Bu konu duygularımın dışa vurumu olup dingin bir zihin, yüksek doz enerji, mutlu bir benlik ve yeni hayatımın başlangıcında yazılmış olsa da aklımdaki son olumsuz varsayımları, soruları yönelttiğim bir konudur. Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Bizim için yanlış olan seçimleri en başından göremeyişimizin asıl nedeni sizce nedir? İnsanları tanımak da bir tecrübe midir? Misal bir insanla iletişim kurdun, ona çok ısındın ve samimiyetine güvenerek kendi hayatından demeçler verdin. Ve bu kişi ilk yol ayrımında ona anlattıklarının, kendine zafer sana da yenilgi getireceğini düşünerek seni o anlattıklarınla vurdu, belki de sana değersiz hissettirmek adına kendine telkinler verdi, belki de etrafına anlattı. Hal böyleyken bu durum seni üzdüğü ve genel olarak arkadaşlığa, insanlara güvenini zedelediği için ve bir daha aynı hatayı yapmanın önünde engel oluşturduğu için mi tecrübedir ve neden çoğu tecrübe acıtmak zorundadır ? Hayatımızda olması gereken doğru insanlar, yanlış insanları tanıyarak ve o güne değin olan davranışlarımızı düzelttiğimizde mi çevremizde olurlar?
Önceleri insanların davranışlarını ve sözlerini çok önemser, kendimle ilgili durumlarda bile onay beklerdim. İnsanlara gösterdiğim saygı kadar kendime saygılı değildim, etrafa verdiğim sevgiyi benliğime vermedim. Bu ölçüleri bir türlü ayarlayamayışım, sızlanmalarım, serzenişlerim. O kadar anlamsız, o kadar sağlıksız geliyor ki bana. Ve bu sağlıksız duygulardan artık arındığımı hissediyorum. Son sorgulamalarım da bugüne kadar haksızlık olduğunu düşündüğüm şeyler üzerine. Öz eleştiri yapıp hatanın yoğun kısmını karşı tarafta gördüğümde ah vah etmek yerine affedip o duygudan kurtulmayı seçiyorum. Sadece henüz etkisinden kurtulamadığım bir durum var o da yukarıda yazdığım durum.
Bizim için yanlış olan seçimleri en başından göremeyişimizin asıl nedeni sizce nedir? İnsanları tanımak da bir tecrübe midir? Misal bir insanla iletişim kurdun, ona çok ısındın ve samimiyetine güvenerek kendi hayatından demeçler verdin. Ve bu kişi ilk yol ayrımında ona anlattıklarının, kendine zafer sana da yenilgi getireceğini düşünerek seni o anlattıklarınla vurdu, belki de sana değersiz hissettirmek adına kendine telkinler verdi, belki de etrafına anlattı. Hal böyleyken bu durum seni üzdüğü ve genel olarak arkadaşlığa, insanlara güvenini zedelediği için ve bir daha aynı hatayı yapmanın önünde engel oluşturduğu için mi tecrübedir ve neden çoğu tecrübe acıtmak zorundadır ? Hayatımızda olması gereken doğru insanlar, yanlış insanları tanıyarak ve o güne değin olan davranışlarımızı düzelttiğimizde mi çevremizde olurlar?
Önceleri insanların davranışlarını ve sözlerini çok önemser, kendimle ilgili durumlarda bile onay beklerdim. İnsanlara gösterdiğim saygı kadar kendime saygılı değildim, etrafa verdiğim sevgiyi benliğime vermedim. Bu ölçüleri bir türlü ayarlayamayışım, sızlanmalarım, serzenişlerim. O kadar anlamsız, o kadar sağlıksız geliyor ki bana. Ve bu sağlıksız duygulardan artık arındığımı hissediyorum. Son sorgulamalarım da bugüne kadar haksızlık olduğunu düşündüğüm şeyler üzerine. Öz eleştiri yapıp hatanın yoğun kısmını karşı tarafta gördüğümde ah vah etmek yerine affedip o duygudan kurtulmayı seçiyorum. Sadece henüz etkisinden kurtulamadığım bir durum var o da yukarıda yazdığım durum.
