Neden insanlarla aramı bozmak istemiyorum ki, bazen bana kötülük yapan insanlara karşı bile Polyanna olup kalp kırmamaya çalışıyorum. Çünkü onları kırmaktansa kendi üzülmemi tercih ediyorum. Bunun bana yan etkisi çok oluyor tabi. evhamlı mutsuz panik biri oluyorum bazen insanlar gerçekten çok kötü duygularla yaklaşabiliyor. laf sokmayı gösteriş yapmayı güzel bir şey sanıyorlar. Bazen kendime kızıyorum Neden bana kötü davranan insanlara ben kötü davranmıyorum diye. Biri bişe dedi mi kalbim yerinden çıkacakmıs gibi atıyor umursamaz gibi olmaya çalışıyorum ama bu seferde kendimi ezikmiş gibi hissediyorum. İnsanlar neden bu kadar kötü anlamıyorum. Laf sokmayı kendine birsey sanıyor. Benim gibi olan insanlar var mı kk da aramızda? Hep insanlarla iyi olayım tartışmasız mutlu bir ortam olsun diye uğraşan ama bunun yanında kendi üzülen insanlar var mı? Bana akıl verir misiniz nasıl vurdun duymaz biri olabilirim.