Susup beklemek öyle zor ki!!

Merhaba konuma bakabilirsiniz. Travmayı uzerimden Atamadim henüz. Sürekli benimde okuyup duruyorum olanları.. eşimle konuşmadım henüz, konuşup olanları kabul eden taraf olmak istemediğim için..
onu sevmediğimi düşünüyorum artık.. yıllardır değişmedi olanlar, katlanarak artmış üstelik..
beni yıllarca uyutmuş olmasını hazmedemiyorum. misal ki suan ayrıyız; yıne de unutamam gibime geliyor. bi insanın bu kadar mükemmel rol oynaması mumkun mu acaba?
haftasonu kahvaltıda moralim bozuk duruyorum diye akşama kadar sıkıntı çekti adam.. seni öyle görünce kaç yaş yaşlandım bilmiyorum dedi. sürekli seni üzgün görmek istemiyorum diyor. gün içinde ilgileniyor, bir dediğimi ikiletmez, istediğimin fazlasını alır.. maddi manevi hep destek olan bir arkadastı hep.. ne zaman süphelerimi açsam bi bahaneyle kapatırdı hep.. 3 hafta kadar önce konuşmuştum, o zaman bile tüm görüşmelerimiz arkadasca, dostane dedi, silmesini istediğim birisinin numarasını sildi. uyanır uyanmaz nasıl oldugumu sorar, gülümser, sımsıkı sarılır, öper canım karım benim diye..görmeyeyim diye mi tüm bunlar olanları yutmam için mi? nasıl bir psikolojidir bu eşimdeki çözemiyorum..
kaldı ki iki küçük çocugum var.. 5 yasındaki oğlum babasının işe gitmesini dahi istemiyor.beni kaybetme korkusu var aynı zamanda... günlerdir okulda aglıyor bırakınca, ben de eve gelmek istiyorum diye...
ben işime konsantre olamıyorum. oturdum bilgisayarın basına.. wordde yazı yazmam lazım, olmuyor. her cümlede olanlar beynimde cakıyor.
baska yolu yok, aldattıgına eminim. süphelerimi yazmıştım konumda..
bu olaylara nasıl tahammül edilir, nasıl bir kenara atılıp insan işine bakar... farzet ki diyorum şimdi herşey bitti... gercekten boşananların düşündüğü gibi iç muhasebe yapıyorum..bazen kendimi suçluyorum.. eski günler geliyor gözümün önüne.. ilk nişan evlilik heyecanlarımız. sıkıntıdan mahvoluyorum.. sonra cocuklarımın gelecekleri... kendisinden nefret etsem de onların babası, bu gercegi silemem. bakıyorum etrafıma, babalar ne kadar kötü de olsa, çocukları seviyor babalarını.. bazı insanlar en kötü baba, babasızlıktan iyidir diyor.. çünkü ben gitsem işlerimiz sebebiyle şehirlerimiz de yüzlerce km. uzakta olacak.. oyle haftada bir iki görme olmayacak...
devam etmek zor geliyor, beklemek zor geliyor, (hazirandaki tayin dönemini bekliyorum) ayrılmak zor geliyor... nefret ediyorum kendimden de çözüm bulamadığım için, çıkmazda oldugum için.tek seferde boşanıp o özgüveni hissedemediğim için.. psikologumla görüştüm gecen hafta. boşanıp boşanmayacagına karar ver, ona göre konuşalım dedi. zaten oradan çıktıktan sonra hiç bir zaman kendimi iyi hissetmedim..
lütfen iyi şeyler söyleyin..iyi bi şeyler söyleyin ama
berbat bi haldeyim.. hayat devam ediyor ama ben yokum sanki...

Daha hic birseye baslamadan psikolojinizi bozmussunuz sakin olun bi... colugu cocugu birakip tek basiniza bi yuruyuse cikin aldatiyomu aldatmiyomu bilmiyorum aldattigini nerden anladiniz yazmamissiniz.. egerki aldatiyosa soyle dusunun bu adam bunu bana yaptiysa bende gitmenin alasini yaparim diye dusunun.. kolay degildir aldatilarak ayni evde yasamak ayni yataga girmek... eminmisiniz aldatildigina ani kararlar verip yuvanizi bozmayin derim

Hatırladım sizi anlattıklarınızdan aldatıyo demesek de flörtöz olduğu kesin. Kendinizi düşünün bence.