Merhabalar.
Şöyle düşünün, hayatınız boyunca klozette oturarak tuvaletinizi yaptınız, üstüne sifonu çekip çıktınız. Birden size diyoruz ki artık belli bir yaşa geldin, şimdi yatarak küvetin içine tuvaletini yapacaksın, suyu açıp yıkanıp çıkacaksın. Çok zor olurdu ve yapamadınız muhtemelen, çok gelse bile küvete uzandığınız an giderdi, yapamaz yapamaz kabız olabilirdiniz hatta. İnat değil yani aslında, anlayamıyorlar, alışamıyorlar.
Benim kızım da ayakta yapıyordu, otur desem biliyorum ki kaçacak o kaka ve belki saatlerce daha gelmeyecek, belki kabız yol açacak.. O yüzden hiç otur demedim lazımlığa, ama yapacağı zamanları biliyordum, çok belli ediyor zaten. Yapmadan önce oyunla koşmasını, yürümesini sağlıyordum, kaka tam başlarken de hiç otur demeden lazımlığı arkasına getiriyordum ayakta pıt pıt ona düşürüyordu. Sonra da bak ne güzel kakaların geldi diyerek birlikte götürüp döküyor temizliyorduk. Derken bir gün yine ıkınmaya başladı kızardı falan tabi ayakta, ama yapamıyor belli çok zorlanıyor, bişey olmuş belki biraz katılaşmış. Geçtim karşısına otur kalk diyerek birkaç kez çömelip kaldırdım ki rahatça yapabilsin, yapmaya başlayınca hemen yine lazımlığı arkasına getirdim. Lazımlığa yaptırmak gibi bir amacım da yoktu, rahatlasın diye yaptım. Ertesi gün kendisi kaka diyip lazımlığa yöneldi, külodunu çıkardım oturup yaptı ve o günden beridir tüm kakalar lazımlığa gidiyor
Siz de bunu deneyebilirsiniz, ayakta yapma, oturarak yap falan demeyin de; yapmadan az önce anlıyorsanız biraz oturup kalkmasını sağlayın, sonra bırakın kendi haline, yaparken de hep lazımlığı yakında tutun mümkünse ona aktarın ve birlikte tuvalete döküp temizleyin. Bence böyle güzel bir iletişim kuruluyor ve çocuk güvende hissedip rahatlıyor.