• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Tükenmişlik Sendromu

Hayır aslanım, yükselenim de aslan :)
Bebeği önümüzdeki bir kaç sene hiç mi hiç düşünmüyoruz. Hani içime bir istek gelmiş olsa bile maddi durumdan dolayı olmaması gerek. Ama asla demiyorum,2-3 sene sonra zaman ne gösterir bilemem:)
Ben de Aslanım bu arada..

Şu mesaj silinse ne iyi olur :KK45:
 
Ben de Aslanım bu arada..
Bebek görüşümüzde ortak . 30 yasında olmama rağmen 2-3 sene hiç düşünmüyorum üstelik bu sıkıntılara çare olacağını da sanmam .. Hem çare olacaksa bile Dünya'ya bir insan getirmenin amacı bu olmamalı..
 
Koalina ÖĞRETMEN olduğumdan beri senle benzer tatminsizlikler yaşıyorum.

Kesinlikle iş tatminim yok. Dünya'ya Geliş gayemi sorgulamaya başladım. Çok farklı alanlarda ikinci üniversite ve yüksek lisans deneyimlerim oldu. Amacım meslek değiştirmekti. Ama sevemedim bıraktım. Sonra eğitim Alanında denedim Master ve çok keyif aldım . Üretmek demişsin . Tezli yapabilirsin.
Ben kendi adıma şunu anladım ben bu işi seviyorum ama Hız kesicileri, taşları, blokecileri sevmiyorum.

Bence sen doğru meslektesin.. Yanlış olan sistem, o değişsin sen değil.
Ben de bu seçeneği deneyeyim o zaman, açıköğretimden zerrece zevk almadım, bir şey öğrenemediğim gibi işime de yaramayacaktı. Bitirdim demek için de okumak istemedim aslen. Teşekkürler.
 
Koalina sakın girme o tükenmişlik sendromu na. Uzun zaman savaştım. Yeni yeni toparlanıyorum. Tükenmişlik sendromu beraberinde depresyon getiriyor.
İlaçlarımı devam ediyorum.
Obsesif lik var bende, hayatım da sağolsun çok koşturmaca bşr yerde yetemediğimi hissedince yerimden kalkmaz oldum :(
Doktor a gittim tabi.
Terapiye de devam ediyorum bayram arası vermiştik.
Sakın kuzum takma hiç birşeyi aman aman
 
Bizim mesleğimizin kötü taraflarından biri bu Koalina.

Amannn rahatlığıyla çalışanla, kendinden, zamanından daha fazla verip bir şeyler
üretmeye çalışan arasında pek fark yoktur.

Bunu takdir edecek veli, idareci kısacası çevre bulmak zor.
Sayıca oldukça azlar.

Bir yerden sonra da yetmiyorlar.

Derse gir çık, senden isteneni ver ve gerisini düşünme mantığı ile yapsam bu ben değilim mutlu olamam.

Ama fazlasını yapıp '' Aaaa kız sen deli misin onlarla tek tek uğraştın mı cidden, aman bana ne
anası babası yapsın'' gibi tepkilerle karşılaşınca da insanda şevk mevk kalmıyor.

Dönemsel olarak bana da geliyorlar yani:KK14:
 
Bence sen doğru yoldasın. Bırak çevredekilerin ne dediğini.
Öğretmenliğin tadı ancak öyle çıkar bence. Kendinden bir şeyler kat ki mesleğinden zevk alabilesin. Sakın bırakma ne yapıyorsan kimsenin şevkini kırmasına izin verme. :)
 
Misal okul çapında bir etkinlik düzenliyoruz katılan ve destekleyen 1... Neyse dedim, az olsa da yaparız, velilere söyledim mırın kırın yapamayız edemeyiz. Dedim alın malzemeleri, siz yapın; maksat çocuklar eğlensin. Ben de bugün dışarı çıkmak yerine afiş hazırlamakla uğraştım, kumaş aradım, kestim biçtim derken gerçekten emek harcadım. Şimdi bakıyorum yazılanlara hala şikayet hala şikayet. Yapıp bitirene kadar ruhumu kemiriyorlar. Yarın da nöbetçiler şikayet edecek kesin okul curcuna oldu diye.
Bunları hayatımdan çıkarsam, kimseden bir şey beklemesem olur ama sanki boş olur. Tek başıma, tekdüze nereye kadar?
Ya da diğerleri gibi tın tın gidip, sıradan şeyler yapmak mı daha iyiydi ama öyle de ruhum huzur bulmuyor.

Ben çocuklara karne hediyesi diye, sırf yüzlerinde bir parça gülümseme göreyim diye.
50 öğrenci için eti puflarla, bonibonlarla, çikolata damlalarıyla falan kardanadam şekeri yapmış bir öğretmenim.

Karne kabı diye kartonlar üzerine neler yaptım. Elime iğne iplik alıp kurdele falan diktim :)

Tüm bunlar için bir gün aralıksız saatlerimi verdim evimi b.k götürürken bile yaparım bunları.

Okula gittiğimde öğretmen arkadaşlarım sağolsun aaa ne cici olmuşların ardından '' Tek tek bunlarla mı uğraştın kız
Allah iyiliğini versin işin mi yok'' dediler.

Üstüne velilerin en sorunluları mıymıy, gıygıycıları bendedir. Çocukların en zorları da öyle.

Bu emeğin üzerine gördüğüm tek karşılık bu oldu, belki bir kaç çocuğum mutlu olmuştur.
Günümüz çocukları nelere nelere sahip tabi.. Mutlu etmek de pek kolay değil artık.

Olan benim boynuma oldu. Nasıl tutulmuş 1 hafta boyu döndüremedim, çığlık çığlığa gezdim.

Neyse belki kıymetimi bilen çıkan bir gün diye kendimi bırakmamaya çalışıyorum.. :)
 
Gerçekten toplum seni sıradanlaşmaya zorluyor, buna emin oldum artık. Hala direniyorum şimdilik, bakalım :KK70:

İnsanların sizi anlamasını ve onaylamasını beklemeyin. Çoğunluk günü kurtarma peşinde. Üretmek hele maddi değeri yoksa anlam taşımıyor insanlar için. Anladığım kadarıyla öğretmensiniz. Geleceği inşa ediyorsunuz. Keşke tüm öğretmenler sizin gibi olsa. Yolunuzdan dönmeyin lütfen. Fark yaratan sizin gibi insanlar unutmayın bunu lütfen
 
Misal okul çapında bir etkinlik düzenliyoruz katılan ve destekleyen 1... Neyse dedim, az olsa da yaparız, velilere söyledim mırın kırın yapamayız edemeyiz. Dedim alın malzemeleri, siz yapın; maksat çocuklar eğlensin. Ben de bugün dışarı çıkmak yerine afiş hazırlamakla uğraştım, kumaş aradım, kestim biçtim derken gerçekten emek harcadım. Şimdi bakıyorum yazılanlara hala şikayet hala şikayet. Yapıp bitirene kadar ruhumu kemiriyorlar. Yarın da nöbetçiler şikayet edecek kesin okul curcuna oldu diye.
Bunları hayatımdan çıkarsam, kimseden bir şey beklemesem olur ama sanki boş olur. Tek başıma, tekdüze nereye kadar?
Ya da diğerleri gibi tın tın gidip, sıradan şeyler yapmak mı daha iyiydi ama öyle de ruhum huzur bulmuyor.
benim annem de öğretmen ve çok çalışkan sizin gibi
inanın bi yerden sonra yetiştirdiğiniz öğrencilerin başarıları fark yarattıkça herkes parmakla gösteriyor
hiç vazgeçmeyinbence çalışmaya devam edin
bakmayın konuşan konuşsun
 
Arkadaşlar, sanki velilerim duymuş gibi 2 gündür nasıl iyiler anlatamam. Whatsapptan "sizin gibi öğretmeni bir daha bulamayız" diyenler, arayıp "hocam sadece sınıf için değil özel olarak da isteğiniz olursa hazırız" diyenler, sizin 1. sınıf almanıza denk geleceğini bilsem bir tane daha doğuracağım diyen bile oldu :D vallahi dünden beri burnum havalarda, ne oldu buraya mı üyeler acaba anlamadım:D
 
Arkadaşlar, sanki velilerim duymuş gibi 2 gündür nasıl iyiler anlatamam. Whatsapptan "sizin gibi öğretmeni bir daha bulamayız" diyenler, arayıp "hocam sadece sınıf için değil özel olarak da isteğiniz olursa hazırız" diyenler, sizin 1. sınıf almanıza denk geleceğini bilsem bir tane daha doğuracağım diyen bile oldu :KK70: vallahi dünden beri burnum havalarda, ne oldu buraya mı üyeler acaba anlamadım:KK70:


Hahahah çok iyi olmuş yaa :)
Sevindim.
İnsan duymak istiyor böyle şeyler ;)
 
Enerjinizi farklı yönlere mi kaydırsanız acaba?
Misal evinize,eşinize, ya da merak ettiğiniz dallara yönelin.. Imm kitap yazın.. Yaptıklarınızı okudum çok güzel ama biraz azaltabilirsiniz.:KK16:
 
Zevk veren ve elinin yattigi bir hobby edin mesela resim cizmek, bir müzik aleti calmak, pasta cesitleri yapip süslemek, kendin elbise tasarlayip dikmek vs . cok sey var kafani cok yormicak seyler olsun ve hep birseye hedeflenme beklentilerin olmasin sen begendinmi yeterlidir yaptigini..
 
Evet bir haftada tükenilir mi, tükenilirmiş:)

Benim derdim tam olarak bu mu bilmiyorum, bu zamana kadar doktora gitmeyi gerektirecek kadar ciddi bir durum görmemiştim ama bu sene saçlarımı koparmaya başlayınca işler ciddileşti.

Çalışma saatlerim kısa ancak evde geçirdiğim zamanımın %90'ı işim için araştırmalarla ve hazırlıkla geçiyor. Böyle bir zorunluluğum yok ama ev işi ve yemektense bunu tercih ediyorum. Sürekli yeni bir şeyler üretmek için can atıyorum, enerjiyle doluyorum. Tam adımımı atıyorum ki olumsuz bir şeyle karşılaşıyorum. Kendimi hakarete uğramış, hayalleri yıkılmış ve işe yaramaz hissediyorum. Bu sefer vazgeçiyorum ekstra bir şeyler yapmaktan, klasik kim ne yaparsa onu yapayım diyorum ama o zaman da çok huzursuz hissediyorum. Sanki bir günde bütün evi temizleyecek gücüm ve zamanım varmış ama ben toz almakla yetinmişim gerisini zamana bırakmışım gibi bir huzursuzluk :KK70:

Eşimden, iş arkadaşlarımdan ve çevremden takdir görmüyorum zaten bunu beklemiyorum ama sanki alemin delisiymişim, kendime iş çıkarıyormuşum gibi dalga konusu olmam, isteklerimin reddedilmesi inanılmaz şevkimi kırıyor.

En son annemle konuştum bu konuyu, kendisi sağolsun bana çok hoş bir telkinde bulundu. "Canın sıkılıyor herhalde, çocuk yap ona bak.":KK51: Ama sıkıntım bu değil gerçekten:KK45: Kendi başıma gayet eğlenebilen, sosyal de bir insanım mesele can sıkıntısı, yalnızlık falan değil. Çalışmak istiyorum, işim adına ekstra bir şeyler yapmak istiyorum ama şevkim kırılıyor. Yapmasam gönül razı değil, huzursuzum. Sanki bıktım gibi geliyor. Ne yapmam lazım bilmiyorum:KK43:
Insanlardan seni takdir etmesini bekleme.

Eyer bir seyi yapman gerektigine, bunun gercekten onemli olduguna inaniyorsan zaten hic bir sey seni normalde yildirmaz.

Bence problem baska yerde. Sanki icinde bosluk var ve sen gercekten de neyin boslugu bilemiyorsun.

Icine don ve arastir derim.
 
Insanlardan seni takdir etmesini bekleme.

Eyer bir seyi yapman gerektigine, bunun gercekten onemli olduguna inaniyorsan zaten hic bir sey seni normalde yildirmaz.

Bence problem baska yerde. Sanki icinde bosluk var ve sen gercekten de neyin boslugu bilemiyorsun.

Icine don ve arastir derim.
Takdir beklemiyorum dediğim gibi, yapmak istediğim işlerde engel olmamalılar ya da boş beleş "ne gerek vardı" diye konuşmamalılar. Bunu söyleyenlerden biri daha dün gelip sınıfa bir materyalimi ödünç aldı ve "öğretmeninizin kıymetini bilin başka sınıflar yapmıyor bunları" dedi gitti. Madem iyi bir şeydi hadi yapalım dediğimde neden kimse yapmadı? Kötü bir şeydi neden gelip benden istedi? Aslında kimse uğraşmak istemiyor, uğraşanı da yıldırmaya çalışıyorlar göze batmamak için.
 
Takdir beklemiyorum dediğim gibi, yapmak istediğim işlerde engel olmamalılar ya da boş beleş "ne gerek vardı" diye konuşmamalılar. Bunu söyleyenlerden biri daha dün gelip sınıfa bir materyalimi ödünç aldı ve "öğretmeninizin kıymetini bilin başka sınıflar yapmıyor bunları" dedi gitti. Madem iyi bir şeydi hadi yapalım dediğimde neden kimse yapmadı? Kötü bir şeydi neden gelip benden istedi? Aslında kimse uğraşmak istemiyor, uğraşanı da yıldırmaya çalışıyorlar göze batmamak için.
Ne yapiyorlar yildirmak
Icin ?
 
Ne yapiyorlar yildirmak
Icin ?
Toplu bir etkinlik yapılması gerekiyor kimse katılmak istemiyor.
Gezi yapmak istiyoruz ne idareci uğraşmak istiyor ne öğretmenler hafta sonunu feda edip götürmek istiyor, tek kalıyorum.
Kütüphaneyi kullanıma açalım boş boş durmasın diyoruz, hocam o iş olmaz, prosedürü çok, boşver sen diyorlar.
Şöyle yarışma yapalım, böyle drama yapalım, gösteri salonunda şunu yapalım diyorsun yok, bilgi yarışması yasak, kimse izlemez, ne zaman çalıştıralım şikayetler şikayetler.
Genelde kendi kendime yapabildiklerimi yapıyorum işte.
 
Çünkü sen yapınca yapılabildiği görünüyor onun boş boş yattığı açığa çıkıyor

Bu nedenle de boşverciler aman işe yaramaz şeyle uğraşmacılar bol
 
Back
X