Merhabalar,
Kendimi bildim bileli hep endişeli bir insanım. Okulda, işyerinde, ilişkilerde hep bi ya yapamazsam ya olmazsa ya hep böyle sürmezse gibi olumsuz düşünceler ile mücadele halindeyim. Bunun ne kadar yorucu oldugundan ve andaki güzel şeylere odaklanmayi engellediğinden bahsetmek istiyorum. Mesela yeni işe başladım güzel bi kariyer hayatım var bununla güven duymak yerine ya yeni isimde basarili olamazsam, ya yapamazsam diye düşünürken ne bana anlatılana odaklanabiliyorum ne de insani bı gün geçirebiliyorum. Hadi bunu geçtim. 4 aydır bı iliskim var. 28 yaşındayım, bu yaşıma kadar tatmadigim güzellikleri, derin duygulari yaşıyorum. O kadar kusursuz ki her şey ama ben yoktan var ediyorum. Eski kız arkadaşı da biz de hepimiz aynı sirketteyiz. Ya onu tamamen unutamadiysa, ya benden çok sevdiyse diye kıskançlık yaratıyorum içimde. Yurtiçi yurtdışı tatillere gitmişler 2 sene çıkmışlar. Ben daha önceki ilişkilerimde saman gibi yaşadım. Onun bu deneyimleri yaşamış olmasını kıskanıyorum mesela. O da hayatında hiç böyle derin duygular hissetmediğini, hayatının en güzel 4 ayı olduğunu söylüyor yeminler ediyo. Ama inanamıyorum hep bı şüphe, endişe. Kıskançlığımı ona yansıtmıyorum çünkü kendime yakıştıramıyorum bu saçmalıkları. Kendimle mücadele etmeye çalışırken ona, sevgimize ve bugunumuze odaklanamiyorum. Özgüvensiz biri olarak görüyorum kendimi. Onun bir sürü arkadasi, sosyal çevresi var. Benim ise sınırlı sayıda. Bunu bile sorun ediyorum kendi içimde. Yaşanmışlıklarini kıskanıyorum. Benimde geçmişte birlikte olduğum insan oldu ama gönlümce yaşayamadım hiç. Özetle bu takıntı ve endişelerim yüzünden bu güzel zamanları kaçırıyorum. Odaklanamiyorum. En iyisi, en sevdiği, en güzel sevgilisi ben olmak istiyorum. Bana güzel birsey söylediğinde acaba eski sevgilisine de söyledi mi diyorum mesela içimden. Ona eskiler konusunda tek söylediğim şey hiçbir şey bilmek istiyorum demem oldu. Çünkü bildikce kurcalıyorum daha fazla takıyorum. Ama durur muyum kimmiş neymiş hepsini kurcalayarak öğrendim işyerinden. Kendimi huzursuzluğa mahkum ettim. Ona hiçbir şey belli etmiyorum fakat kaybetmekten çok korkuyorum.beni o kadar sevsin ve sonsuz olsun istiyorum ki bazen o benim için gerçekten doğru insan mı diye sorgulamayı unutuyorum.
Anksiyete bozukluğu yaşıyorum ve birkaç seans psikiyatriyw gittim hafif bir ilaç verdi fakat düzenli kullanmadım yan etkilerinden dolayı.
Bu sorunlarla, geçmiş ve gelecek kaygısıyla nasıl bas ediyorsunuz önerilerinize çok ama çok ihtiyacım var
Kendimi bildim bileli hep endişeli bir insanım. Okulda, işyerinde, ilişkilerde hep bi ya yapamazsam ya olmazsa ya hep böyle sürmezse gibi olumsuz düşünceler ile mücadele halindeyim. Bunun ne kadar yorucu oldugundan ve andaki güzel şeylere odaklanmayi engellediğinden bahsetmek istiyorum. Mesela yeni işe başladım güzel bi kariyer hayatım var bununla güven duymak yerine ya yeni isimde basarili olamazsam, ya yapamazsam diye düşünürken ne bana anlatılana odaklanabiliyorum ne de insani bı gün geçirebiliyorum. Hadi bunu geçtim. 4 aydır bı iliskim var. 28 yaşındayım, bu yaşıma kadar tatmadigim güzellikleri, derin duygulari yaşıyorum. O kadar kusursuz ki her şey ama ben yoktan var ediyorum. Eski kız arkadaşı da biz de hepimiz aynı sirketteyiz. Ya onu tamamen unutamadiysa, ya benden çok sevdiyse diye kıskançlık yaratıyorum içimde. Yurtiçi yurtdışı tatillere gitmişler 2 sene çıkmışlar. Ben daha önceki ilişkilerimde saman gibi yaşadım. Onun bu deneyimleri yaşamış olmasını kıskanıyorum mesela. O da hayatında hiç böyle derin duygular hissetmediğini, hayatının en güzel 4 ayı olduğunu söylüyor yeminler ediyo. Ama inanamıyorum hep bı şüphe, endişe. Kıskançlığımı ona yansıtmıyorum çünkü kendime yakıştıramıyorum bu saçmalıkları. Kendimle mücadele etmeye çalışırken ona, sevgimize ve bugunumuze odaklanamiyorum. Özgüvensiz biri olarak görüyorum kendimi. Onun bir sürü arkadasi, sosyal çevresi var. Benim ise sınırlı sayıda. Bunu bile sorun ediyorum kendi içimde. Yaşanmışlıklarini kıskanıyorum. Benimde geçmişte birlikte olduğum insan oldu ama gönlümce yaşayamadım hiç. Özetle bu takıntı ve endişelerim yüzünden bu güzel zamanları kaçırıyorum. Odaklanamiyorum. En iyisi, en sevdiği, en güzel sevgilisi ben olmak istiyorum. Bana güzel birsey söylediğinde acaba eski sevgilisine de söyledi mi diyorum mesela içimden. Ona eskiler konusunda tek söylediğim şey hiçbir şey bilmek istiyorum demem oldu. Çünkü bildikce kurcalıyorum daha fazla takıyorum. Ama durur muyum kimmiş neymiş hepsini kurcalayarak öğrendim işyerinden. Kendimi huzursuzluğa mahkum ettim. Ona hiçbir şey belli etmiyorum fakat kaybetmekten çok korkuyorum.beni o kadar sevsin ve sonsuz olsun istiyorum ki bazen o benim için gerçekten doğru insan mı diye sorgulamayı unutuyorum.
Anksiyete bozukluğu yaşıyorum ve birkaç seans psikiyatriyw gittim hafif bir ilaç verdi fakat düzenli kullanmadım yan etkilerinden dolayı.
Bu sorunlarla, geçmiş ve gelecek kaygısıyla nasıl bas ediyorsunuz önerilerinize çok ama çok ihtiyacım var
bak şimdi bile stres yapıp dönücem diye aciklama yapıyorum, müsait zamanda yaz işte dimi
