O kadar haklısınız ki düşünüp düşünüp öfkeleniyorum içimdeki öfkeyi atamıyorum neden öyle oldu böyle oldu diye gün içinde de sürekli aklıma geliyor eskiden bi haksızlık olmuştur o kişiyle ilgili o an bişey diyememişimdir şimdi aramız kötü olunca yıllar öncesindeki bi konuya takılmaya başladım.aslında bu konu dışında hayatım çok güzel gidiyor ama içimde bu sorunu tekrar tekrar yaşıyorum o da aynı durumda bence aileden başka birey söyledi kötüymüş ilaç kullanmaya vs başlamışgerçekten affetmezsen rahatlayamazsın. affetmek derken yaşadığın ne bilmiyorum can ciğer ol onu da demiyorum. ama bizi üzen dibe çeken insanları hayatımızdan tamamen çıkartabilmek için affetmek gerekiyor. bir psikoloğa git ya da psikiyatriste çünkü hayat zaten zor hergün aynı üzüntüleri kavgaları içimizde yaşarken bir bakıyorsun artık üstüne yapışıyor ve kalıyor. bir de düşün seni üzenler kabuslar görmene sebep olanlar senin kadar hayatını karartıyor mu yoksa normal yaşantılarına devam mı ediyorlar
Bende kendimde bunu farkettiğimden beri bi olay karşısında asla sessiz kalmıyorum artık mutlaka cevabını veriyorum ben dert edeceğime o etsin diyorum söylemediğimiz her şey içimizde patlıyor gerek yokseni o kadar iyi anlıyorum ki, demin sana büyük büyük konuştum ya işte kendim aynı şeyi yıllarca yaptığım için ve hala bazen bir olayı yaşarım o an tepki veremem jeton geç düşer ve niye şunu demedim niye şunu yapmadım diye kendimle başlarım kavgaya ama artık bunu yapabileceğim kadar en aza indirgiyorum kendimi ilahi adalete teslim ettim he deyip geçiyorum eğer haklıysam birgün bunun mükafatını alırım haksızsam elbet bunuda anlarım diyorum
Mahrem bir konu değilse eğer, Bu kadar süre her iki tarafı da etkileyen nasıl bir konu ki psikolojinizi bozmuş?O kadar haklısınız ki düşünüp düşünüp öfkeleniyorum içimdeki öfkeyi atamıyorum neden öyle oldu böyle oldu diye gün içinde de sürekli aklıma geliyor eskiden bi haksızlık olmuştur o kişiyle ilgili o an bişey diyememişimdir şimdi aramız kötü olunca yıllar öncesindeki bi konuya takılmaya başladım.aslında bu konu dışında hayatım çok güzel gidiyor ama içimde bu sorunu tekrar tekrar yaşıyorum o da aynı durumda bence aileden başka birey söyledi kötüymüş ilaç kullanmaya vs başlamış
Mahrem değil daha önceden konu açmıştım bununla ilgili sorunlu bi ablam var yakın zamanda karşılaşmak zorunda kaldık ve saçma sapan muhabbetler döndü benim düğünümde ,en özel günümde ailemin dengeyi kuramaması bununla ilgili ailemede kızıyorum.yardım almayı düşünüyorum evetMahrem bir konu değilse eğer, Bu kadar süre her iki tarafı da etkileyen nasıl bir konu ki psikolojinizi bozmuş?
Kendiniz aşamıyorsanız psikolojik yardım almayı düşünmediniz mi?
Evet birini affetmemek ona değil kendime ceza aslında.Ben normalde hiç kimseyle küsmeyi de sevmem çünkü birine küsmek için ekstra efor sarfetmem gerekiyor onu görünce görmemezlikten gelmeye çalışmak,normalin dışında ekstra bi tavırda durmak vs zor geliyor bana. Ama konu aile olunca ve insanın en özel gününde sıkıntı çıkaran birileri olunca kabullenemiyorum affedemiyorum bir türlü geçti gitti diyemiyorum her başarımı her mutluluğumu gölgeleyen bi insan var hemde ailenin içinde en yakınlarımdan birinin yapması artık kaldıramıyorumÖfke...
İnsanın kendine yapabileceği daha büyük bir kötülük yok sanırım şu hayatta, öfke duyduğun kişi hayatını yaşarken sen içinde ki o korkunç duyguyla baş etmeye çalışırken günden güne eriyorsun. Bu duyguyu tam 3 yıl kalbimde taşıdım, o kadar yordu ki beni, artık nefret ettiğim insanı geçtim, kendi kendimi bitiriyordum. Zaten akabinde hemen panik atağım, anksiyetem hortladı, yani hem haksızlığa uğrayıp hem üzerine kendimi hasta ettimsürekli huzursuz hissetmek, en mutlu anlarda kalbine konan o mutsuzluk...
Yani demem o ki; yapma kendine. Öfkelenme. Allah’a havale et, gerekirse yardım al, ama böyle bir duyguyu taşıma kalbinde. Çünkü bu sadece seni yoracak.
Evet yazma işi mantıklı geldi konu aile olunca çokta paylaşmıyorsun paylaşsamda sanki beni anlamıyorlar gibi hissediyorum sürekli ailesinin kötü yanlarını anlatan biri gibi gözükmek istemiyorum eşimle paylaşamıyorum mesela çekiniyorum ama bi sayfaya yazıp iç dökebilrim teşekkür ederimYıllardır benim de dönemlerim oluyor sürekli kabus görmekle geçen.Ben alıştım korkmuyorum ama rahatsız edici bir durum.Günlük hayatta yaşadığım olaylar etkiliyor bu durumu.Kolay kolay dışa yansıtmam ben olaylardan etkilendiğimi, o yüzden uykumda etki gösteriyor sanırım.Neyse işte benim bir defterim var tüm kızgınlıklarımı,kırgınlıklarımı,öfkemi yazarım.dert ortağım o benim.iyi geliyor bana. Aileniz ile ilişkiniz hakkında bisey diyemem ama kafanızı boşaltmak için yazmak iyi bir yöntem.tavsiye ederim
Evet hırsımı alamıyorum arayıp içimde kalanları söyleyim desem bu sefer iş daha da büyüyor içimde tutsam zarar veriyo banaYaşadıklarınızı yeterince paylaşmadıysanız, paylaşamıyorsanız eğer, iyi-kötü rüyada onları yaşıyorsunuz malesef. Bende içimde saklı tuttuklarımı, anlatamadıklarımı hep rüyamda yaşarım.
Nasıl bir psikologla görüştüğümüzde; o tavsiye vermediyse dahi anlattığımızda kendimizi rahatlamış hissediyorsak, sadece dökülmek bile olsa bir nebze rahatlar iyi hissedersiniz.
Ve bu konuda maneviyata da çok inanıyorum. İnançlıysanız eğer, İçten edilmiş bir dua, terapi niyetine geçebilir. Her gece yatmadan samimiyetle edilen bir yakarış…umarım rahata erersiniz. Profesyonel desteği de ihmal etmeyin tabii günlük yaşamınızı etkiliyorsa.
Kesinlikle terapi düşünüyorum genelde kaygılı olduğumda dahaçok artıyor rüyalar ama evde tatilde biraz kestirmemde vs her zaman görüyorum keşke fizyolojik olsa ama sanmıyorumher gece göruyorum, artık görmediğim zaman tuhaf oluyor benim için.
ama hep uyandığımda istemsiz kolumu altımda uyuşmuş buluyorum belki kan akışımı zorladığım içindir diye duşunuyorum.
her gece ama.
o yuzden bir halt anlamıyorum uykumdan. uyumayı seven bana işkence donuşturdu bu ruyalar. kaç yıldır bir insan kabus görur mu.
belki seninki de benimki gibi organik bir şeydendir.
psikolojikse terapi alsan keşke.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?