Merhaba arkadaşlar.. 19 yaşındayım ve 6 yıldır kapalıyım. İlk başta isteyerek kapanmıştım çok memnundum ancak son 2 yıldır o kadar pişmanım ki :,)
muhafazakar bir aileye sahibim maalesef..
Artık kendi içimde o kadar yoruldum ki kendimden nefret ediyorum. Genel olarak beğenilen bir insanım ama aynaya her baktığımda kendimden nefret ediyorum kafama taktığım örtü yüzünden.
Tamamen kapalı değilim saçımı önden gösteriyorum makyaj yapıyorum vücut hatlarını belli eden kıyafetler giyiyorum. İnsanlar sürekli çıkar o kafandaki diyor bana, ben onlardan daha fazla istiyorum bunu.
Babam ve annem ile konuştum annem kötü karşılamadı yani hiçbir şey söylemedi ama babam seni evlatlıktan reddederim dedi.
O kadar çok üzüldüm ki bir insan neden evladına yapmadığı şeyi yaptırır ki zorla? Yaşadığımız yer bir ilçe ve insanları çok kötü , dedikoducu.
böyle bir yerde açılmak istemiyorum bu sene üniversiteye gidiceğim ve orada açılmak istiyorum ama korkuyorum.. eğer aileme söylerken açılırsam asla izin vermezler yine kurtulamam.. gizli bir şekilde de açılamam haberleri olur ve birdaha beni asla affetmezler.
Sizce ne yapmalıyım ablalarım
benden büyüksünüzdür çoğunuz lütfen yardımcı olun bana, dinden o kadar soğuttular ki beni, çok yoruldum..
bahsediyorlar herhalde
hangi zaman bu zaman?
çok isteyerek ve heves ederek tabii. ama işte.
beteri varmış demek. Dayımın kızı kapalıydı mesela dayım da herkesin giyimine, kuşamına laf eden kendi kızına asla bakmayan biri baksa utanacak söylediklerine zaten. Ama kızının açılmasına kimse bi şey demedi. Deseydi kesin kavga ederdi empati yoksunu çünkü. Herkes kendi hayatına baksa keşke. 
