Stresi yönetememek

kavun kokusu .!.:

Ben empati duygusu yüksek bir insanım bu yüzden sosyal medyada üzücü şeyler gördüğümde(5 yıl öncenin videosu olsa bile) çok üzülüyorum, duruma göre ağlıyorum da. Bu yüznden kendimi frenleyecek, çare olacak bir şeyler ararken şöyle bir şeye denk geldim:

1. Elinde olsa değiştirebileceğin, yardım edebileceğin bir şey mi?
2. O kötü şey senin yüzünden mi?
3. Üzülmen herhangi bir şekilde yardımcı olacak mı?

Siz de bu soruları değiştirerek kendinize uyarlayabilirsiniz.

Stresli olmak fayda sağlayacak mı?
Diyelim ki olmadı, başarısız oldun, dünyanın sonu mu? Bu tarz sorularla kendinizi teskin edebilirsiniz belki.

Genişletmek için tıkla...

yildizgecidi .!.:

Kayginiz neden onu once bir dusunun. Eger sinavi gecemezsem cok kotu olur diye bir kaygiysa calismamak daha kotu olur diye dusunup motive edin kendinizi. Once nedenini arastirin kayginin sonra bu nedene sebep olan probleme odaklanin. Terapi alabilirsiniz kendiniz bu problemi asamiyorsaniz.

Genişletmek için tıkla...

noram .!.:

kaygı bozukluğunuz olabilir gibi geldi. kaygı tabii ki normaldir ama sizinki hayatınızı etkileyecek düzeyde ve kontrol edemiyorsunuz anladığım kadarıyla. bir uzmanla görüşmenizde fayda var. altında tramvatik bir durum yatıyor olabilir.

Genişletmek için tıkla...

AnkaEnerjisi .!.:

Sınav için çok güzel meditasyonlar var. Her gece dinleyin ki bilinçaltınız dönüşsün.

Terapi alın yine tabi ama destek olarak meditasyonu çok tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

ordinary .!.:

Aynısı bende de var. Kaygı bozukluğu demişti google bana. Daha doktor yüzü görmediğimden resmiyete kavuşmadı. Yumurta kapıya dayanınca öyle bir çalışıyor ki

Mükemmel olmasın çalışmanız. Ufak da olsa başlayın. Gerisi gelir. Memur olmazsam öleyim gibi KPSS'ye bel bağlamayın. Onun korkusu da kaygınızı artırır çünkü. Belki basit bir KPSS denemesi veya hakim olduğunuz bir konuya çalışarak KPSS hazırlık macerasına atılmış olursunuz.

Bir de program yapın, şu zamana kadar şu ünite bitecek gibi. Yoksa öteleye öteleye yaz mevsimini bulursunuz. Belli bir yere geldiğinizde kendinizi ödüllendirin: dizi seyretme, dışarı çıkma, sosyal medyaya girme gibi. Yapmazsanız cezalandırabilirsiniz kendinizi.

Bir başlasanız otomatiğe bağlayacaksınız. Muhtemelen de sınava çalışıp da gireceğiniz için stresiniz az olacak. Başarılar.

Genişletmek için tıkla...

therewillbeaday .!.:

Terapi imkanınız varsa almanız faydalı olur diye düşünüyorum. Bu yazdıklarınız bende de olan şeyler maalesef. Son zamanlarda bunu azaltma gayretindeyim. Amaç olarak mükemmeli hedefleyince insan dört dörtlük olsun diyor. E bu da mümkün olmayınca en ufak bir plan aksaması direkt kaygıyı X2 yapıyor akabinde sizin de dediğiniz gibi bu kez bu sınav stresini azaltmak için başka bir arayışa giriliyor. Sınav yaklaşınca da bu kez kalan vakitte nasıl yetiştirebilirim ki olmadı işte olamaz diye diye zaman geçip gidiyor.

Benim tavsiyem amacınız mükemmel olmak olmasın. Bunu uygulamak ilk etapta kolay olmayacak. Programı yaparken nasıl yaptığınızı bilmiyorum ama öncelikle her haftayı, her ayı planlamayın. Ya da haftalık plan yapacaksanız dahi en ince detayına kadar belirtmeyin ve esnek tutmaya çalışın. Günlük planda da o gün belirttiklerinizin hepsini yapamazsanız bile olmadı neyse yarın hem bugünün hem yarının programını yetiştirmeye çalışayım gayreti yerine "zaten mükemmel olmak zorunda değildi, yetiştirememe ihtimali bıraktım. Başlangıç için gayet iyi bir çalışma süresi oldu. Zamanla artacak, ilk etapta uzun saatler odaklanmak çok da mümkün değil. Sınava kadar disiplinli çalışmayla kalan süre yeterli olur. En azından elimden geleni yapmaya çalışıyorum, mükemmeli yapmaya çalışmak değil. "
Kendinizi bu şekilde telkin ederseniz ve başlarken mükemmel bir düzen oturma gayretiyle başlamak yerine küçük adimlarla ve elimden geleni yapmaya çalışacağım diye başladığınız takdirde zaten göreceksiniz süreç içinde o kaygılar artsa bile siz bir şekilde kendinizi çalışırken bulacaksınız.


Epey uzun yazmış oldum ama kısacası ben tamamen konunuzdaki kaygıları ve sorunu çözebilmiş değilim, terapi imkanım olmadığından değerlendiremedim. Fakat yukarıdaki yazdıklarımı uygulamaya çalıştıkça en azından ilerleme oluştuğunu söyleyebilirim.

Genişletmek için tıkla...

little bird .!.:

Teşekkür ederim deneyeceğim hepsini. Keşke benimle aynı şeyi hedefleyen kişiler olsaydı beraber grup kurup hesap verseydik diyorum bazen. Başka insanların çalıştığını görmek beni motive ediyor.
Terapi imkanım var ama şu an o kadar parayı ona ayırmak da çok geliyor, o yüzden başta kendi kendime çözmeye çalışacağım.

Genişletmek için tıkla...

therewillbeaday .!.:

Terapi imkanınız varsa almanız faydalı olur diye düşünüyorum. Bu yazdıklarınız bende de olan şeyler maalesef. Son zamanlarda bunu azaltma gayretindeyim. Amaç olarak mükemmeli hedefleyince insan dört dörtlük olsun diyor. E bu da mümkün olmayınca en ufak bir plan aksaması direkt kaygıyı X2 yapıyor akabinde sizin de dediğiniz gibi bu kez bu sınav stresini azaltmak için başka bir arayışa giriliyor. Sınav yaklaşınca da bu kez kalan vakitte nasıl yetiştirebilirim ki olmadı işte olamaz diye diye zaman geçip gidiyor.

Benim tavsiyem amacınız mükemmel olmak olmasın. Bunu uygulamak ilk etapta kolay olmayacak. Programı yaparken nasıl yaptığınızı bilmiyorum ama öncelikle her haftayı, her ayı planlamayın. Ya da haftalık plan yapacaksanız dahi en ince detayına kadar belirtmeyin ve esnek tutmaya çalışın. Günlük planda da o gün belirttiklerinizin hepsini yapamazsanız bile olmadı neyse yarın hem bugünün hem yarının programını yetiştirmeye çalışayım gayreti yerine "zaten mükemmel olmak zorunda değildi, yetiştirememe ihtimali bıraktım. Başlangıç için gayet iyi bir çalışma süresi oldu. Zamanla artacak, ilk etapta uzun saatler odaklanmak çok da mümkün değil. Sınava kadar disiplinli çalışmayla kalan süre yeterli olur. En azından elimden geleni yapmaya çalışıyorum, mükemmeli yapmaya çalışmak değil. "
Kendinizi bu şekilde telkin ederseniz ve başlarken mükemmel bir düzen oturma gayretiyle başlamak yerine küçük adimlarla ve elimden geleni yapmaya çalışacağım diye başladığınız takdirde zaten göreceksiniz süreç içinde o kaygılar artsa bile siz bir şekilde kendinizi çalışırken bulacaksınız.


Epey uzun yazmış oldum ama kısacası ben tamamen konunuzdaki kaygıları ve sorunu çözebilmiş değilim, terapi imkanım olmadığından değerlendiremedim. Fakat yukarıdaki yazdıklarımı uygulamaya çalıştıkça en azından ilerleme oluştuğunu söyleyebilirim.

Genişletmek için tıkla...

AnkaEnerjisi .!.:

Çok var ama Mistik Yol’dan başlayabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

little bird .!.:

Merhaba hanımlar,

Benim için çok önemli konularda stresi yönetemiyorum.

Örnek açısından yazacağım, böyle bir durumum yok şu an.

Diyelim ki kpss ya da o tarzda bir sınava gireceğim. Sınav için çok fazla kaygı hissediyorum ve sınava çalışmak da sınavı hatırlattığı için çalışırken de çok kaygılı oluyorum. Bu yüzden sınavı aklımdan çıkaracak beni oyalayacak şeyler buluyorum bilinçsizce. Bu çok heyecanlı bir dizi ya da ilişkimle alakalı bir şey olabilir.

Kısacası stres yaptığım şey gelene kadar kendimi oyalama eğilimim var. Ve o şeye hazırlanmak da beni stres yaptığı için hazırlanmayı sürekli erteliyorum, sonunda da hiç hazırlanmamış oluyorum (birazcık bile hazırlanmamış oluyorum, sürekli kendimi sonra daha mükemmel hazırlanacağım konusunda kandırıyorum) ve stres yaptığım şeyin berbat geçmesiyle sonuçlanıyor.

Sizin bunun için taktikleriniz var mı? Bu tür sizin için çok önemli konularda ne yapıyorsunuz?

Terapi alsam mı diye de düşünüyorum. Öyle işte.

Genişletmek için tıkla...

little bird .!.:

Merhaba hanımlar,

Benim için çok önemli konularda stresi yönetemiyorum.

Örnek açısından yazacağım, böyle bir durumum yok şu an.

Diyelim ki kpss ya da o tarzda bir sınava gireceğim. Sınav için çok fazla kaygı hissediyorum ve sınava çalışmak da sınavı hatırlattığı için çalışırken de çok kaygılı oluyorum. Bu yüzden sınavı aklımdan çıkaracak beni oyalayacak şeyler buluyorum bilinçsizce. Bu çok heyecanlı bir dizi ya da ilişkimle alakalı bir şey olabilir.

Kısacası stres yaptığım şey gelene kadar kendimi oyalama eğilimim var. Ve o şeye hazırlanmak da beni stres yaptığı için hazırlanmayı sürekli erteliyorum, sonunda da hiç hazırlanmamış oluyorum (birazcık bile hazırlanmamış oluyorum, sürekli kendimi sonra daha mükemmel hazırlanacağım konusunda kandırıyorum) ve stres yaptığım şeyin berbat geçmesiyle sonuçlanıyor.

Sizin bunun için taktikleriniz var mı? Bu tür sizin için çok önemli konularda ne yapıyorsunuz?

Terapi alsam mı diye de düşünüyorum. Öyle işte.

Genişletmek için tıkla...

therewillbeaday .!.:

Rica ederim. Kurum sınavlarına mı çalışıyorsunuz bilmiyorum fakat Instagramda bazı study blog tarzı hesaplar oluyor. Aynı sınava çalışan kişileri bulabilirsiniz. Bu beni daha da strese sokuyor açıkçası. Oradaki kişinin kaç saat çalıştığını vs görünce yetersizlik hissi başlıyor bu kez kaygı yine artıyor. Ama birkaç takip ettiğim hocanın hesabı vardı. O sınavlara çalışmıyor olsam dahi paylaşımlarını okuyunca mücadele ruhunu aşılama açısından faydasını görmüştüm. Bunu da deneyebilirsiniz. Şimdiden başarılar dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Ben de bir erteleyiciyim. Ertelemek istediğim şeyler için bu forumda takılıyorum.
Prokrastineyşın kitabını oku, kendini göreceksin. Ve bu döngüden nasıl çıkabileceğine dair bir umudun olacak

Genişletmek için tıkla...

bebeklinick .!.:

Bende stres ve öfkeyi yoneteemem

Genişletmek için tıkla...

little bird .!.:

Ama siz okumuşsunuz ve hala erteleyiciymişsiniz

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Bir günde bu hale gelmediğine göre bir günde düzelemezsin değil mi? Sistematik şekilde kendini eğitmen lazım, konfor alanından çıkıp değişmen lazım.

Mesela ben instagramımı kapattım, oyalayıcı WhatsApp gruplarımdan çıktım. Tv izlemeyi bıraktım, sadece günde 1 saat kadar buraya takılıyorum. 1 sene öncesine göre çok çok iyiyim artık. Yapmam gerekenler kaygı verse bile üstlerine gitmeye çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

little bird .!.:

Çok güzel noktalara değinmişsiniz, teşekkürler deneyeceğim

Şöyle ki ben zaten çalışacağım diyorum ama o yüksek kaygıyla baş edemediğimden erteliyorum sürekli. Sonunda da çalışmamış oluyorum.

Haklısınız olabilir, küçükken daha da fazlaydı kaygım yine azalmış hali bu ama o zaman ertelemiyordum. Kaygılansam da çalışıyordum

Genişletmek için tıkla...