-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Susmalıydım belki ama yapamadım...
- Konu Sahibi justrust
- Başlangıç Tarihi
1.5 yıl süren ilişkim 15 gün önce bitti.Bu sürede sürekli mesaj atmak istedim aramak istedim ama yapmadım...
Neyse benim hikayemi boşverelim,sadece seni ne kadar iyi anlayabiliceğimi bil diye bahsettim.
Ayrılık gerçekten zor dayanılmaz okuduğum kadarıyla güçlü bir insansın 1 ay boyunca elinden geleni yapmışsın sabretmişsin.
Sonra mesaj atmışsın bunu bir zayıflık olarak görme ama malesef çoğu zaman bişey kazandırmıyo.
Bende çok yaptım önceden, ayrılırdık mesaj atardım oda onu hep sevdiğimi hep biyerlerde olduğumu bilirdi böylece.
Çok yalnış yapmışım atmamalıymışım,ama yalnış olduğunu bildiğin halde bişeyler yapıyosan akıl devreden çıkmış demektir,orda devreye Kader girer.
Eğer ki o insan senin kaderinde varsa yine seninle olucaktır,yoksa naparsan yap olmaz zaten.
İki seçenek var ya bu yaşadıklarına bir zaman sonra gülürek bakıcaksın,yada onunla beraber gülüyo olacaksın.
O yüzden kendini çok fazla yıpratma üzme herşey olcağına varır.
Hem anne olmak isteyip hem doğum sancısı çekmek istemiyorum diye pazarlık yapan birini gördün mü sen ??
Aşkta böyle işte acıyı beraberinde getirir.
Ayrılık kaçılmazdır bazı aşklarda ve bunun sonunda acı çekmeyide göze alır insan.
Gerçekten acı çektikçe hafifler,çünkü öldürmeyen acı güçlendirir.
Doğumdan sonra bir toparlanma süreci vardır dimi sonra en güzel meyvesini kollarının arasına alırsın
Sen acını çektikçe toparlanacaksın daha güçlü olucaksın ve farkında olmadan bu aşk bu ayrılık sana çok şey katıcak...
Dua etmekten sabretmekten hiç bi zaman vazgeçme,inan bana bir gün huzuru bulucaksın...
Ve o insan seni neden hayatına kabul edememiş sevdiği halde önündeki engeller nedir??
Belki kendince haklı sebebleri vardır onları bilemem ama seven adam duramaz,sevdiği yanında olmadan dayanamaz bence...
Neyse benim hikayemi boşverelim,sadece seni ne kadar iyi anlayabiliceğimi bil diye bahsettim.
Ayrılık gerçekten zor dayanılmaz okuduğum kadarıyla güçlü bir insansın 1 ay boyunca elinden geleni yapmışsın sabretmişsin.
Sonra mesaj atmışsın bunu bir zayıflık olarak görme ama malesef çoğu zaman bişey kazandırmıyo.
Bende çok yaptım önceden, ayrılırdık mesaj atardım oda onu hep sevdiğimi hep biyerlerde olduğumu bilirdi böylece.
Çok yalnış yapmışım atmamalıymışım,ama yalnış olduğunu bildiğin halde bişeyler yapıyosan akıl devreden çıkmış demektir,orda devreye Kader girer.
Eğer ki o insan senin kaderinde varsa yine seninle olucaktır,yoksa naparsan yap olmaz zaten.
İki seçenek var ya bu yaşadıklarına bir zaman sonra gülürek bakıcaksın,yada onunla beraber gülüyo olacaksın.
O yüzden kendini çok fazla yıpratma üzme herşey olcağına varır.
Hem anne olmak isteyip hem doğum sancısı çekmek istemiyorum diye pazarlık yapan birini gördün mü sen ??
Aşkta böyle işte acıyı beraberinde getirir.
Ayrılık kaçılmazdır bazı aşklarda ve bunun sonunda acı çekmeyide göze alır insan.
Gerçekten acı çektikçe hafifler,çünkü öldürmeyen acı güçlendirir.
Doğumdan sonra bir toparlanma süreci vardır dimi sonra en güzel meyvesini kollarının arasına alırsın
Sen acını çektikçe toparlanacaksın daha güçlü olucaksın ve farkında olmadan bu aşk bu ayrılık sana çok şey katıcak...
Dua etmekten sabretmekten hiç bi zaman vazgeçme,inan bana bir gün huzuru bulucaksın...
Ve o insan seni neden hayatına kabul edememiş sevdiği halde önündeki engeller nedir??
Belki kendince haklı sebebleri vardır onları bilemem ama seven adam duramaz,sevdiği yanında olmadan dayanamaz bence...
Dayanamadığını biliyorum zaten dayanamaz, ama kendi düşüncelerine yenik düşmüş durumda aklı ve kalbi arasında arafta...
işin acı veren kısmıda zaten sizin sorunuz önümüzde engel adına olan tek şey ya olursa mantığı ya şöyle olursa ya böyle olursa ya..ya..ya.
Beni mutsuz etmeyi göze alamıyor zannımca, ama ben artık ben değilim ki,
mevlana mesnevi'sinde bir hikâye anlatır:
bir adam, dostunun kapısına gelip, kapısını çalar. içeriden gelen ses:
-kapıyı çalan da kim, diye sorar.
adam:
-ben'im, diye cevap verince, dostu:
-git, şimdi zamanı değil, sonra gel der.
-adam, kapıdan ayrılır ve bir yıl dostunun hasretiyle yanıp tutuşur. bir yılın sonunda dostunun kapısına tekrar gelir. reddedilme korkusuyla kapıyı çalar.
içeriden gelen ses:
-kim o, diye sorar. adam:
-sen'im, diye cevap verir.
dost, adamı içeri davet eder:
-mademki ben'sin, içeri gir. ev dar iki kişi sığmıyor, der...
Kendimi düşünsem dönüp arkama bile bakmam biliyorumki devam ettiğizde yine üzülen ben olacağım ama
onu mutlu etmek varsa eğer buna değer... ( çok mu acizim ne..:)
çok teşekkürler yorumlarınız için...
Susmaya devam edeceğim zaten gitmem üstüne de... Kaderse ayrı kalmak kabullenirim istemesemde..
Ölüm acısı yaşadım bilirim aslında gerçek kaybetmenin ne olduğunu ama
o varken bu dünyada ayrı olmak ulaşamamak yakıyor canımı...
geçer geçer daha öncekiler gibi buda geçer... diye mırıldanıyorum her an...
Teşekkürler güçlü görünmek bile güzel...
Kesinlikle katılıyorum..seviyorum demesi seni yanıltmasın..seviyor olsaydı seninle olurdu,her şeye bütün acılara rağmen,hatta öleceğini bilse bile !!!
Keşke sizin gözünüzden bakabilsem olaya ve kestirip atabilsem inansam sevmediğine huzurlu olurdum en azından.
Olmuyor inanın Kalbini kendi kalbim gibi bildiğim adamın beni sevmediğine birtek kendi dili inandırırdı beni keşke söylemeseydi sevdiğini keşke..:)
belki de haklısınızdır hatta umarım haklısınızdır ve ben bunu anlarım...umarım...
