• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Terbiyesiz insanlar ve herkesin kiloma kafayi takmis olması

Dünde dedim ya 2,5 sene oldu ama çok disiplin gerektiren bir olay hiç kolay değil kadinlar için özellikle
Onu kaçırmışım ben daha uzun sandım. Ben de 4 yıl pilates yaptım fitness değil ama o bile zordu disiplin açısından. İdolümsün kız şu dizleri bir topluyim yazcam sana
quadricepslerin şişti mi çok merak ettim özelden yazabilirmiyim🤣
 
İnsan kendisi karar vermeden kilo veremiyor. Tüm dünya üstüne de gelse o noktaya kendi kararıyla gelmeli. Yoksa elalemin ağzı kapansın diye üç gün beş gün dikkat ediyor, sonrası fıs.

Ben de etrafımdan çok çektim, babamdan da arkadaşlarımdan da. Ama sonunda kilo vermeye kendim karar verdim. Kendim hazır olduğumda "tamam yetti" dedim. İnsanlar seksen kere de söyleseler kişi istemedikçe olmayacağını anlamıyor. Ben sanki bilmiyorum kilolu olduğumu, sıfır beden sanıyorum kendimi :D
E sigarada böyle birşey buda seni hasta edecek belli birşey belki kanser edip öldürecek ama kimse buna bu kadar takılmıyor fosur fosur içiyorlar onda da kafada bitmeden birakılamaz ilk önce istemek lazım veya ciddi bir hastalık geçirmek
 
Onu kaçırmışım ben daha uzun sandım. Ben de 4 yıl pilates yaptım fitness değil ama o bile zordu disiplin açısından. İdolümsün kız şu dizleri bir topluyim yazcam sana
quadricepslerin şişti mi çok merak ettim özelden yazabilirmiyim🤣
Profilimde bolca görebilirsin beni foto video kayniyor :)
 
Abla doğru ama bizim insanımızda maalesef ne söylediğinin değil nasıl söylediğinin önemli olduğunu anlamama sorunu var, benim annem de beni çok uyarırdı ama onun niyetini anlardım, kendisi de morbid obez olduğu için kendi çektiklerini sağlık sorunlarını benim de yaşamamı istemezdi. O bana “Bak baklavacheesecake, ben çok zorluk çektim, kilolu olunca X yapamıyorsun, y olmuyor, çok terliyorsun, dikkat et kendine” derdi.
Babam öyle değildi mesela, babam yanında kilolu insan gezdirmek istemediğini açık açık belli ederdi. Karısının ailesi kilomla dalga geçerdi, hiçbir şey demezdi. O kendi kızından utanan biri mesela. Kızının sağlığı umrunda olmazdı, ödem atıcı vermeye kalkmıştı :) En sonunda beni bir sene göremedi, şimdi ağzını açamaz ;)
Neden anlattım bunları, üslup kimliktir
Ablacım babanıza diyecek çok lafım var da içimde kalsın, o zaten baba değil tek sıkıntısı kilonuza laf etmesi değil hatırladığım kadarıyla, toptan arıza bir adamdı diye kalmış hafızamda ama ben de rahmetli annemin morbid obez olması ve obezite yüzünden vefat etmesi sebebiyle çevremdeki ve sitedeki kilolu insanları uyarıyorum, bunu da aşağılamak için kendilerini kötü hissetsinler diye yapmıyorum, süreci biliyorum yaşanabilecekleri biliyorum o yüzden ikaz ediyorum, ki inan kilosu yüzünden nefes bile almakta zorlandığı için hastaneye kaldırdığımız dönem annemle kavga da ettim, lokmalarını saymakla suçladı halbuki mevzu burada onun sağlığıydı, bir de olayı karşı taraftan düşünün diye yazıyorum.

Doktorları hastanede yattığı sürece uygulanması gereken diyet listesini vermiş hastane mutfağına, annem hiç abartmıyorum ağzında oksijen maskesiyle tepiniyordu bunları yemem, git bana dışarıdan yemek al, bana ekmek getir, tatlı istiyorum diye, annem kilo yüzünden hipertansiyon diyabet uyku apnesi vs ne ararsanız var olan bir kadındı, ben biraz nefes almaya çıkardım arkamdan başka refakatçiye yemek aldırıp yerdi, helali hoş olsun yakınmak için söylemiyorum ama 20 gün boyunca sırf canı çekmesin diye yemek dağıtan hastane personelinin ısrar etmesine rağmen refakatçi yemeği bile yemedim ben, artık bir gün dağıtıcı abi kızım herkes yiyor sen yemeğini almıyorsun bari şu elmayı al ye dedi, elma verdi onu bile annem istedi ver ben yiyeyim diye.
Hastaneden çıkarıyorduk yine hasta oluyordu, kardeşim kendi evinde bakmak için almaya gidiyordu evden kovuyordu çünkü kızının evinde istediği gibi yiyemeyecek biliyordu.
Öldüğünde evinden en çok ne attım biliyor musunuz? Abur cubur gazlı içecekler yatak odasındaki komodin bile ağzına kadar abuk sabuk gıdalarla doluydu.

Ben hasta olmaz mıyım? Olabilirim ama en azından derim ki dikkat ettim, morbid obez birinin yaklaşık ağırlığını biliyorsunuzdur tekerlekli sandalyeyle bile taşımak çok zor, ki hasta insan kendini daha da salıyor istemeden ağırlık daha da artıyor, ben itemiyordum işte çünkü 47 kilo kadındım, bu sefer ne oluyor biliyor musunuz? İnsan kendi canının kıymetini neden bilmez, hadi bilmiyor evlatlarına niye acımaz diyorsunuz.
Evet, kimse kilosundan memnun değildir, çaba verip zorlananlar da vardır ama annem gibi çabasızlar da var ve onlar kendilerini tüketirken sizi de tüketiyorlar, ben 4 yaşındaydım annem kiloluydu, ben 50’lerime gelmiştim annem morbiddi, hayatımın en büyük takıntısını kazandırıp gitti.

Kimse için değilse bile kendiniz için gayret gösterin ne olur 🙏
 
Bak o da doğru, konudan bağımsız ben babama aşırı kırgınım bu konuda. Kızına kilonun sağlığa zararlı olduğunu bir sürü hastalığa davetiye çıkarttığını anlatsaydı ben bu sürece daha erken girerdim. Bende dönüm noktası insülin direnci oldu. Gerçekten çok sinir bir şey, yemek yiyorsun küt. Millet börekle poğaçayla kahvaltı yapar bomba gibi dolaşır, ben direkt bayılıyordum. Ben biliyordum kilolu olduğumu sizden farklı olarak da bana diyet yapmak aç kalmak gibi geldiği için başlayamıyordum :D

Ablacım babanıza diyecek çok lafım var da içimde kalsın, o zaten baba değil tek sıkıntısı kilonuza laf etmesi değil hatırladığım kadarıyla, toptan arıza bir adamdı diye kalmış hafızamda ama ben de rahmetli annemin morbid obez olması ve obezite yüzünden vefat etmesi sebebiyle çevremdeki ve sitedeki kilolu insanları uyarıyorum, bunu da aşağılamak için kendilerini kötü hissetsinler diye yapmıyorum, süreci biliyorum yaşanabilecekleri biliyorum o yüzden ikaz ediyorum, ki inan kilosu yüzünden nefes bile almakta zorlandığı için hastaneye kaldırdığımız dönem annemle kavga da ettim, lokmalarını saymakla suçladı halbuki mevzu burada onun sağlığıydı, bir de olayı karşı taraftan düşünün diye yazıyorum.

Doktorları hastanede yattığı sürece uygulanması gereken diyet listesini vermiş hastane mutfağına, annem hiç abartmıyorum ağzında oksijen maskesiyle tepiniyordu bunları yemem, git bana dışarıdan yemek al, bana ekmek getir, tatlı istiyorum diye, annem kilo yüzünden hipertansiyon diyabet uyku apnesi vs ne ararsanız var olan bir kadındı, ben biraz nefes almaya çıkardım arkamdan başka refakatçiye yemek aldırıp yerdi, helali hoş olsun yakınmak için söylemiyorum ama 20 gün boyunca sırf canı çekmesin diye yemek dağıtan hastane personelinin ısrar etmesine rağmen refakatçi yemeği bile yemedim ben, artık bir gün dağıtıcı abi kızım herkes yiyor sen yemeğini almıyorsun bari şu elmayı al ye dedi, elma verdi onu bile annem istedi ver ben yiyeyim diye.
Hastaneden çıkarıyorduk yine hasta oluyordu, kardeşim kendi evinde bakmak için almaya gidiyordu evden kovuyordu çünkü kızının evinde istediği gibi yiyemeyecek biliyordu.
Öldüğünde evinden en çok ne attım biliyor musunuz? Abur cubur gazlı içecekler yatak odasındaki komodin bile ağzına kadar abuk sabuk gıdalarla doluydu.

Ben hasta olmaz mıyım? Olabilirim ama en azından derim ki dikkat ettim, morbid obez birinin yaklaşık ağırlığını biliyorsunuzdur tekerlekli sandalyeyle bile taşımak çok zor, ki hasta insan kendini daha da salıyor istemeden ağırlık daha da artıyor, ben itemiyordum işte çünkü 47 kilo kadındım, bu sefer ne oluyor biliyor musunuz? İnsan kendi canının kıymetini neden bilmez, hadi bilmiyor evlatlarına niye acımaz diyorsunuz.
Evet, kimse kilosundan memnun değildir, çaba verip zorlananlar da vardır ama annem gibi çabasızlar da var ve onlar kendilerini tüketirken sizi de tüketiyorlar, ben 4 yaşındaydım annem kiloluydu, ben 50’lerime gelmiştim annem morbiddi, hayatımın en büyük takıntısını kazandırıp gitti.

Kimse için değilse bile kendiniz için gayret gösterin ne olur 🙏
Benim babam doktor. Hep zayıf bir çocuktum, gençtim. 21imden sonra bazı sebeplerle (sağlık değil) hızlı kilo aldım, 30ların başında 100leri gördüm - hep 58 civarındaydım, düşünün iki katına çıktım nerdeyse-.

Babam kafayı taktı. Her fırsatta sözlü olarak eleştirdi, zorla diyetisyene götürdü. Vefatından önce ZORLA zayıflama iğnesi yaptırmak hatta ameliyat ettirmekten bahsediyordu.
Vefat etti. Birkaç ay sonra kilo vermeye karar verdim.

Belki de sırf babama inattan senelerce kilo vermeyi reddettim, bilmiyorum.
Ama gerçekten çevremizdeki, özellikle de ailemizdeki insanların yaklaşımları çok önemli.
 
Kas oranın nasıl benim onu arttırmam gerek kaç yıldır spor yapıyorsun? Yine konu dışına çıktım son sorum:(
Onu kaçırmışım ben daha uzun sandım. Ben de 4 yıl pilates yaptım fitness değil ama o bile zordu disiplin açısından. İdolümsün kız şu dizleri bir topluyim yazcam sana
quadricepslerin şişti mi çok merak ettim özelden yazabilirmiyim🤣
Ahhfa diziniz olmasa kafa kadınsınız aslında ya :D
Diziniz geçince tekrar görüşelim :D
 
Anneleride pek memnun edemiyorsun yıllarca kiloluyum diye üzülüp konuştu şimdi de çok zayıflamışım diye 🤦🏼‍♀️ sporu ne zaman bırakıcan diyor la havle vela 🤣 babam hakkında yorumun yok bugün gittim 2 dk içinde benle kavga etti ki gitmiyorum görmek istemediğimden kalktım eve geldim hemen
Benim annemde kilo takıntılı bi insandır. Açıkçası sülalemizde de kilolu sayılabilecek insan 1 bilemedin 2 dir. Genetik olarak kadınları bile çok uzun. Annemler 1.75+ teyze kızlarımın en kısası 1.80 civarından başlıyor. Bi ben kısa kaldım sülalede yani.
İdeal kilomuzu bilir, azcık kilo aldığımızı farkettiği an hemen uyarır. Kilonuza dikkat edin, veremezsiniz, sağlıklı beslen. Hareketlen. Annem için zayıflık çok sorun değil, çünkü yiyip kilo alabilirsin. Ama kiloyu vermek zor olarak görür. Kız kardeşim bi dönem gerçekten kilo almaya başladı oda 1.70 civarı aldığı kilo falanda 65-70 aralığı. Defalarca uyarıyordu en son kardeşim 52-53 kilolara indi rahatladı. Babannem kilo obezite sebebiyle çok ciddi sıkıntılar çekti ve hepsine şahit oldu. Bu yüzden kilodan korkar. Annemde zayıftır 3 çocuk doğurmasına rağmen hiç bi zaman 65 kilonun üstünü görmemiş bi insan. Hamileliğimde çok korktu çünkü ideal kilomun üstündeyken hamile kaldım. Allahtan nasıl bi korkuysa kilo almadım alsam anamın dilinden kurtulamazdım😂😂
 
160 boy 85 kiloyum . 65 kilo benim için ideal biraz dolgun seviyorum kendimi
Ben de 1.68 boy,80 e dayandım..2 doğum ve yaş ilerleyince metabolizma yavaşlıyor..Bu durum beni de mutsuz ediyor, ben de çok kilo almışsın lafını çok duyuyorum ama bakışlarımla mesafe koyuyorum,çünkü ben bedenimle ilgili durumun zaten farkındayım..öncelikle kendim için zayıflamak istiyorum,şişman olmak insanı mutsuz ediyor bu gerçek..siz de etrafı bışverip kendiniz için uğraşmalısınız
 
Konu dizime geldi oley🤣
Çok uğraşıyorum valla geçsin diye.
Benim de dizlerim sorunlu bi ara küçücük kaldırımdan çıkarken bile gözümden yaş geliyordu. Spor salonunda sürekli ağırlık kaldırıp bacak hareketleri yaptım, makinelerle çalıştım dikkatli bir şekilde. Sonra evde mat üzerinde de çalıştım. Bi süre sonra baktım takır takır merdiven inip çıkıyorum unutmuşum bile ağrıdığını.Vücut yağ oranını özellikle üst bacak düşürüp bacaklarını ve diz etrafını kaslandırmanı tavsiye ederim😇
 
Benim de dizlerim sorunlu bi ara küçücük kaldırımdan çıkarken bile gözümden yaş geliyordu. Spor salonunda sürekli ağırlık kaldırıp bacak hareketleri yaptım, makinelerle çalıştım dikkatli bir şekilde. Sonra evde mat üzerinde de çalıştım. Bi süre sonra baktım takır takır merdiven inip çıkıyorum unutmuşum bile ağrıdığını.Vücut yağ oranını özellikle üst bacak düşürüp bacaklarını ve diz etrafını kaslandırmanı tavsiye ederim😇
Yaa ben de öyleyim şu an. Aynen güçlendirmeye çalışıyorum. Özelden yazabilir miyim mr raporu sorucam🙃
 
Belki de sırf babama inattan senelerce kilo vermeyi reddettim, bilmiyorum.
Ama gerçekten çevremizdeki, özellikle de ailemizdeki insanların yaklaşımları çok önemli.
Lyanna,
sizin ve yakınlarını kaybeden herkesin başı sağ olsun🙏

konu sahibinin çevresi, sizin ve baklava’nın babasıyla yaşananları kilo vermenizle ilgili takındıkları tavırları bilemem, ki babanızın doktor olması sebebiyle(Allah eksikliklerini de göstermesin muhtaç da etmesin🙏) annem gibi birçok hastaya denk geldiğine eminim, baba olarak mesleği gereği gördüğü vakalara istinaden sizi zorladığını düşünüyorum.

Kendi adıma annem için yazayım, biz onu uzun süre ne zorbaladık ne zorladık, onun hep bir bahanesi vardı ama, su içsem yarıyor, tövbe öyle değil bir oturuşta 1 kg inciri tek başına yediğini biliyorum ki bu kadın şeker hastasıydı doktor haptan iğneye döndü dikkat etmediği için, keza tansiyonuna rağmen hamur işlerini asla bırakmadı, felç geçirdi yahu aylarca yürüyemedi konuşmakta zorlandı, doktorlar kesinlikle kilo vermen gerekiyor dedi, göz göre göre ölüme koşuyordu, felç sonrası yattığı yerde dahi yedi durmadı, ona rağmen yine de yıllarca hiçbir şey için zorlamadık, ne zaman ki artık her hafta hastaneye kaldırılmaya başlandı bizde ondan sonra zıvanadan çıktık.

Artık ölüyordu Lyanna, ne kadar doktora gittiyse hepsi açıkça söyledi, biz onun sağlığını düşündük, iyi olsun istedik ama o tam tersini yaptı, inada gelince ben de inatçı biriyimdir ama bazı inatlar kendinize zarar veriyor.

Kimse ne zaman öleceğini bilemez, hasta olmama garantimiz de yok lakin bir de göz göre göre ölmek var, misal bir örnek vereyim göz göre göre hasta olmak nasıl olur anlayın, bir akrabamın da böbrekleri bitiyordu, doktor su içmesi gerektiğini söylemiş yoksa önce diyaliz sonra nakile kadar gider demiş, o içtiği çayları soğuk içecekleri sudan sayıp doktorları dikkate almadı önce diyalize girmeye başladı, ki yaşayan bilir hastaya çok büyük eziyet :( yine de su içmedi ve acil nakil dediler evladı verdi böbreklerinden birini, belki evladının da ileride böbrek rahatsızlığı olacak ama tek böbrekli çünkü annesi hiçbir uyarıyı dikkate almadı hala da pek almıyor ya neyse.

Dediğim gibi evet çevre yüzünden bazı şeylere inat ediyoruz ama bu inat bizi mezara da götürebiliyor, çoluğumuz çocuğumuzu da üzüyor, babam da inadından öldü onda o kadar çok gözyaşı döktüm ki annemin cenazesinde gözümden tek bir yaş gelmedi oysa ölen annemdi bana hayat veren kadındı, biri aniden diğeri yıllara yayarak öldü ve babama kızamadım çünkü o sağlıklıydı ve bir soğuk algınlığından ölmez diye düşündü ama anneme kızgınım sonunu biliyordu zira.
 
Son düzenleme:
Ağızlarının payını mutlaka ver. Hadlerini bilsinler. Genelde insanlar böyle bunun kabalık olduğunu bilmeden konuşuyorlar cidden. Ayıp ettiklerinin farkında değiller bazen, iyilik yapıyorum sanıyorlar.

Tikinircasina yeme durumu insülin direnci ve reaktif hipoglisemiye de bağlı olabilir aşkım istersen ona da bir baktirabilirsin. Onun için ilaç alınca kilo vermek de çok kolaylaşıyor.
 
Belki de sırf babama inattan senelerce kilo vermeyi reddettim, bilmiyorum.
Ama gerçekten çevremizdeki, özellikle de ailemizdeki insanların yaklaşımları çok önemli.
Katılıyorum ben de ara ara kilo alıyorum soranlara da "var ki yiyorum size ne " diyorum 😏. İnsanlar söyleyince veresim varsa da kaçıyor sırf onlar dediği için. Ne zaman canım isterse sıkılırsam o zaman kilo veriyorum, onda da fazla vermişsin yüzün çökmüş diyorlar da neyse😒. Hayır yani manken değilim bişey değilim vücudumla para kazanmıyorum size neee??!
 
Lyanna,
sizin ve yakınlarını kaybeden herkesin başı sağ olsun🙏

konu sahibinin çevresi, sizin ve baklava’nın babasıyla yaşananları kilo vermenizle ilgili takındıkları tavırları bilemem, ki babanızın doktor olması sebebiyle(Allah eksikliklerini de göstermesin muhtaç da etmesin🙏) annem gibi birçok hastaya denk geldiğine eminim, baba olarak mesleği gereği gördüğü vakalara istinaden sizi zorladığını düşünüyorum.

Kendi adıma annem için yazayım, biz onu uzun süre ne zorbaladık ne zorladık, onun hep bir bahanesi vardı ama, su içsem yarıyor, tövbe öyle değil bir oturuşta 1 kg inciri tek başına yediğini biliyorum ki bu kadın şeker hastasıydı doktor haptan iğneye döndü dikkat etmediği için, keza tansiyonuna rağmen hamur işlerini asla bırakmadı, felç geçirdi yahu aylarca yürüyemedi konuşmakta zorlandı, doktorlar kesinlikle kilo vermen gerekiyor dedi, göz göre göre ölüme koşuyordu, felç sonrası yattığı yerde dahi yedi durmadı, ona rağmen yine de yıllarca hiçbir şey için zorlamadık, ne zaman ki artık her hafta hastaneye kaldırılmaya başlandı bizde ondan sonra zıvanadan çıktık.

Artık ölüyordu Lyanna, ne kadar doktora gittiyse hepsi açıkça söyledi, biz onun sağlığını düşündük, iyi olsun istedik ama o tam tersini yaptı, inada gelince ben de inatçı biriyimdir ama bazı inatlar kendinize zarar veriyor.

Kimse ne zaman öleceğini bilemez, hasta olmama garantimiz de yok lakin bir de göz göre göre ölmek var, misal bir örnek vereyim göz göre göre hasta olmak nasıl olur anlayın, bir akrabamın da böbrekleri bitiyordu, doktor su içmesi gerektiğini söylemiş yoksa önce diyaliz sonra nakile kadar gider demiş, o içtiği çayları soğuk içecekleri sudan sayıp doktorları dikkate almadı önce diyalize girmeye başladı, ki yaşayan bilir hastaya çok büyük eziyet :( yine de su içmedi ve acil nakil dediler evladı verdi böbreklerinden birini, belki evladının da ileride böbrek rahatsızlığı olacak ama tek böbrekli çünkü annesi hiçbir uyarıyı dikkate almadı hala da pek almıyor ya neyse.

Dediğim gibi evet çevre yüzünden bazı şeylere inat ediyoruz ama bu inat bizi mezara da götürebiliyor, çoluğumuz çocuğumuzu da üzüyor, babam da inadından öldü onda o kadar çok gözyaşı döktüm ki annemin cenazesinde gözümden tek bir yaş gelmedi oysa ölen annemdi bana hayat veren kadındı, biri aniden diğeri yıllara yayarak öldü ve babama kızamadım çünkü o sağlıklıydı ve bir soğuk algınlığından ölmez diye düşündü ama anneme kızgınım sonunu biliyordu zira.
Sizin de başınız sağolsun. Eminim çok zor ve üzücü bir süreçtir gözünüzün önünde yaşanması ve elinizden hiçbir şey gelmemesi. İş artık dönülmez noktaya geldiğinde inat minat bir işe yaramıyor, kişi önce kendisini düşünmeli. Hayat kalitesini etkileyen, bırakın ölüm sürecine girmeyi, günlük hayatınızı idame ettirmenizi zorlaştıran bir noktaya geldiğinde artık durması gerektiğini fark etmeli insan. Anneniz bu açıdan çok zormuş, hem kendisine hem size çektirmiş, mekanı cennet olsun.

Ben onu direkt sizin durumunuza hitaben yazmamıştım, öyle anlaşıldıysa özür dilerim. Genel olarak aile yaklaşımı kapsamında yazmıştım.

Ben 100 kiloyken hiçbir sağlık sorunum yoktu. Babam doktor olduğu için tahmin edersiniz ki devamlı bir tiroid, insülin direnci vs peşinde koşuyordu kilo sebepli, hepsi tertemizdi. O yüzden sağlık açısından gelemedi, fiziksel görünüm, güzellik üzerinden geldi.

"Bak zayıf olsaydın sen de bunları giyerdin", "kıçın senden önde gidiyor", "az ye biraz az (kendisine gittiğimde dolu dolu tabak yapar "bendeyken ye annende yemezsin derdi, yaşım 30)", "annen yaptı seni böyle (alakası yok, ben 10 sene yalnız yaşadım), sen bana taşınsan dal gibi yaparım ben seni", "annen anne olsaydı sen böyle kilo almazdın", "sen nasıl dans ediyorsun anlamıyorum (Latin dansı yapıyordum)", "şişmanları alıyorlar mı ki yürüyüşlere, sen yürüyemezsin ki (20 km hiking yapıyordum)" gibi gibi bir sürü söylem.

O yüzden benim durumumda inada bindi. Şişkoyken dans da ederim, yürüyüş de yaparım, hadi bakalım noktasına geldim artık.

Kilo, estetikten de öte sağlık sorunu zaten. Kimse manken gibi olmasın, dal gibi olmasın ama ilerleyen yaşları düşünerek en azından obez değil de "kilolu" kategorisinde olsak yeter.
 
Katılıyorum ben de ara ara kilo alıyorum soranlara da "var ki yiyorum size ne " diyorum 😏. İnsanlar söyleyince veresim varsa da kaçıyor sırf onlar dediği için. Ne zaman canım isterse sıkılırsam o zaman kilo veriyorum, onda da fazla vermişsin yüzün çökmüş diyorlar da neyse😒. Hayır yani manken değilim bişey değilim vücudumla para kazanmıyorum size neee??!
Ahhsf ben de "ben o kiloları almak için çok para harcadım, öyle hemen vermem" diyordum :D
 
Back
X