- Konu Sahibi moonlight_mj4ewr
- #1
Merhabalar öncelikle tüm bayanlara çok teşekkür ediyorum dertlerimizle gerçekten ilgilenip birbirimize kol kanat germek, akıl vermek ve teselli etmek çok güzel.. Benim sorunum diğer sorunlar gibi çok önemli değil ama kafama çok takıldı ve kurtulamıyorum.. Belki de kimseye anlatamadığım için.. buraya yazıp rahatlamak istedim çoğu kişi gibi 
(Şunu da belirtmeliyimki çok uzun olmuş ama lütfen mazur görün..
)
Öncelikle asıl problemimi anlatmadan önce size başımdan geçen bir tecrübeyi anlatmak isterim. Böylece daha iyi anlamanızı ümid ediyorum.
Ben 17,5 yaşındayım (ergen dediğinizi belki de duyar gibiyim
.)
Erkeklerden hep uzak durdum çünkü kimseyi sevmiyordum, örneğin yakışıklı birini görünce "amaan kesin sapıktır" deyip kesin yargıyla yüzüne bile bakmıyordum. Sen kimseyi sevmiyor musun? diye sorduklarında, "Ben taş kalpliyim, hem ne gerek var" falan diyordum hep. Ama büyük konuşmanın insana ne kadar bela getirdiğini yaşayarak öğrendim.
Ama aslında ben 2009 yılından bu yana bir kişiyi seviyormuşum, kendime de itiraf edemediğim... ama onun da sevdiği biri vardı. Üstelik o kız daha önceden benim hiç hoşlanmadığım (daha doğrusu okuldaki rekabetimiz sebebiyle benden haz etmez) bir kızdı.
2010 yılında köye gitmiştim, mevlid için sanırım ve o gün, piyasa dediğimiz yerde kızlar ve erkekler bir araya gelmişler ben de ilk kez o gün gittim. Şu anda çok pişmanım ama
Orda bir şahıs bana musallat oldu resmen, ne zaman oraya gitsem peşimden ayrılmadı. Neyse işte bu peşime takılan kişi sevdiğim kişiye benziyordu
Ben beğenmedim, küçük gördüm ama en sonunda duygularıma yenik düştüm ( ya da büyük laflarımın altında kaldım), 2011 yılında 7 aylık bir ilişkim oldu ama onu tanıdıkça anladım ki asla birlikte olamayız.. ayrıldım ondan yakında 1 sene olacak ama hala peşimi bırakmadı. Ki umrumda da değil zaten kendisi kaybetti beni.
Bu 7 aylık süre zarfında yaşadıklarımdan çok şey öğrendim. Örneğin, ne kadar sevseniz de kafa uyumunun önemli olduğunu, eğitim seviyesinin önemini.. yani kısacası DENK OLMANIN ÖNEMİNİ.. ve bunlar bana çok büyük bir ders oldu. Tabii ki büyük konuşmamak gerek, kader bu ne olacağı belli olmaz. Ailemi çok kızdırdım ama olgunlaştım artık biraz. -sanırım-
Şimdi geleyim asıl derdime. :113:
Bayramda yine şu köye gittim mecburen :117:
Herşey güzeldi, o kişi yanıma bile yaklaşamadı çok. Ama biri vardı ki
En başlarda dikkat etmedim, ama her lafıma karşılık vermeye falan başlayınca ister istemez ilgimi çekti bu kişi. Ve benim en zayıf zaafım olan şey onda bulunuyordu. GÖZLERİnin rengi masmaviydi! Ben gözlerinde kalakalmıştım, hala unutamıyorum
Ama yaşadığım şeyler beni mantığımı kullanmaya zorluyor. 3-4 gün önce dayanamadım ve o malum sitede onu ekledim. Hemen mesaj attı tabi. Bu 3-4 gün zarfında anladım ki bu da diğeri gibi. Durmadan mesajlaştık, bana belki de 7-8 kez çıkma teklifi etti. Ama açıklamaya çalıştım işte, zorlukları, uzaktan uzağa olmadığını, okula odaklanmam gerektiğini vs vs. Defalarca tamam demesine rağmen her seferinde başa döndük. Neyseki bugün ipler koptu ve artık ben yokum dedi, beni engelledi.
Ama ben başlıkta da dediğim gibi, ona taktım kafayı. Olmayacak bir hayalin peşinden koşuyorum. Kimseye söyleyemiyorum, arkadaşımın hesabından sürekli onu kontrol ediyorum. Onu düşünüyorum. Ki o bunları hiç haketmiyor biliyorum ama yine de kendimi alamıyorum düşünmekten. O kadar sıkıldımki artık. Sadece bir gün gördüğüm bu kişinin yüzü hiç aklımdan gitmiyor... hele o gözleri.. Sizin de kızlarınız vardır, ya da başınızdan böyle bişeyler geçmiştir. Ben ne yapmalıyım? Onu nasıl aklımdan çıkarmalıyım? Sürekli kafamı meşgul etmesinden bıktım. O kadar aptalca bir duygu ki bu. Sevgili olmak istemediğim birini bu derece kafaya takmak resmen saçmalık. Kafamdan nasıl atarım? Lütfen bana akıl verin Çok ihtiyacım var o kişiyi unutmaya... Eğer okuduysanız çok teşekkür ederim.. 
(Şunu da belirtmeliyimki çok uzun olmuş ama lütfen mazur görün..
)Öncelikle asıl problemimi anlatmadan önce size başımdan geçen bir tecrübeyi anlatmak isterim. Böylece daha iyi anlamanızı ümid ediyorum.
Ben 17,5 yaşındayım (ergen dediğinizi belki de duyar gibiyim
.)Erkeklerden hep uzak durdum çünkü kimseyi sevmiyordum, örneğin yakışıklı birini görünce "amaan kesin sapıktır" deyip kesin yargıyla yüzüne bile bakmıyordum. Sen kimseyi sevmiyor musun? diye sorduklarında, "Ben taş kalpliyim, hem ne gerek var" falan diyordum hep. Ama büyük konuşmanın insana ne kadar bela getirdiğini yaşayarak öğrendim.
Ama aslında ben 2009 yılından bu yana bir kişiyi seviyormuşum, kendime de itiraf edemediğim... ama onun da sevdiği biri vardı. Üstelik o kız daha önceden benim hiç hoşlanmadığım (daha doğrusu okuldaki rekabetimiz sebebiyle benden haz etmez) bir kızdı.
2010 yılında köye gitmiştim, mevlid için sanırım ve o gün, piyasa dediğimiz yerde kızlar ve erkekler bir araya gelmişler ben de ilk kez o gün gittim. Şu anda çok pişmanım ama
Orda bir şahıs bana musallat oldu resmen, ne zaman oraya gitsem peşimden ayrılmadı. Neyse işte bu peşime takılan kişi sevdiğim kişiye benziyordu
Ben beğenmedim, küçük gördüm ama en sonunda duygularıma yenik düştüm ( ya da büyük laflarımın altında kaldım), 2011 yılında 7 aylık bir ilişkim oldu ama onu tanıdıkça anladım ki asla birlikte olamayız.. ayrıldım ondan yakında 1 sene olacak ama hala peşimi bırakmadı. Ki umrumda da değil zaten kendisi kaybetti beni.Bu 7 aylık süre zarfında yaşadıklarımdan çok şey öğrendim. Örneğin, ne kadar sevseniz de kafa uyumunun önemli olduğunu, eğitim seviyesinin önemini.. yani kısacası DENK OLMANIN ÖNEMİNİ.. ve bunlar bana çok büyük bir ders oldu. Tabii ki büyük konuşmamak gerek, kader bu ne olacağı belli olmaz. Ailemi çok kızdırdım ama olgunlaştım artık biraz. -sanırım-
Şimdi geleyim asıl derdime. :113:
Bayramda yine şu köye gittim mecburen :117:
Herşey güzeldi, o kişi yanıma bile yaklaşamadı çok. Ama biri vardı ki
En başlarda dikkat etmedim, ama her lafıma karşılık vermeye falan başlayınca ister istemez ilgimi çekti bu kişi. Ve benim en zayıf zaafım olan şey onda bulunuyordu. GÖZLERİnin rengi masmaviydi! Ben gözlerinde kalakalmıştım, hala unutamıyorum
Ama yaşadığım şeyler beni mantığımı kullanmaya zorluyor. 3-4 gün önce dayanamadım ve o malum sitede onu ekledim. Hemen mesaj attı tabi. Bu 3-4 gün zarfında anladım ki bu da diğeri gibi. Durmadan mesajlaştık, bana belki de 7-8 kez çıkma teklifi etti. Ama açıklamaya çalıştım işte, zorlukları, uzaktan uzağa olmadığını, okula odaklanmam gerektiğini vs vs. Defalarca tamam demesine rağmen her seferinde başa döndük. Neyseki bugün ipler koptu ve artık ben yokum dedi, beni engelledi.
Ama ben başlıkta da dediğim gibi, ona taktım kafayı. Olmayacak bir hayalin peşinden koşuyorum. Kimseye söyleyemiyorum, arkadaşımın hesabından sürekli onu kontrol ediyorum. Onu düşünüyorum. Ki o bunları hiç haketmiyor biliyorum ama yine de kendimi alamıyorum düşünmekten. O kadar sıkıldımki artık. Sadece bir gün gördüğüm bu kişinin yüzü hiç aklımdan gitmiyor... hele o gözleri.. Sizin de kızlarınız vardır, ya da başınızdan böyle bişeyler geçmiştir. Ben ne yapmalıyım? Onu nasıl aklımdan çıkarmalıyım? Sürekli kafamı meşgul etmesinden bıktım. O kadar aptalca bir duygu ki bu. Sevgili olmak istemediğim birini bu derece kafaya takmak resmen saçmalık. Kafamdan nasıl atarım? Lütfen bana akıl verin
Çok ihtiyacım var o kişiyi unutmaya... Eğer okuduysanız çok teşekkür ederim..
Son düzenleme:
bu yaşlarda aşk falan olmaz daha karşına kimler çıkacak. başka şeylerle meşgul ol
Üstelik ultra çirkin ve asosyal bir apaçiydi. 
artık olgunlaşmak istiyorum harbiden ergenlik saçmalamalarımdan bıktım 
yazdıkların çok iyi geldi çok teşekkür ederim motive oldum sayende. 
bugün daha iyiyim hala aklımda ama dünkü kadar takmıyorum. umuyorumki yarın daha da az saçmalayacağım. yine de bu yaşanılanlar insana çok tecrübe kazandırıyor. 
ama sizin tecrübeleriniz de bana daha fazla düşünülecek yol gösteriyor çok sağolun. :13:
