Arkadaşlar gercekten düşüne düsüne kafayı yiyorum en azindan yazip rahatlamak istedim lütfen kusura bakmayın
22 yasindayim 5 yıl boyunca ilişkimiz vardi ilk başta cok efendi yaşıtlarından daha olgun farklıydı beni cok sever herseyden önce tutardı anne babası olmadığı icin ailesi yerine koyardı en yakin arkadaşım tek sırdaşım oydu daha sonra o askere gidecekti o kadar bozulduki pskolojim ona cok yansıttım ve sanki onsuz yasayamiycakmisim gibi hissettirdim . Sonra askerden geldi yavas yavas soğudu benden sanki kendine sacma bi arkadaş çevresi edindi nişanlandık ilk aylar bizim evden çıkmıyordu ailemi cok seviyodu ama ben de her genç kiz gibi bi hava almak gezmek istedim bu tartışmalar aramızı bozdu ve tam 6 ay boyunca bir cafeye bile gitmedik bi ise girmedi boş boş geziyordu iş ve para olmadığı icin dugun hakkında konusulmuyodu bile . Daha sonra aileme düşman oldu cok ilgisiz bi insan oldu aramızda saygı kalmamıştı sonra bi kac ufak ayrilmalardan sonra barışmak icin çabalayıp bana sevgi sözcükleri sen benim cocuklugumsun sen gidersen kimim kalır diyen adam yerine evlenip boşanmaktansa simdi ayrılırız içimizde bi yara kalır diyen adam geldi en son tartistik ve nisan atıldı bi kac kez yazdim helâlleştik ve en son bana beni rahatsız etme artik sevdiğim var dedi bi kac kişiden ogrendimki oyle biri yok suan hayatında 8 ay oldu tabi hic arayip sormadı yok oldu sanki oysa cok emeğim vardi üstünde gecen yolda gordum öylece bakıp geçtik cok zoruma gitti cok özlüyorum ne yaşanmış olursa olsun ömrüm onla geçsin isterdim hayatıma birini aldim ama yapamadım bu günler geçermi? Bir gun oda pişman olurda aynısını yasatirmiyim ? Pskolojik tedavi görüyorum ilaç kullaniyorum okadar yiprandimki sanki hayata yeniden basli yorum?