6 Mart 2008
- 1.447
- 184
- 698
canım benim.yazacaklarım belki sana iyi gelecek yada düşüncelerin değişmeyecek ama yine de yazayım.benim annem 12 sene önce meme kanseri oldu.o zamanlar meme kurtarma diye bir alternatif olmadığı için tek memesi tamaen kemiğe kadar koltukaltı lenfleriyle beraber alındı.kemo radyoterapi vs birsürü acılar çekti.beş sene önce de yumurtalık kanseri yaşadı.bu dönemde hepimiz özellikle onun etrafında pervane olduk.ne kadar faydalı yiyecek içecek çorba şu bu ne varsa yedirdik içirdik.anacım da o kadar fiziksel rahatsızlıklarına rağmen bir kez olsun off demedi.en önemlisi şen kahkahasını hiç bırakmadı.hep birşeylerle mutlu oldu.birde yaşı da vardı.herşey ona iki kat daha zordu.sen şimdi gençsin.erken evre birde.senin için deli olan bir eşin var.arkadaşların sen öleceksin diye değil bu dönemi birlikte atlatalım diye arıyor.ne mutlu sana.
benim annemde ve iki ablamda da bu illet var.ve biliyorum ki birgün yüksek ihtimalle piyango bana da vurabilir.ama ben asla korkmuyorum.kimse bu dünyaya pamuklar içinde yaşamaya gelmedi ve kimse de baki değil.ama hayat bir gündür o da bu gündür mü neydi bir laf vardı.anla işte.tut eşinin elini al ilaçlarını ol tedavini.ne kadar kötü olsanda yüreğini ferah tutmaya çalış.Allah yar ve yardımcın olsun..
hatta ikinci hastalığında kemoterapi saçlarnı döktü(birincisinde dökülmemişti.her zaman dökülmeyebilirmiş)bende aldım babamın makinasını kazıdım.o zaman o kadar çok dedeme bezedi ki aynaya bakınca gülmekten yarıldık.saçlarının gittiğine üzülmedi bile.aman kökü bende dedi ve uzayana kadar aynaya her baktığında gülme krizine girerdi.ne mi oldu sonra ipek gibi çıktı saçları..canım anneciiimmm....