Çok saçma biliyorum ama elimde değil. Yapmacıklık ya da olduğumdan başka bir tavır takınmıyorum da tavırlarına ciddi sınırlar koyuyorum. Aynı şeyi kendim yaptığım için başkaları da yapacak sanıyorum sanırım.içinizden geldiği gibi davranmakta neden bu kadar zorlaniyorsunuz? yapi olarak cekingen olunabilir ama kendi gibi davranamayacak derecede cekingen olmak iyi degil kendinizi rahat birakin kimse kimseden ustun veya baska birsey degil kaldi ki kimsenin ya ne gereksiz bir hareket yapti ya nasil guldu vs diye dusunecegini sanmiyorum bu dusunceleri atin kafanizdan..
haha aynı beni anlattınız yani 5 yıl önceki beni bu arada yaş 38 tabi :))))ben bu durumumdan kaynaklı kendimi kasardım yani bir yabancı topluluk yada akraba ortamları farketmez ortam dağıldığında kaslarım ağrırdı o derece :))))bu durumdan şikayetçiydim ama dışardan bakılan ben soğuk,içine kapanık,çekimser ,mesafeli,ağırbaşlı,hatta hiç alakası yok ama kibirli ,yobaz,pısırık vs vs bu tip eleştirilerde almıştım tabi iyice sağlam dostlar edindiğimde bana söylenirdi yanılmışız senin için diye:)bence kasma kendini toplumda söylediğin bir söz veya yaptığn bir hareketin seni küçük düşürmesinden korkuyor olabilirsin durum bende böyleydi çünkü....zor aştım ama geç oldu şimdi rahatım sadece beni rahatsız eden davranış ve hareketlere zamanında engel olmadığım için haksızlığa uğramış hissediyorum hep galiba biraz özgüven meselesi ....bence git bir doktora ve anlat durumunu bunu yaşadım ve nasıl bir travma yada yöntemle çözdüğümü farkedemedim...sana yardımcı olmak isterim ama bence kesin doktora gitmelisin çünkü bu tutumun kendine zarar verecek ve ilerki yaşlarda öfke patlamaları yaşayabilirsin......Normalde fıtrat gereği ev dışında çok sessiz ve sakin bir karakterim. Ev içinde ne kadar cıvıl cıvılsam ev dışında o kadar ölü ruhlu.
Ettiğim her hareket yanlış olacak, yanlış anlaşılacak, gereksiz görülecek gibi bir hissiyat oluyor içimde. Ne istediğim gibi konuşabiliyorum ne de güleceğim şeye gülebiliyorum.
Gayet donuk ve tutuk. Özellikle ilk defa gördüğüm insanlar varsa işin içinde, bu durum iki kat artıyor.
Yarın da ilk defa bir grupla tanışacağım ve çok gerginim. Çay saati benzeri bir etkinlik olacak. Kendimi kalmamak,girişken olmak için neler tavsiye edersiniz? Ortamdaki herkes birbirini tanıyor, ben aralarına ilk defa giriyorum. Çay servisinde, ortamdaki muhabbete ne derece dahil olmalıyım?ilk tanışma anında nasıl bir duruş sergilemeliyim? Teşekkürler
Evde aslan ,dışarıda süt dökmüş kedi gibisiniz yaniNormalde fıtrat gereği ev dışında çok sessiz ve sakin bir karakterim. Ev içinde ne kadar cıvıl cıvılsam ev dışında o kadar ölü ruhlu.
Ettiğim her hareket yanlış olacak, yanlış anlaşılacak, gereksiz görülecek gibi bir hissiyat oluyor içimde. Ne istediğim gibi konuşabiliyorum ne de güleceğim şeye gülebiliyorum.
Gayet donuk ve tutuk. Özellikle ilk defa gördüğüm insanlar varsa işin içinde, bu durum iki kat artıyor.
Yarın da ilk defa bir grupla tanışacağım ve çok gerginim. Çay saati benzeri bir etkinlik olacak. Kendimi kalmamak,girişken olmak için neler tavsiye edersiniz? Ortamdaki herkes birbirini tanıyor, ben aralarına ilk defa giriyorum. Çay servisinde, ortamdaki muhabbete ne derece dahil olmalıyım?ilk tanışma anında nasıl bir duruş sergilemeliyim? Teşekkürler
İşim gereği sürekli insanlarla içiçeyim alında. Eskiden çok daha çekiniktim, şimdi biraz aştım ama.Korkunun üzerine git sık sık ortamlara gir asacaksindir.İnsanlari hep kendimizden farklı sanariz ama psikolojiyle çok hasır nesir olduktan sonra aslında herkesin 3 , 5 ana duygulara sahip olup bunların küçük türev duygularında ayrıldığını gördüm.Hepimiz eksikliklerimizde esitiz.
Özgüven eksikliğim var,bunu biliyorum. Baskıyla büyümedim ancak tek çocuk olduğum için ailem herşeyi hep benim yerime yaptığından, birşeylere girişmeye gerek duymadım. Şimdi birden iş hayatına atılıp, çok insanla muhattap olunca haliyle zorlanıyorumÖzgüven eksikliğinden,kendini beğenmemekten ileri geliyor.Belki baskıyla büyüdüyseniz yapma etmelerle onunda etkisi olabilirÖnce kendinizi sevmeli,güvenmelisiniz.Ortamlarda konuya dahil olmayınca kendinizi dışlanmış hissedersiniz,halbuki sohbet etmeyen sizsiniz.Havadan sudan konular açabilirsiniz,siz konuştukça cevaplar aldıkça kendinize olan güveniniz yerine gelir.Tvde gödüğünüz bir haber olabilir,çocuğunuz varsa Onun hakkında olabilir,bahsettikleri konu hakkında varsa bildiğiniz komik fıkralar olabilir,ne kadar çok konuşursanız o kadar açılırsınız
Kendimi gülümseyerek rahatlatabiliyorum. Sürekli gülümseyince de sahte imajı mı çiziyorum diyorum. Her hareketimde bir mana arıyorum kendi kendime.Doğal olmaya çalışarak üstesinden gelebilirsin belki.Bende de var biraz ,bu şekilde üstesinden gelebiliyorum biraz ama benimki depresyondan kaynaklı içe kapanıklık.
Yapmacık bir insan değilim aslında, tam sevgi insanıyım. Herkese iyi niyetli yaklaşırım ilk etapta,kendi duruşları değerlerini ve tavırlarımı belirler. Ama ne bileyim sanki karşımdaki insanlar beni ezik görüyormuş, söylediklerimi geçiştiriyormuş gibi geliyor.Güleryüzlü ve içten olduktan sonra yüzde yüze yakın oranda insanı olumlu olarak etkilersiniz ve yine aynı şekilde de reaksiyon alırsınız.Karşınızda bi ruh hastası yoksa eğer kesinlikle ayna gibi verdiğinizi alırsınız.
İş dışında hemen hemen her ortama ailemle gidiyorum. Sanırım bunun en büyük tetikçisi tek çocuk olmam. Ailem kendimi aşmam için benimle gelmek istemiyorlar artık ancak kendimi kötü hissedince dayanamıyorlarBunu yenmek için bir süreliğine toplu bir yere gidersen yanında tanıdığın bir arkadaşını,kardeşini,ablanı götürsen ? Daha rahat davranmaz mısın ? Ortama alıştıktan birileriyle tanıştıktan sonra tek gitmeye başlarsın ? Zamanla arkadaş edinirsin alışırsın daha rahat olursun ?
Aslında içten içe hep hareketlerini elestiriyo olabilirsin ay çok gulumsuyorum nekadar yapmacigim veya nekadar ciddiyim gibi genelde sürekli eleştirilerek büyüyen çocuklar bu duruma dusebiliyo arti k ebeveyninin sesi kendi iç sesi oluyo kendisini hep suçlu hatalı hissettiği için her hareketini elestiriyo.İç sesine kulak asma o hep biseyler söyler yoksa bu yazdiklarimi nerden biliyorum saniyosun.Ama önemli olan bu içsel konusmalarini onemsememen. Onlar senden bağımsız aksın gitsin sadece izle bütünleşme.Bide en kötüsü kendinle ilgili yargılarına kendini inandırmak.Bu sefer hayat sana hep düşüncelerini doğrular şekilde gelicek.Yapmacık olduğuna kendini inandirirsan bi sure sonra insanlarin yapmacık olduğunu belirten tavırlarına maruz kalacaksindir.Ne yap ne et kendinle ilgili kararlarını yargılarını olumluya çevir bak nasıl toparlanicaksin.Kendimi gülümseyerek rahatlatabiliyorum. Sürekli gülümseyince de sahte imajı mı çiziyorum diyorum. Her hareketimde bir mana arıyorum kendi kendime.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?