Susarak yaşıyoruz , yaşarak ölmeyi bekliyoruz...

insan ne tuaf kk kadınları hergün yeni birşey öğreniyor bu hayatta bazen güvendiğimiz dağlara yağıyor kar bazende biz yağdırıoruz karları... sanki hep mutlu ya da hep mutsuz olacakmışız gibi gelirken hayat biranda değişiyor yaşam... tokken anlamıoruz açlığı , açken hiç olmadığı kadar sabırsız oluyoruz... kendimizi ,alışkanlıklarımızı değiştirmek zor gelirken hayatımız ,yolumuz biranda değişiyor... birine en çok güvenirken yarın o insanla ilgili herşey siliniyor ne ince çizgi...başlarken birşeye hep mutluyuz ya da içimizde bir umut iyi olacagına dair ama son hep aynı hayalkırıklığı ve tanıdık son... derin yaralarım var benim kimseye soylemediğim söylemeyeceğim... adımız siliniyor hayatta keşke bazı şeyleri değiştirmek için fırsat elimizde olsa ... belki yaşamak istemeyiz silbaştan ama en azından değiştiririz bazı şeyleri... demem o ki şunu anladım ne yanımdakine güvenip çıkmalıyım yoluma ne güvenmeyip yola çıkmaktan korkmalıyım... bile bile göre göre yaşamalıyım.... ne yanımdakine güvenip sırtımı dayamalıyım ne de kimsem yok diyip yalnızları oynamalıyım...( bu bir sıkıntı dert güvenememek kimseye hatta bazen kendimize konum taşınsa bile bikaç kişi görüp kendine pay çıkarsa yeterli )