Umutsuz ve amaçsız yaşamak

Misafirliğe gittiği evde artık kalkması istenen ama tüm işaretleri görmezden gelen yapışan biri gibi hissediyorum. istediğim hiçbir şey olmadı. Neden dünyaya sırtımı ceviremiyorum bilmiyorum.

Birini çok sevdim. O biri işsiz güçsüzdü. Sevdiği kız terketmişti. Destek oldum ,sevdim ,okudu öğretmen oldu. Evlenmemize üç hafta kala işsiz diye terkede kızdan sinyal alıp beni bıraktı. Yemeden içmeden kesildim.ilahi adalet peşlerini bırakmaz dediler.ama onlar çok mutlu iki de çocukları var.

5 yıl sonra ancak biriyle evlendim ama değer vermiyor doğru dürüst.
Çocukluğum yoksulluk ve sevgisizlik içinde geçti. Yaz kış aynı elbiseyi giydim. Evde o kadar yiyecek kıtlığı vardı ki kemiklerim sayılıyordu. Utanıp bileklerimi saklardım. Bazen ekmek dahil hiçbir şey olmazdı. Ekmek varsa şanslıydık.
işe girdim uzun süre mobbing gördüm. Herkes kaçıyordu oradan ama babasizdim geçindirmek zorunda olduğum bir ailem vardı. Oradan sonra ayrıldım ama yaralar kaldı.
işler yaver gitti mal mülk edindik ama babam kandırdı . Ona çok inanmak istediğim halde dolandırdı.
Hayatta istediğim sonuncu şey sonuncu itimadım anne olmaktı. Ama o da imkansız artık. Sorunum varmış.
Acaba hayat defol git mi diyor? Çünkü en azından sağlığım yerinde diye avunacak gibi oluyorum ama bu kez bipolar olduğum aklıma geliyor .
Siz olsanız yine de yaşamaya direnir miydiniz ? Yoksa bu adaletten zerre nasibini almamış hayata rest mi çekerdiniz?

Kurban psikolojisine girmişsiniz, birilerini suçlamayı bırakmanızı öneririm. En iyisi siz bir kedi evlat edinin. İçinizdeki boşluğu çok güzel tamir eder hayatınıza hareket gelir yalnızlık hissiniz geçer

Solukiklimler .!.:

Siz olsanız yine de yaşamaya direnir miydiniz ?

Genişletmek için tıkla...

Direnirdim. Pes edene kadar mağlup sayılmam.

Belki hikayenizin sonu güzel bitecek.
Hemen pes etmeyin..

Direndim. Pisman degilim.

Hayat size karşi değil, siz yanliş kararlar veriyorsunuz devamli. Ailenizi elbette siz secmiyorsunuz ama diger anlattiklariniz sizin seçimleriniz. Kararlariniz uzerinde daha fazla dusunurseniz, bir şey yaparken elaleme destek olmak ya da onlarin faydasina iş yapmak yerine önce kendi rahatinizi ve mutlulugunuzu dusunmeye başlarsaniz daha kolay olabilir. ,Asla pes etmeyin.

Hikayeniz romantik bitebilirdi ama bir hiç olan adami başkasi terk etmişken alip desteklemek yanliş, bir soz vardi ya körün gözü acilinca önce bastonunu kirarmiş diye iş oraya variyor.
Sizinle birlikteyken işsiz gucsuz kalsa tabi ki sonuna kadar destekleyin ama siz en baştan sifirdan başlamişsiniz. Neyse geçmiş gitmiş.
Her şeyde önce kendinizi dusunun.

Öncelikle size değer vermediğini hissettiğiniz birinden çocuk yapmayı zaten iki kere üç kere üç yüz kere hatta düşünün bence, çocuk eksiklerimizi kapatmak kendi başımıza sarmayı beceremedigimiz yaraları onunla sarmak ya da alamadığımız sevgiyi ona vermek gibi romantik hayallerle yapılacak bir şey değil. Aksine o bu ihtiyaçlarla gelecek dünyaya onun sizden alması gereken çok şey var bu yüzden önce siz eksiklerinizi tamamlamalisiniz ve biliyor musunuz bunu şu kavanoz dipli dunyada sizden başka kimse yapamaz. Yerinizde olsam önce rahatsızlığım için tedavi olma yoluna gider sonra da hayata dört elle sarilirdim ama önce düşünce yapımı degistirirdim.
Yaşamayan bilmez üstten konuşmak kolay diye düşünebilirsiniz ama sizden çok farklı şartlarda olmama iyi bir ailem düzenim hayatım olmasına rağmen ben de görünürde olmayan sebepler yüzünden çok kez çeşit çeşit hastalıkla sinandim. Yeri geldi hayatımın en güzel yıllarını yasitlarim gezip tozarken dört duvar arasında geçirdim. Çevremde bana destek olacak insanlar da vardı ama en sonunda insan kendi istemeden şartların ya da desteğin hiçbir anlamı olmadığını da gördüm. Önce kurban psikolojisinden çıkmak gerekiyor.
Siz dusunce yapınızı değiştirmeli ve sürekli her kötülüğün sizi bulduğu fikrini sokup atmalısınız kafanızdan ilk başta zor bile olsa aksini düşünmeye baslamali öyle olacağına inanmalisiniz, kendinizi bıraktıkca daha da çok dibe çökersiniz yoksa ne başarı hikayeleri var insanlar ne durumların üstesinden geliyor ölüme bile kafa tutuyorlar, yeter ki isteyin.
Kendinizi tamamen iyi hissettikten sonra ve lütfen sizi gerçekten sevdiğine inandiginiz birinden çocuk sahibi olmayı isteyin değer görmediğiniz bir evliliğin içinde kendinize eziyet etmeyin daha fazla. Çocuğunuzun olmayacagini mi soylediler bilmiyorum ama bu hayatta mucizeler hep var benim yengeme de tüm kapıları kapatmislardi senelerce uğraştı didindi kaç kez tedavi gördü doktorlar bosuna para harcama canını yaktirma demelerine rağmen vazgeçmedi ve sonunda hayat çabasına karşılık verdi.
Keşke hiçbir şey için mücadele etmek zorunda olmasak ama bazen diğerlerinden daha çok çaba sarf etmenin ödülü de bir o kadar büyük oluyor. Kendinizden bu kadar kolay vazgeçmeyin.

12 ekim 2022 konunuzdan

Solukiklimler .!.:

Bana miras kalır diye değil. Eşimle aramda büyük bir yaş farkı yok ki 5 yaş var sadece. O vakitliceb ölse benim de yürüyen cesetten farkim kalmaz yaşlılıktan zaten.Çocuk olursa ona miras kalır diye. Benim maaşımla idare eder ama sonrasında en az 15 milyon kalacak. Sadece babadan. Cocuk olmazsa hep birileri yiyecek.
Benim diş görünüş konusunda da büyük bir özlemim var. Eşim uzun boylu mavi gözlü çok güzel yüz hatlarına sahip. Ben de hayatı boyunca beğenilmeyen biri oldum. Eli yüzü düzgün biri görünce çok karistirmadim. O esnada çok iyi huylu düzgün biri daha vardi eşimle tanistigimda. Eminim çok iyi baba da olurdu ama onun tipi iyi değildi. Sırf çocuk için tipine ve malına baktım ama çocuk da olmadı. Boşu boşuna yedi sene çektim

Genişletmek için tıkla...

Solukiklimler .!.:

Misafirliğe gittiği evde artık kalkması istenen ama tüm işaretleri görmezden gelen yapışan biri gibi hissediyorum. istediğim hiçbir şey olmadı. Neden dünyaya sırtımı ceviremiyorum bilmiyorum.

Birini çok sevdim. O biri işsiz güçsüzdü. Sevdiği kız terketmişti. Destek oldum ,sevdim ,okudu öğretmen oldu. Evlenmemize üç hafta kala işsiz diye terkede kızdan sinyal alıp beni bıraktı. Yemeden içmeden kesildim.ilahi adalet peşlerini bırakmaz dediler.ama onlar çok mutlu iki de çocukları var.

5 yıl sonra ancak biriyle evlendim ama değer vermiyor doğru dürüst.
Çocukluğum yoksulluk ve sevgisizlik içinde geçti. Yaz kış aynı elbiseyi giydim. Evde o kadar yiyecek kıtlığı vardı ki kemiklerim sayılıyordu. Utanıp bileklerimi saklardım. Bazen ekmek dahil hiçbir şey olmazdı. Ekmek varsa şanslıydık.
işe girdim uzun süre mobbing gördüm. Herkes kaçıyordu oradan ama babasizdim geçindirmek zorunda olduğum bir ailem vardı. Oradan sonra ayrıldım ama yaralar kaldı.
işler yaver gitti mal mülk edindik ama babam kandırdı . Ona çok inanmak istediğim halde dolandırdı.
Hayatta istediğim sonuncu şey sonuncu itimadım anne olmaktı. Ama o da imkansız artık. Sorunum varmış.
Acaba hayat defol git mi diyor? Çünkü en azından sağlığım yerinde diye avunacak gibi oluyorum ama bu kez bipolar olduğum aklıma geliyor .
Siz olsanız yine de yaşamaya direnir miydiniz ? Yoksa bu adaletten zerre nasibini almamış hayata rest mi çekerdiniz?

Genişletmek için tıkla...

Önceki konunuzdaki yorumunuzu yeniden okuyun.Eşinizle tanıştığınızda: hayatınızda iyi huylu, düzgün biri daha varmış. Eşiniz daha yakışıklı ve varlıklı diye onu seçmişsiniz.

Hayatta her seçimin iyi veya kötü bir sonucu var. Bugüne kadar yaptığınız seçimleri ve sonuçlarını kabullenip ; bundan sonrasında nasıl bir hayat sürmek istediğinize karar verebilirsiniz.

zxshermine .!.:

12 ekim 2022 konunuzdan




Önceki konunuzdaki yorumunuzu yeniden okuyun.Eşinizle tanıştığınızda: hayatınızda iyi huylu, düzgün biri daha varmış. Eşiniz daha yakışıklı ve varlıklı diye onu seçmişsiniz.

Hayatta her seçimin iyi veya kötü bir sonucu var. Bugüne kadar yaptığınız seçimleri ve sonuçlarını kabullenip ; bundan sonrasında nasıl bir hayat sürmek istediğinize karar verebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Yanlış anlamışsınız. O kişi sevgilisi tarafından terk edilmişti. Meslek sahibi olunca kız tekrar iletişime geçti. Terkedilen taraf ben oldum. Kıza geri döndü

Solukiklimler .!.:

Misafirliğe gittiği evde artık kalkması istenen ama tüm işaretleri görmezden gelen yapışan biri gibi hissediyorum. istediğim hiçbir şey olmadı. Neden dünyaya sırtımı ceviremiyorum bilmiyorum.

Birini çok sevdim. O biri işsiz güçsüzdü. Sevdiği kız terketmişti. Destek oldum ,sevdim ,okudu öğretmen oldu. Evlenmemize üç hafta kala işsiz diye terkede kızdan sinyal alıp beni bıraktı. Yemeden içmeden kesildim.ilahi adalet peşlerini bırakmaz dediler.ama onlar çok mutlu iki de çocukları var.

5 yıl sonra ancak biriyle evlendim ama değer vermiyor doğru dürüst.
Çocukluğum yoksulluk ve sevgisizlik içinde geçti. Yaz kış aynı elbiseyi giydim. Evde o kadar yiyecek kıtlığı vardı ki kemiklerim sayılıyordu. Utanıp bileklerimi saklardım. Bazen ekmek dahil hiçbir şey olmazdı. Ekmek varsa şanslıydık.
işe girdim uzun süre mobbing gördüm. Herkes kaçıyordu oradan ama babasizdim geçindirmek zorunda olduğum bir ailem vardı. Oradan sonra ayrıldım ama yaralar kaldı.
işler yaver gitti mal mülk edindik ama babam kandırdı . Ona çok inanmak istediğim halde dolandırdı.
Hayatta istediğim sonuncu şey sonuncu itimadım anne olmaktı. Ama o da imkansız artık. Sorunum varmış.
Acaba hayat defol git mi diyor? Çünkü en azından sağlığım yerinde diye avunacak gibi oluyorum ama bu kez bipolar olduğum aklıma geliyor .
Siz olsanız yine de yaşamaya direnir miydiniz ? Yoksa bu adaletten zerre nasibini almamış hayata rest mi çekerdiniz?

Genişletmek için tıkla...

Psikolog değilim size ne kadar yardımcı olur söyleyeceklerim bilemem. Ama hayatınızı hep birilerine bğalayarak mutlu olmaya çalışmışsınız. Yani birini sevmişsiniz olmamış sizi terk etmiş bunlar emin olun çoğu kişinin başına gelen şeyler ama muhtemelen yalnız kalmaktan korktuğunuz için size değer vermediğini bildiğiniz biriyle evlenmeyi tercih etmişsiniz. Bunu bir kere zorunluluk olarak görmekten vazgeçmelisiniz. Babanız, sevgiliniz size değer vermiyor olabilir sevmesinler sizde onları sevmeyin sadece yaşamak istediğiniz hayata, işe odaklanın. Bunları düşünmek en başta değersiz hissettiriyor zaten. Ben annem dışında akrabalardan kimse tarafından sevilmedim. Öz babamı hiç tanımadım bile ne o beni merak etti ne de ben onu. Ama gerçekten çocukken dahi sormadım anneme neden? diye. Çünkü şunu biliyordum beni istemeyen kimseyle işim olmaz. Annem bu yönüme çok şaşırırdı benim hiç mi merak etmiyorsun diye. Akrabalar sevmez üstüne aşağılardı. Ama belli bir yaştan sonrada kendimi ezdirmedim. Şimdi ise hep beni arar sorarlar. Bunun bir önemi yok. Beni azda olsa seven insanlarla olurum ben. Aile problemi konusunda rekor kıran bir ülkeyiz yadırgamıyorum açıkçası. Çok şükür duygusal olduğum kadar neşeliyim ki hayatın tadını çıkarabiliyorum. Üniversiteyi bile sırf bu yüzden hayalim olan şehirde okudum ve rüya gibi bir okul, sosyal hayatım oldu. Karşına çıkacak problemlerle, kötü insanların yaşattıklarıyla depresyona girersen işin içinden çıkamazsınız. Gülmeye, mutlu olduğun işleri yapmaya devam edeceksiniz :)

Ya abuk subuk konuşma S Solukiklimler seni burdan az çok tanıyoruz, birkaç kere linç ettik, birkaç kere destek ciktik....Tamam kocan öküz ,baban hayırsız , sevgilin terketmiş, çocuklugun kötü geçmiş...vs ama hangimiz bu kombolara dört dörtlük sahibiz ki? Aşağı yukarı burdaki bütün kadinlarin ortak hikayesi bu ama pes etmiyoruz bak. Buradayız...Psikolojik tedavine öncelik ver, çocuk meselesi hayırlısı , onu sil kafandan. Annen var iyi kötü yanında, malın mülkün var, mesleğin var....Tabii ki yaşayacaksin daha , uzun yıllar burda beraber dertlesecegiz...Git bı çay demle, içelim, saçma saçma konuşma...

Ağır şekilde bipolarsan çocuk yapma zaten. Herkes çocuk yapacak diye bişey mi var? Çocuğun sorumluluğuna girmek senin durumunda mantıklı değil şu anki ruh halinle. Belki olmaması daha hayırlıdır

Cocukluk kimin guzel gecti acaba .yasadigimix donemden oturu cogu cocugun kotu gecmistir imkanlar hepimizin kisitliydi.ben kendime hep soz verdim okuyacagim meslek sahibi olavagim ailemi kurtaracagim isyan etmedim mi ettim ama uzatmadim ustunde cok durmadim.hayal kurdum umut dolu baktim rabbimde verdi cok sukur.eski sevgili konusuna gelince iyiki gitmis bence ya evlenip aldatsaydi sana iyi gelmeyecektiki rabbim yolundan cekti.esinde kotu huylari olabilir yani simdi hepimizin esi mukemmel mi kimlerin kusuru yok bizimde var kimse mukemmel olamaz.once guzel dusunmek gerekir umutsuz bakarsan mutlu olamazsin.hicbir zaman pes etme.cok.saliyosun kendini surekli suclama moduna girmissin.suclu aramak yerine bu basima geldiyse rabbimin bi bildigi vardir de gec onune bak

Benim yaptığım şey beni çaresiz hissettiren ve değersiz hissettiren her şeyden uzaklaşmak alaka kesmek hatta.
Bunu deneyin kendinize değer verin farkı göreceksiniz.
Birilerine kırıldınız diye hayatı terketmek ne ?