Üniversitede yalnız yaşamak

görüşmeyi azalttım ama eve çağırmamakla ayıp mı ediyorum diyorum .:26:

ne ayıbı yahu salıverin gitsin
bu insanlar iftiraydı, kullanmaydı derken ayıbın büyüğünü yapmışlar zaten
sizin ki sadece kendini koruma o kadar
ve herkes kendi mahremini (evini, özelini) korumakla hak sahibi ve özgürdür.

hiç boşuna vicdan yapmayın. yapanın hali ortada çünkü.
 
aslına bakarsan. sadece ögrenci olmanın tadını cıkart.

çünkü cok cabuk geçiyo üniverste zamanları ve bittiginde bi bakıyosun gereksiz şeylerle zaman harcamıssın ve boşa geçmiş günlerin.

biraz yaşamaya bak ve unut gitsin hepsini.

evine kimseyi davet etmek zorunda da degilsin. keşke senin yerin de olup şöyle 1 senecik daha okusam :31:
 
Çanakkalenin ortamını iyi biliyorum canım hele şuanını yakın arkadaşımın kardeşi orada.

Hiç bir şeyi takma kafana üni.bitince zaten çoğunu görmeyeceksin hele iftira vs atanları çağırma bile sosyal ol ama mesafeni de koru sen kendini biliyorsun ya gerisi boş şimdi eve çıktın diye güçlüsün diye daha çok konuşacaklar senin yapman gülmen onlara inat
 
tşk ederim kızlar .evet yalnız olunca kötü hissediyorum ama yurtta yaşadığım zamanlar geliyor aklıma ve şimdiki halim o kadar mutluyum ki o döneme göre:31: benim kız kardeşim hasta olmuştu beyninde tümör çıkmıştı o zamanda bile tek yanımda olan sevgilimdi:14:
Geçmiş olsun.Çoğunu görmeyeceksin bir daha zaten.Saçın erken beyazlar bak,gereksiz şeyleri düşünme.Sevgilin yeter işte
 
Merhaba kızlar:3: Üniversitede 2. sınıf öğrencisiyim 1 buçuk yıl boyunca yurtta kaldım ve arkadaşlarımdan hep zarar gördüm .En yakın arkadaşımın bile arkamdan yalan yanlış konuştuğunu , arkadaşım sandığım ınsanların yurt ortamında kişisel eşyalarımı kullanmalarını istemediğimde ya da gece 4 olup be uyumuya çalışırken ışık açık ,tv açık ,bilgisayarda ses dışarı verilmiş şekilde arkadaşlarıyla konuşurken uyardığım için beni diğer kızlara kötülemeler ,iftira atmaları gördüm. Bu yüzden çok da samimi olamıyorum insanlarla olmak da istemiyorum .Sınıfta herkesle konuşuyorum ama kimseyle samimi değilim.Bu dönemde tek başıma eve çıktım .Ama halen yaadıgım olaylardan dolayı psıkolojim bozuk sınıfta gördükçe aklıma geliyor bana atılan iftaralar ,ya da samimi zannedip de sırrımı anlattıgımve sonradan tüm yurdun duyduğu sır olmaktan çıkan en samimi arkadaşımla olan konuşmalarımı.:26: Ben yinede konuşuyorum hepsiyle ama samimi değilim 2 defada evime çağırdım tek başıma yaşıyorum .Siz olsanız evinize ne kadar zamanda bir çağırırdınız ya da nasıl davranmalıyım .siz ünide bu tür şeyler yaşadınızmı

Sanki beni anlatmışsın :) bende aynı durumlardan dolayı 2. Sene tek başıma ayrı bir eve çıktım. Yurtta yaşadıklarım yüzünden okulu bırakmıştım ben sırf ailem üzülmesin diye geri döndüm. İlk başta o insanları bende evime çağırdım ama bir baktımki onlar beni sevdikleri için değil, evimi kullanmak için gelmişler. Resmen bunu hissettim. Ve artık evime hiç bir arkadaşımı çağırmıyorum. Bazı arkadaşlarım var onlarla hiç bir sorun yaşamadığım halde güvenmiyorum insanlara ve o yüzden onları bile çağırmıyorum. Artık o kadar alıştımki yalnız yaşamaya hiç umrumda değiller. Okul bittikten sonra hiç birini görmicem ne de olsa. O yüzden ne söylediklerini kafana tak ne de evine çağır. Evinin keyfini sür doya doya :)


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Kızlar hepinize tek tek tşk ederim:39: dediğiniz gibi yapcam takmıcam zaten ben evime davet etsemde etmesemde konuşacaklar arkamdan hem belki çağırdıkça daha cok konusyolardır belki evime davet ettiğimde hava atmak için çağırdığımı bile düşünmüşlerdir takmıcam artık:31:
 
ben şahsi düşüncelerimi yazayım hemen.
bence asla ve asla evinize çağırmayın.
bu kadar sizi çekemeyen arkadaşlarınız varsa işiniz zor gerçekten.
evinin adresini dahi verme onlara.
benim karakterim hep böyledir.her zaman herşeyin en kötüsünü düşünüyorum.bu konunuzu okuyuncada yine en kötü şeyi düşündüm.
bak canım kendin söylüyorsun bu kızlar beni sevmiyorlar hep arkamdan konuşuyorlar diye.
bunlar ilerde senden öc almak için akıllarınca tabi evinin adresini sapık birine falan verebilirler.sonuçta herkes senin evde yalnız yaşadığını biliyor.sana atılan iftiralar gerçek olsun diye öyle bir iş açarlar ki başına ağzın açık kalır.sonuçta evde tek başına yaşayan genç bir kızsın.
yinede karar senin.
ben olsam çağırmam.:26:
 
Eve cagirmanj bilemem de orda burda gorursen konus yarin isin dusebilir. Sonucta universitede kimse birbirini sevmiyor, yalniz kalmamak icin birbirine katlaniyor sadece
 
Merhaba kızlar:3: Üniversitede 2. sınıf öğrencisiyim 1 buçuk yıl boyunca yurtta kaldım ve arkadaşlarımdan hep zarar gördüm .En yakın arkadaşımın bile arkamdan yalan yanlış konuştuğunu , arkadaşım sandığım ınsanların yurt ortamında kişisel eşyalarımı kullanmalarını istemediğimde ya da gece 4 olup be uyumuya çalışırken ışık açık ,tv açık ,bilgisayarda ses dışarı verilmiş şekilde arkadaşlarıyla konuşurken uyardığım için beni diğer kızlara kötülemeler ,iftira atmaları gördüm. Bu yüzden çok da samimi olamıyorum insanlarla olmak da istemiyorum .Sınıfta herkesle konuşuyorum ama kimseyle samimi değilim.Bu dönemde tek başıma eve çıktım .Ama halen yaadıgım olaylardan dolayı psıkolojim bozuk sınıfta gördükçe aklıma geliyor bana atılan iftaralar ,ya da samimi zannedip de sırrımı anlattıgımve sonradan tüm yurdun duyduğu sır olmaktan çıkan en samimi arkadaşımla olan konuşmalarımı.:26: Ben yinede konuşuyorum hepsiyle ama samimi değilim 2 defada evime çağırdım tek başıma yaşıyorum .Siz olsanız evinize ne kadar zamanda bir çağırırdınız ya da nasıl davranmalıyım .siz ünide bu tür şeyler yaşadınızmı


siz boş yere psikolojinizi bozmayın arkadaşınızı tanımadan sırrınızı paylaşmak hata olmuş herkes aynı değil iyi seçim yaparsanız tabiki iyi arkadaşlık ve dostluklar var herkesle samimi olunmuyor tabiki samimi arkadaşlıklar var seçmek lazımr deneyerek zaman içerisinde iyilerlede arkadaşlık kurmanız mümkündür.
 
derneklere üye ol çevreni değiştir hobi kurslarına git. illa sınıftan arkadaşın olacak diye bir durum yok ünv. yada ünv etkinlikler kolları var onlara git. biraz sosyalleş bence.
 
Merhaba kızlar:KK3: Üniversitede 2. sınıf öğrencisiyim 1 buçuk yıl boyunca yurtta kaldım ve arkadaşlarımdan hep zarar gördüm .En yakın arkadaşımın bile arkamdan yalan yanlış konuştuğunu , arkadaşım sandığım ınsanların yurt ortamında kişisel eşyalarımı kullanmalarını istemediğimde ya da gece 4 olup be uyumuya çalışırken ışık açık ,tv açık ,bilgisayarda ses dışarı verilmiş şekilde arkadaşlarıyla konuşurken uyardığım için beni diğer kızlara kötülemeler ,iftira atmaları gördüm. Bu yüzden çok da samimi olamıyorum insanlarla olmak da istemiyorum .Sınıfta herkesle konuşuyorum ama kimseyle samimi değilim.Bu dönemde tek başıma eve çıktım .Ama halen yaadıgım olaylardan dolayı psıkolojim bozuk sınıfta gördükçe aklıma geliyor bana atılan iftaralar ,ya da samimi zannedip de sırrımı anlattıgımve sonradan tüm yurdun duyduğu sır olmaktan çıkan en samimi arkadaşımla olan konuşmalarımı.:26: Ben yinede konuşuyorum hepsiyle ama samimi değilim 2 defada evime çağırdım tek başıma yaşıyorum .Siz olsanız evinize ne kadar zamanda bir çağırırdınız ya da nasıl davranmalıyım .siz ünide bu tür şeyler yaşadınızmı
Merhaba arkadaşım bende üniversiteye gidiyorum ve benzer şeyler yaşıyoruz sende istersen konuşmak isterim seninle
 
Bence evine çağırmamalısın, bir kere senin arkandan konuşup sana sırt çeviren insandan hayır gelmez. Öyle dost olmaz olsun. Hiiiç de psikolojini falan bozma, üzülme onları gördükçe. Çünkü gerçekten hiç değmiyor. Daha güvenilir ve samimi arkadaşların olacağına eminim. Ayrıca üniveristede yalnız yaşamak gibisi var mi yaa :) ben de ikinci sınıftayım ilk yılımdan beri yalnız yaşıyorum karışan eden yok, gel keyfim gel :)
 
Back
X