Konu sahibi öncelikle çok geçmiş olsun.
Ben de dedemi yaklaşık bir ay önce trafik kazasında kaybettim ve müsadenizle içimi dökmek istiyorum.Gözlerimin önünde araba çarptı dedeme.Öyle haberlerde izlediğimiz gibi olmuyormuş gerçek kaza.
O gece babanemle dedem bize misafirliğe gelmişlerdi kardeşimin doğum günü için.Akşam evlerine yürüyerek dönmek istediler.Tam karşıya geçecektik, annem dedemi uyarmasına rağmen dedem fırladı yola.Koşuyordu karşıya 86 yaşında olmasına rağmen. Biz de yol kenarında duruyorduk.Geçer sandım ben. Taki 19 yaşında kıbrısta baba parasıyla okuyan bir bebenin dedeme yandan çarpmasına kadar. Çocuk dedemi gördüğu halde fren yapmadı.
Çarpmanın etkisiyle dedemin gözlüğü ayrı bir yere savrulmuştu, ayakkabısı ayrı bir yere. Saati bozulduğu için babam ona kullanmadığı saatini vermişti. O kadar sevinmişti ki saati için. Kolundan firlayıp kopmuştu saati. Yardıma gelenler toplayıp vermişlerdi bize.
Dedem kafasını vurmuştu başından kan geliyordu. Sol gözü çarpmanın etkisiyle kapanmıştı bir gözüyle bakıyordu.Bilinçli mi bakıyordu bilincsiz mi bilemiyorum.Tek yapabildiğim çaresizce ambulansı ve babamı aramak oldu. O gece onu son görüşüm oldu.
Babanemle,dedemin servise çıkacağından emin bir vaziyette çamaşırlarını ve serviste ihtiyaç duyacağı diğer eşyalarını çantaya topladık. Dedem serviste sıkılır diye ucuz radyosunu da çantaya atmıştım. Bilmiyordum ki yoğun bakımdan çıkamayacığını.
Okul için ben İzmir'deyken kazadan tam 21 gün sonra babamı sabah aramışlar saat 10 da gelin görün diye. 15 dk görmüşler. Saat 12 de de ölüm haberi geldi.
Kazanın etkisiyle beyin fonksiyonlarının yüzde 70 ini kaybetmişti. Vücudunun sol tarafı tamamiyle mosmormuş.Sol el bileğinde ve kaburgasında kırık vardı.Zaten doktor yaşaması için yüzde 1 şans demişti ama olmadı.
86 yaşında, her ne kadar ölüm korkusu olsa da yaşamayı çok severdi.Yerinde duramazdı her gün çıkar gezerdi. Sağlıklıydı da. Genel yaşlılık dışında bir şeyi yoktu. Son zmanlarda dizleri ağrıdığı için zor ve dengesiz düşecekmiş gibi yürüyordu.Son zamanlarda da öleceğini hissetmişti dedi babanem. Bize kendisi öldükten sonra aranması gereken yerleri yapılmasını istediği şeyleri anlatmıştı.Ama dedemin ölümü hepimize uzak geldiği için kimse adamakıllı dinlememişti dedemi şakaya vurmuştuk.
Şikayetçi olmamıza rağmen o çocuksa tutuklanmadı bile. Şu anda kıbrısta hiçbir şey olmamış gibi okuluna devam ediyordur.
Şimdi dedemin kaza yaptığı yoldan geçerken içim hep kötü oluyor.O yol üzerinde sevdiğim bir market var oraya uğrarım hep. O market dönüşünde yol kenarındaki parkta dedemle babanem bize gelmeden önce biraz otururlarmış.Yine bir market dönüşü dedemi orda yalnız otururken görmüştüm. Biraz oturup eve gecmiştik. Şimdi ise her market dönüşü o parkta, dedemi yine o bankta otururken göreceğimi hayal ediyorum.
Konu sahibi konunu böldüysem çok özür dilerim. Ben de yaşadığım benzer bir olayı anlatmak istedim. Çok uzun oldu. Allah dedenize acil şifalar versin.