Ve dünya hala dönüyor.
Ve biz;
kendimizi beğenmiyoruz,
işimizi beğenmiyoruz,
aşımızı beğenmiyoruz,
ŞÜKRETMİYORUZ!
Ve insafsızca israf ediyoruz.
Yarın bizi nasıl bir hayatın beklediğinden eminmiyiz ?
bir küçük çocuk bunu yazan..bilmiyorum belki bu yazıyı koydum diye konu sahipleri bu konuyu kapatıcaklar..çünkü kargaşaya değişik yorumlara neden olucakk..
neden bu dünya bukadar basit? neden o küçük çocuklar? arkadaşlar onlar için ne yapabiliriz!!
Bağışlayın beni!
Filistin'li bir çocuğun yazdığı yazı.. Kenarlarında renkli çiçekler olan mektup kağıtlarına yazmak isterdim
Kelebek kanatları boyamayı, kuşların ötüşünü dinlemeyi,
hatta uçurtma uçurmayı ben de öğrenebilirdim
Mektubumun kenarlarına renkli çiçekler çizemedim
Kelebek kanatlarını boyamayı, kuşların ötüşünü dinlemeyi,
uçurtma uçurmayı beceremedim
Bağışlayın beni!
Resim çizmeyi, çiçek boyamayı, kelebek kanatlarını
okşamayı sevmediğimden değil
Ben, top ateşleri, bomba gürültüleri arasında doğdum
Yaşım 13
Ninniler yerine, makinelilerin takırtılarıyla büyüdüm
Renklerden ilk önce kan kırmızısını tanıdım
Çiçeklerden önce ölülerin arasında dolandım
Kelebeklerle hiç saklambaç oynayamadım
Üç yaşımdayken en büyük abimi, sekizimdeyken ortancayı kaybettim
Babamı ellerini bağlayarak götürdüklerinde dokuzundaydım
Gömdüğümüzde onumda
Ablam 15'inde terk etti evi
15 inde kızlar okula gider 17'sinde dantel örer Çeyiz sandığı düzer
Bizim burada 15'inde kızlar savaşa gider
Seçme hakki tanımaz İsrail zorbası
Ya evinde oturup ölümü bekleyeceksin Ha bugün, ha
yarın diye diye yaşarken öleceksin ya da
Ölümlerin ateşinden sesleniyorum size duyuyormusunuz?
Filistin'im ben anlıyor musunuz?
Ama yine de yaşıyorum iste
Çünkü kanlı topraklarda büyürken yaşamayı
Çiçek boyamayı değilse de mezar taşlarında çiçek büyütmeyi
Kelebek kovalamayı değil ama, tüfek tutmayı öğrendik
Bu kadar nefret, bu kadar acı arasında yaşamayı
Karanlıklar arasından güneşe bakmayı öğrendik
Onun için kocaman ve karadır gözlerimiz
Onun için hala sımsıcaktır, düşmana tas atarken nasırlaşan minik ellerimiz
Sokak aralarında mermi kovanlarından oyuncak yaptık
Patlamamış el bombaları topladık
Mayınların üstünde sek sek oynadık
Evimizi yıktılar dün Mahallemizi yaktılar
Mermi kovanlarıyla misket oynarken üzerimize bombalar attılar
Üç arkadaşım can verdi Üç küçük çocuk
Bağışlayın beni kurtaramadım!
Sarkmıştı omzumdan aşağı kanlı kolum, uzatamadım
Elim düştü yere, kolum çaresiz
Kanlarımız karıştı birbirine İste orada kankardeş olduk biz
Gözlerim karardı önce Başım döndü
Ama uyumak istemiyorum
Uyursam arkadaşlarım bu dünyadan göçer diye korkuyorum
Bağışlayın beni!
Tutamadım kendimi Yapıştıramadım alnıma açık dursunlar diye gözbebeklerimi
Yaşım 13
Burada çocuklar çocuk olmaz
Bebeler bile yasamak için beşikten siper yapar
Çünkü İsrail denilen zorbanın Amerikan bombaları, beşikleri bile mezar yapar
Ölümlerin içinden büyüyorum
MİNİCİK YÜREĞİMLE ATEŞLERİN ARASINDAN ÖFKEYLE GELİYORUM
DUDAKLARIMDAN DÖKÜLEN ÖZGÜRLÜK TÜRKÜLERİNİ DUYUYOR MUSUNUZ?
duyuyormuyuz?
sizi sevgiliniz mi aldattı..istediğiniz hayata sahip değilmisiniz..
bakın ..görün..çok uzakta değiller..bizim evrenimiz de yaşıyor bu çocuklar..bu İNSANLAR!!!!
ve bukadar kötü..bukadar iğrenç İNSANLAR(!) DA bizim evrenimiz de yaşıyor..neden!!!!neden bişey yapamıyoruz...
ve bir hadisi şerif..!!müslümanların derdiyle dertlenmeyen bizden değildir!!
Ve biz;
kendimizi beğenmiyoruz,
işimizi beğenmiyoruz,
aşımızı beğenmiyoruz,
ŞÜKRETMİYORUZ!
Ve insafsızca israf ediyoruz.
Yarın bizi nasıl bir hayatın beklediğinden eminmiyiz ?
bir küçük çocuk bunu yazan..bilmiyorum belki bu yazıyı koydum diye konu sahipleri bu konuyu kapatıcaklar..çünkü kargaşaya değişik yorumlara neden olucakk..
neden bu dünya bukadar basit? neden o küçük çocuklar? arkadaşlar onlar için ne yapabiliriz!!
Bağışlayın beni!
Filistin'li bir çocuğun yazdığı yazı.. Kenarlarında renkli çiçekler olan mektup kağıtlarına yazmak isterdim
Kelebek kanatları boyamayı, kuşların ötüşünü dinlemeyi,
hatta uçurtma uçurmayı ben de öğrenebilirdim
Mektubumun kenarlarına renkli çiçekler çizemedim
Kelebek kanatlarını boyamayı, kuşların ötüşünü dinlemeyi,
uçurtma uçurmayı beceremedim
Bağışlayın beni!
Resim çizmeyi, çiçek boyamayı, kelebek kanatlarını
okşamayı sevmediğimden değil
Ben, top ateşleri, bomba gürültüleri arasında doğdum
Yaşım 13
Ninniler yerine, makinelilerin takırtılarıyla büyüdüm
Renklerden ilk önce kan kırmızısını tanıdım
Çiçeklerden önce ölülerin arasında dolandım
Kelebeklerle hiç saklambaç oynayamadım
Üç yaşımdayken en büyük abimi, sekizimdeyken ortancayı kaybettim
Babamı ellerini bağlayarak götürdüklerinde dokuzundaydım
Gömdüğümüzde onumda
Ablam 15'inde terk etti evi
15 inde kızlar okula gider 17'sinde dantel örer Çeyiz sandığı düzer
Bizim burada 15'inde kızlar savaşa gider
Seçme hakki tanımaz İsrail zorbası
Ya evinde oturup ölümü bekleyeceksin Ha bugün, ha
yarın diye diye yaşarken öleceksin ya da
Ölümlerin ateşinden sesleniyorum size duyuyormusunuz?
Filistin'im ben anlıyor musunuz?
Ama yine de yaşıyorum iste
Çünkü kanlı topraklarda büyürken yaşamayı
Çiçek boyamayı değilse de mezar taşlarında çiçek büyütmeyi
Kelebek kovalamayı değil ama, tüfek tutmayı öğrendik
Bu kadar nefret, bu kadar acı arasında yaşamayı
Karanlıklar arasından güneşe bakmayı öğrendik
Onun için kocaman ve karadır gözlerimiz
Onun için hala sımsıcaktır, düşmana tas atarken nasırlaşan minik ellerimiz
Sokak aralarında mermi kovanlarından oyuncak yaptık
Patlamamış el bombaları topladık
Mayınların üstünde sek sek oynadık
Evimizi yıktılar dün Mahallemizi yaktılar
Mermi kovanlarıyla misket oynarken üzerimize bombalar attılar
Üç arkadaşım can verdi Üç küçük çocuk
Bağışlayın beni kurtaramadım!
Sarkmıştı omzumdan aşağı kanlı kolum, uzatamadım
Elim düştü yere, kolum çaresiz
Kanlarımız karıştı birbirine İste orada kankardeş olduk biz
Gözlerim karardı önce Başım döndü
Ama uyumak istemiyorum
Uyursam arkadaşlarım bu dünyadan göçer diye korkuyorum
Bağışlayın beni!
Tutamadım kendimi Yapıştıramadım alnıma açık dursunlar diye gözbebeklerimi
Yaşım 13
Burada çocuklar çocuk olmaz
Bebeler bile yasamak için beşikten siper yapar
Çünkü İsrail denilen zorbanın Amerikan bombaları, beşikleri bile mezar yapar
Ölümlerin içinden büyüyorum
MİNİCİK YÜREĞİMLE ATEŞLERİN ARASINDAN ÖFKEYLE GELİYORUM
DUDAKLARIMDAN DÖKÜLEN ÖZGÜRLÜK TÜRKÜLERİNİ DUYUYOR MUSUNUZ?
duyuyormuyuz?
sizi sevgiliniz mi aldattı..istediğiniz hayata sahip değilmisiniz..
bakın ..görün..çok uzakta değiller..bizim evrenimiz de yaşıyor bu çocuklar..bu İNSANLAR!!!!
ve bukadar kötü..bukadar iğrenç İNSANLAR(!) DA bizim evrenimiz de yaşıyor..neden!!!!neden bişey yapamıyoruz...
ve bir hadisi şerif..!!müslümanların derdiyle dertlenmeyen bizden değildir!!