Merhabalar. Eşim aslında günlük birçok şeye yardım ediyor. Sofrayı ben kursam o toplar. Evi dağıtmaz etmez ama evin ağır işlerinde bazen beni çileden çıkarıyor. 6 aylık hamileyim. Benim belim de ağırsa yorgun da olsam napılcaksa yapmaya çalışıyorum. Ama eşim kendini zorlamıyor. Beli ağırsın markete gönderemiyorum. Geçen bir şey istedim. Yapmak istemiyormuş. Ben de neleri istemiyorum ama yapıyorum. Hiç nazlanamayacak mıymış, hiç toleransım yokmuş, kavgada da öyle diyor. Mesela bana bugün iş için araba lazım oldu kırk yılı başı. Belim de tutulmuş vaziyette. Toplu taşıma kullanmam çok zor bu durumda. Uykusuzum da. Ama işe geç kaldi diye arabayı aldı gitti. Yarın halledermişim. Bazen kendi rahatını benden önde tutuyor. Ailesi çok tembelliğe alıştırmış. Şimdi yaptıklarina bile herkes şok oluyor. Ama benim aklım yapmadıklarinda. Aşırı sinirlendim de sakinleşmeye çalışıyorum. Ona bir şeyi bıraksam o iş kalıyor. Vaktinde olmuyor. Ben de çalışıyorum vaktinde yapılmayınca evin düzeni olmuyor. Bazen hala küçük bir erkek çocuğu gibi davranıyor.. Napmam lazım.. Nasıl davranayım