- 24 Ağustos 2012
- 6.055
- 7.342
- 398
- Konu Sahibi Pelinimben
- #1
Boğazım düğüm düğüm...Sanki hiç olmayacak gibi sabah uyandigim da gece lavaboya gittiğimde markette bir çocuk gördüğüm de.Acaba diyorum bir gün benim de arkamdan anne diye seslenen olacak mi .Ağlıyorum gülüyorum unutuyorum ama bazen tamamen tukeniyorum.Dermanim kalmıyor.Allahim diyorum lütfen beni affet ama dayanamıyorum.Esim gelmeden göz yaşlarımı boşaltıp öyle onu bekliyorum.Neden bu kadar umitsizim herkes mi bunları yaşıyor siz de benim gibi mısınız.En başında 18 ay önce ikimizde hayet saglikliydik.Esimde hafif değer düşüklüğü vardı.Ben aylarca gittim geldim zamanı değildir belki dedim sonuç mu ikimizinde bedeninde ameliyat izleri, ilaclarimizi unutmamak için alarmlar.Her gittiğimde daha kötüsünü öğrendim bıçak altına bile gülerek gittim bir an önce kavuşayım diye ama yok yok yok.Siz neler yaşıyorsunuz kızlar tek olmadığımı bilmem bana iyi gelecek. Rabbim isteyenin kucağını boş bırakmasın evlat hasretiyle yanmasin...