- Konu Sahibi The Blowers Daughter
-
- #1
Merhaba,
Ağustos ayının başında 6 ay görüştüğüm erkek arkadaşımdan ayrıldım.27 yaşındayım ve o ilk erkek arkadaşımdı.İlişkimi özetlemek gerekirse genellikle tartışmadan ibaretti.Arkadaşım sinirli bir adamdı.Bunu benden saklamadı,yani başta kendini farklı gösterip de sonradan bu huyunu ortaya çıkarmadı.İlişkinin başında ben çok sinirli bir adamım bunu bil istiyorum dedi.Ben de sevgi olduktan sonra ben bu huyunu kabul edebilirim dedim.İşte girdiğimiz kısır döngü de bu iki kelime arasında başladı.O sevgisini benim istediğim kadar belli edemedi ben huysuzlandım.Ben huysuzlandıkça o sinirlendi.Sinirlendikçe sevgisini esirgedi.Hoş ona göre o ilgisini gösteriyordu ama bana göre öyle değildi.
Her neyse ,ağustosun başında çok kötü bir şekilde ayrıldık.Kalbimi çok kırdı en son gün.Ayrılığımızın üzerinden 2 buçuk ay geçti.Hiç aramadı,aramadım.Sevdiğim büyüklerimin aracılığıyla biiryle tanıştırıldım.Aslında eski arkadaşımı tam olarak unutamadığımın farkındaydım.Ama nefret ettiğimi düşünüyordum daha çok.Bu yeni kişiyle bir şeyler olabilme ihtimali arttıkça eski arkadaşım aklımda daha çok dolanmaya başladı.Büyük bir huzursuzluk oluştu içimde.Ben mutlu olursam o olamazsa,yalnızsa,beni bekliyor söyleyemiyorsa düşüncesi beynimi kemirdi durdu.Bu ruh haliyle yeni kişiyle buluştum.Ve yapılıp yapabilecek en kötü şeyi yaptım.Ağlayarak eski arkadaşım hakkında konuştum.Çok durgundum farketti.Neyin var dedi ve anlattım işte ben de.Ama yalan söyleyemezdim.Durgunluğumu üstüne alınıp üzülürdü de.Anlayışla karşıladı beni teselli etti.Gönlü o kadar geniş ki birlikte aşarız bu duygularını dedi,beklerim dedi.Niye üzülesin ki ,niye bekleyesin ki,niye mutsuzluğumu sana bulaştırayım ki dedim?Üzülme benim için dedi.
Ve şimdi ben ne yapacağımı bilemiyorum.O kadar çok ağladım ki şu son 3 gündür gözlerim kurudu artık
Şimdi siz seviyor musun hala diyeceksiniz.Özlüyorum ama sevgiden mi bilmiyorum.Nefret de ediyorum aslında ilişki süresince beni çok çok çok kırdı.
Siz olsanız ne yapardınız?Ben ne yapmalıyım?
Ağustos ayının başında 6 ay görüştüğüm erkek arkadaşımdan ayrıldım.27 yaşındayım ve o ilk erkek arkadaşımdı.İlişkimi özetlemek gerekirse genellikle tartışmadan ibaretti.Arkadaşım sinirli bir adamdı.Bunu benden saklamadı,yani başta kendini farklı gösterip de sonradan bu huyunu ortaya çıkarmadı.İlişkinin başında ben çok sinirli bir adamım bunu bil istiyorum dedi.Ben de sevgi olduktan sonra ben bu huyunu kabul edebilirim dedim.İşte girdiğimiz kısır döngü de bu iki kelime arasında başladı.O sevgisini benim istediğim kadar belli edemedi ben huysuzlandım.Ben huysuzlandıkça o sinirlendi.Sinirlendikçe sevgisini esirgedi.Hoş ona göre o ilgisini gösteriyordu ama bana göre öyle değildi.
Her neyse ,ağustosun başında çok kötü bir şekilde ayrıldık.Kalbimi çok kırdı en son gün.Ayrılığımızın üzerinden 2 buçuk ay geçti.Hiç aramadı,aramadım.Sevdiğim büyüklerimin aracılığıyla biiryle tanıştırıldım.Aslında eski arkadaşımı tam olarak unutamadığımın farkındaydım.Ama nefret ettiğimi düşünüyordum daha çok.Bu yeni kişiyle bir şeyler olabilme ihtimali arttıkça eski arkadaşım aklımda daha çok dolanmaya başladı.Büyük bir huzursuzluk oluştu içimde.Ben mutlu olursam o olamazsa,yalnızsa,beni bekliyor söyleyemiyorsa düşüncesi beynimi kemirdi durdu.Bu ruh haliyle yeni kişiyle buluştum.Ve yapılıp yapabilecek en kötü şeyi yaptım.Ağlayarak eski arkadaşım hakkında konuştum.Çok durgundum farketti.Neyin var dedi ve anlattım işte ben de.Ama yalan söyleyemezdim.Durgunluğumu üstüne alınıp üzülürdü de.Anlayışla karşıladı beni teselli etti.Gönlü o kadar geniş ki birlikte aşarız bu duygularını dedi,beklerim dedi.Niye üzülesin ki ,niye bekleyesin ki,niye mutsuzluğumu sana bulaştırayım ki dedim?Üzülme benim için dedi.
Ve şimdi ben ne yapacağımı bilemiyorum.O kadar çok ağladım ki şu son 3 gündür gözlerim kurudu artık
Şimdi siz seviyor musun hala diyeceksiniz.Özlüyorum ama sevgiden mi bilmiyorum.Nefret de ediyorum aslında ilişki süresince beni çok çok çok kırdı.
Siz olsanız ne yapardınız?Ben ne yapmalıyım?