Arkadaslar merhaba ,
Oncelikle ne kadar sikilmis bezmis oldugumu soylemek istiyorum bu sene lisemde ilk yilimdi ve hayatimda gercekten bir suru sey deneyimlemis oldum. Bu sene beklemedigim anda bir erkek girdi hayatima cok guzeldi her konuda birbirimizle anlasiyor geceleri sikilmadan sabahlara kadar konusabiliyorduk ama biraz cekingendi daha sonra sebepsiz yere soguk davranmaya basladi ben biraz gurur yaparak ne oldugunu bile sormadim aramiz acildi bitsin istedim ve onunla aramiz bozukken populer ve yakisikli olarak nitelendirebilecegim benden 2 yas buyuk bir cocuk benden hoslanmaya basladi ama maalesef benim aklim hala birincideydi ki hala oyle bu cocuk her ne kadar yakisikli olsa bile 1. Yerini yarasini dolduramiyordu ikisi de birbirini sevmiyordu biz 2 ile beraber dolasirken bizi gorunce utaniyor buyuk pismanlik duyuyordum 2 gercekten beni sevmisti yilbasinda evimin onune gelip dilek balonu ucurmustu nerde olsam o da ordaydi ve durmadan bulusmak istiyordu ama ben istemiyordum arkadaslarimin israri ve uzulmesin diye bazen bulusuyordum ve durmadan artik yazma diyordum. hayatimdan sen zorlasan da cikmam diyordu ama benim icin bir onemi yoktu zaten hala aklim 1 deydi ama yapicak bir sey kalmamisti 2 ise uzun cabalardan sonra konusmayi birakti . Aradan bir kac ay gecti ve 1 kendine bir sevgili bulmustu bile hem de ondan bir yas buyuk guzel bir insan . Okulun sonlarina dogru ben de bos kaldim ve erkeklere arkadaslarimdan cok vakit gecirdigimi anladim gercek arkadas olarak nitelendirebilecegim kimse yoktu bazi oglenleri tuvalette yalniz basima gecirdim sinav sonuclarim da dusmeye basladi. Senenin sonunu bir kac idare edicek arkadasla getirdim . Bir kisi daha hayatima girdi gercekten iyi niyetli oldugunu hissetttim onun yaninda cok rahattim ama cekingen biriydi cok konusmuyordu konusmayi hep ben devam ettirmek zorunda kaliyordum ama iyi birisi ve saf diye kirmak istemedim ancak yaz tatili bahanesiyle ayrildim. Kendimi kullanilmis arap atlari gibi goruyorum herkesin gozunde sayginligimi arkadasliklarimi yitirdim gercekten artik yeni insanlarla tanisma istegim azaldi daha az guluyorum insanlar bana artik samimi gelmiyor hicbirine guvenemiyorum hayatima giren insanlarin cogu yokluguma kolayca alisti ben bu isleri gurur meselesi haline getirdim hep biraz da ilgi meraki ama yapicak bir sey kalmadi ben karsimdakini opucek sarilcak cesarete bile sahip degilim. Kimseyi uzun bir sure istemiyorum ama kendimi de cok boslukta hissediyorum
Oncelikle ne kadar sikilmis bezmis oldugumu soylemek istiyorum bu sene lisemde ilk yilimdi ve hayatimda gercekten bir suru sey deneyimlemis oldum. Bu sene beklemedigim anda bir erkek girdi hayatima cok guzeldi her konuda birbirimizle anlasiyor geceleri sikilmadan sabahlara kadar konusabiliyorduk ama biraz cekingendi daha sonra sebepsiz yere soguk davranmaya basladi ben biraz gurur yaparak ne oldugunu bile sormadim aramiz acildi bitsin istedim ve onunla aramiz bozukken populer ve yakisikli olarak nitelendirebilecegim benden 2 yas buyuk bir cocuk benden hoslanmaya basladi ama maalesef benim aklim hala birincideydi ki hala oyle bu cocuk her ne kadar yakisikli olsa bile 1. Yerini yarasini dolduramiyordu ikisi de birbirini sevmiyordu biz 2 ile beraber dolasirken bizi gorunce utaniyor buyuk pismanlik duyuyordum 2 gercekten beni sevmisti yilbasinda evimin onune gelip dilek balonu ucurmustu nerde olsam o da ordaydi ve durmadan bulusmak istiyordu ama ben istemiyordum arkadaslarimin israri ve uzulmesin diye bazen bulusuyordum ve durmadan artik yazma diyordum. hayatimdan sen zorlasan da cikmam diyordu ama benim icin bir onemi yoktu zaten hala aklim 1 deydi ama yapicak bir sey kalmamisti 2 ise uzun cabalardan sonra konusmayi birakti . Aradan bir kac ay gecti ve 1 kendine bir sevgili bulmustu bile hem de ondan bir yas buyuk guzel bir insan . Okulun sonlarina dogru ben de bos kaldim ve erkeklere arkadaslarimdan cok vakit gecirdigimi anladim gercek arkadas olarak nitelendirebilecegim kimse yoktu bazi oglenleri tuvalette yalniz basima gecirdim sinav sonuclarim da dusmeye basladi. Senenin sonunu bir kac idare edicek arkadasla getirdim . Bir kisi daha hayatima girdi gercekten iyi niyetli oldugunu hissetttim onun yaninda cok rahattim ama cekingen biriydi cok konusmuyordu konusmayi hep ben devam ettirmek zorunda kaliyordum ama iyi birisi ve saf diye kirmak istemedim ancak yaz tatili bahanesiyle ayrildim. Kendimi kullanilmis arap atlari gibi goruyorum herkesin gozunde sayginligimi arkadasliklarimi yitirdim gercekten artik yeni insanlarla tanisma istegim azaldi daha az guluyorum insanlar bana artik samimi gelmiyor hicbirine guvenemiyorum hayatima giren insanlarin cogu yokluguma kolayca alisti ben bu isleri gurur meselesi haline getirdim hep biraz da ilgi meraki ama yapicak bir sey kalmadi ben karsimdakini opucek sarilcak cesarete bile sahip degilim. Kimseyi uzun bir sure istemiyorum ama kendimi de cok boslukta hissediyorum
