- 30 Kasım 2016
- 7.942
- 17.818
- 178
20 yaşında eşim öğrenciyken evlenmiş biri olarak zorluklarindan bahsedeyim biraz sana .......İyi geceler. Yıllardır burayı okurdum fakat bugün bir sorum olduğu için üye oldum. Çok dardayım çıkmazdayım. Saat 5 e geliyor daha gözümde uyku yok. Saatlerdir ağlıyorum. İki yıldır tanıdığım erkek arkadaşım evlenme isteğini belirtti ve kabul ettim.Onu seviyorum ve şimdiye kadar içimde hiç böyle evlenme isteği olmamıştı onunla evlenmeyi çok isyorum. 21 yaşındayım üniversite okuyorum. Benim sıkıntım aileme konuyu nasıl açacağım. Ben köyde büyüdüm hiç kimse kızını sokağa salmazken babam beni üniversiteye gönderdi birbirimize çok düşkünüz. Ailemi hayal kırıklığına uğratmış olacağım. Sadece konuyu kuzenime açtım o bile karşı çıktı dedikleri çok haklı fakat mantığımı kullanamıyorum. Ne desem ne yapsam bilmiyorum dertleşmeye akıl almaya çok ihtiyacım var.
Çok büyük olaylar yaşadık ,burda ne oldugunu yazarsam herkes tanır beni ,dünya duydu çünkü

Ailelerimiz zengindi ama biz fakirdik :) eşim ogrenciydi ben de simarikliktan gezmiş tozmus okulu yarım bırakmış biriydim .aklım basima geldi .18 yaşında (lise bitmişti ) universiteye hazırlanmaya başladım . O sırada eşimle tanıştık ..sevdik birbirimizi ve o evlenmeyi çok istiyordu .ben de leyla ,kabul etmiyordum ama onu da birakamiyordum. Kabul ettirmek için her yolu denedi ve sonra o büyük olay oldu ben de kabul ettim . Aileler ayağa kalkmıştı olmaz okullar bitecek diye ama malum olaydan sonra herkes kuzu oldu ve önümüzü açtı . 1.5 yıl nişanlı kalıp evlendik .ama yıllarca millet bizi ve aşkımızı konuştu :) hala daha hikayemiz popülaritesini kaybetmedi :)
Evlenince çok zorlandık ..ailelerden maddi destek kabul etmedik ..eşim hem okuyor hem de çalışıyordu 800 lira bir maaşla :) evimiz kira değildi ,faturalarimiz da aileler tarafından ödeniyordu. Eşimin okul parası da öyle ..gel zaman git zaman okul bitti .eşim iyi bir şirkette çalışmaya başladı ve birden herşey düzeldi .artık her ihtiyacımızı kendimiz karşılıyorduk. Bir bebeğimiz oldu kaybettik .şimdi iki tane çocuğumuz var . Ben de okula başladım 2 sene önce ..yarım bıraktığım herşeyi 4 5 senedir tamamlamaya başladım ama çok zorlanıyorum .eşim destek evet ama yerime sınavlara girip geçemiyo:)evlenmeden önce okuyup meslek edınseydim şimdi çocuklarla birlikte bu zorlu süreci yaşamazdım . O kadar zor zamanlar geçirdik ki hamileyken aç bile uyudum (eşim bilmiyor tabi) ..İki taraf da okuyup meslek esmdinmeden evlilik çok zor ve devamı imkansız gibi .biz biraz imkansızı başardık ama çok zorladık. .en güzel yıllarımızı geçim sıkıntısı ve mücadeleyle geçirdik ..
Yani demem o ki seni bütün zorluklara rağmen üniversiteye gönderen aileni yarı yolda bırakma .emeklerine nankörlükle cevap verme ..hayallerini yarım bırakma ..okulunu bitir öyle evlen .çok seviyorsan da şimdi nisan yap ..bu süreçte nişanlın okulu bitirsin ,askerliğini yapsın öyle evlen ..evlenip okumak gibi bir hataya düşme ..istediğin kadar zorluk anlatırım sana ..gerçekten çok zor ..bir de şimdi çok seviyorsun ,göremiyorsun ,biraz aşk perdesini arala bakalım nedir bu çocuk ,necidır ,bu kadar sevilmeye değer ve doğru kişi mı ? Aşkın bittiğinde pişman olmamak için az daha sabırlı davran .çok uzun yazdım anca farkettim :))) ama daha okadar çok söyleyeceğim şey var ki anca bu kadar kısa oldu :) sonuç olarak evlenme arkadaşım ..yazık etme kendine ve ailene ..