Başınız sağolun ablacım insanın boğazından hiçbir şey geçmiyor, lakin gözleri yemek arayanlar olmuyor mu valla insanı çileden çıkarıyorlar, biz böyle görmedik cenaze evine yemek pişirir götürürüz, ki benim 70'ine merdiven dayamış annem bile hala mahallesinde bir cenaze olsa bir çorba, bir sıcak yemek pişirip öyle gider, insanların evinde yemek yemek aklımızdan geçmez ayıp diye öğretildi bize.
Taziye evinden beklentiye giren insanda tiksinilmeyecek gibi değil sanki evinde yemek çay yok
Haklısın Mune. Yani insanlar o kadar garip ki. Ben yemek yiyemiyorum cenaze evinde. Hani sanki o insan orada acıdan kıvranırken pis boğazlık gibi geliyor bana. Bazıları iyi niyetli evet ama ben başsağlığı dilerken bile boğazım tıkanıyor, sanki o insan acısını bir an olsun unutuyormuş gibi acaba daha da üzer miyim, bahsedersem kötü olur mu vs diye düşünüp ne diyeceğimi bilemiyorum. Millet daha toprağı kurumadan "eee rahmetlinin evini napcağnız" diye soruyor küt diye.Düşünceli insanları, acıya saygı gösterenleri tenzih ederim ama maalesef artık cenaze evleri aşevi muamelesi görüyor, babam öldüğünde acıdan ciğerim yanıyordu, zaten o haldeyken gözünüz yeme-içme görmüyor, boğazınızdan bir kaşık çorba dahi geçmiyor ama insanlar sanki acınızı paylaşmak için değil de yemek yemek için gelmiş gibi davranmıyor mu sinir küpüne dönüyorsunuz, ben babamın cenazesinde mutfağımıza gidip yemek yapmaya çalışanları sağolun ama bizim acımız var yemek görecek halimiz yok dediğimde uzaktan gelenler olur aç gelirler ayıp dediklerinde rahmetli babamın hatrına dilime gelenleri yuttum
Yine bir taziye evine gitmiştim pratik olsun diye etli pilav tatlı vs ikram ediyorlardı, ki hiçbir cenaze evinde yemek yiyemem, o acıyı biliyorum çünkü boğazıma düğümlenir herşey ama insanların 2'şer tabak yiyip evde beyim var, torunlar var, akşama da oğlan gelir diyerek evlerine servis istemelerine yok artık demişliğim var.
Ahdettim ki eşimde vasiyet etti, hangimiz önce ölür Allah bilir ama asla evde yemek pişmesine izin vermeyeceğiz, gelen acımızı paylaşmaya gelsin lütfen.
Ah sorma marilyn, ben bu konuda çok dertliyim babam vefat ettiğinde biz daha acımızdan kıvranırken evle dükkan ne olacak, araba ne olacak lafları oldu, da işte ben normal değilim benim yanımda konuşmayacaklardı, babamın kızıyım kanım deli akar, evi barkı yakarım da kimseyi karıştırmam biliyorlar ama acım olunca süngüm düşmüştür sandılar galiba, ağızlarının payını aldılar akrabalık ilişkimi de sonlandırdım.
Hayrına mı veriyorlarmiş.Dinimizde böyle bir hayır yok ki. Peygamber ef.taziye evine gidenlerin aş götürmelerini tavsiye etmiştir. cenaze sahiplerinin zaten hüzünlü oldukları için kendilerine bile yemek yapmakta zorlanacağını bildiği için bu şekilde buyurmuştur. Değil onlardan yemek beklemek, bizim götürmenin lazımdır.
Benim anne tarafım karadenizli, onlar bayağı et, pilav, baklava, su böreği, dolma falan verirler.
Ne güzel bir davranış.
Aynen abla bizdede öyledir ki o yemekler kalır zaten ev sahibinin gerçekten aklına gelmiyor yemek yemek . Allahtan böyle şeyler yaşamadık taziyeye gelenlerlede , zaten ilk kez yakınımı kaybettim fena bozardım herhalde başlarım çayına çorbana diye . 
