Unutmak kolay mı?

ademabad .!.:

Konularınızı okudum biraz evet benzer şeyler gerçekten hatta bebeğimle yapışık ikiz gibi gezme durumu bende de var :) ama sizin eşiniz de sizi ailesi kadar yormuş maalesef,eşim bana son kavgamızda benim tek derdim büyük bir aile olmaktı demişti oysa zamanla kendide gördü onların derdi büyük bir aile olmak değil maddi manevi tüm sıkıntılarını,triplerini çekip,her dertlerine koşturup ama bir kez nasılsın diye sorulmayacak,onlara göre,onların kaynanalarından çektikleri acı kadar acı çekmedikçe dertlenmeye hakkı olmayan birer köle lazım.İnsan bir yuva kurunca şunu kabullenmeli bence benim ailem ve eşimin ailesi olarak büyük bir aile olsak da ne o,ne ben kimseye verilmiş +1 çocuk değiliz,yani biz önce karı koca nasip olursa evlat ile bir aileyiz,öncelik bu olmalı.Aileler de bunu kabul etmeli ama maalesef bir oğlum varken üzülerek söylüyorum erkek anneleri gelinle resmen rakip oluyor,kıymetli bir büyüğüm demişti ki;gelinleriniz sizin rakibiniz değil oğullarınızın hayat yolunda refiki(yol arkadaşı)dir.Ben ilk zamanlar kv için gerçekten üzüldüm,empati kurdum kolay şeyler yaşamamış,dinleyim,dertleşeyim diye,kızıyla sürekli kavga halinde ona tarifler falan gösterdim annenle yaparsın,onunla dertleş yalnız bırakma falan,meğer adamlar benim arkamdan 3 sezonluk entrika çekmişler,zamanla anladım,Rabbime havale ettim.Eşimle ailesi dışında hiçbir problemimiz yok gerçekten bana elinde olan imkanları ne ise istediğim şeyleri alır,evde,bebek konusunda yardımcıdır,dertlerimi dinler ama bir ara gerçekten acayip doldu,başka bir insan olmuştu,biz gidince anladı yalnız kaldı ailesi takmadı bile aman oğlum yuvanı kurtar demişler bir de :) ,böylelikle anladı kim ona kıymet veriyor,düşünüyor,destek oluyor,daha da anlar çünkü insanlar değişmez.Şu an için sıkıntı olan benim kendi içimde yaşananlar olduğu için bununla ilgili bir gayret göstermeden,savaşmadan ayrılık gibi bir düşüncem olmaz,bu sadece kendi emeklerimizle,zorlukla kurduğumuz yuvaya haksızlık olur,başkalarına bayram..
Sadece erkeğe ve ailesine,ailenin arkanda olduğunu,onsuz da kendi işinle,kendi gücünle ayakta kalabileceğini göstermek lazım,birgün giderse korkusu olacak,yoksa insan insana sadece yük olmayı biliyor.
Umarım sizde eşinizle olan problemleri bir şekilde çözer,mutlu olursunuz.Sizinde uzun yıllarınız geçmiş o insanla,kim bilir ne emekler var..Allah o zalim insanlara azıcık merhamet nasip etsin de kendi çocuklarının huzurunu bozmaktan vazgeçsinler inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Tzk .!.:

Güzel temennilerin için teşekkür ederim canim Allah kimsenin huzurunu kaçırmasın.Esin sen gittikten sonra mi anladı kıymetini yoksa en baştan beri biliyor muydu?Benim en büyük sorunum eşim zaten baştan beri o benim yanımda olsaydı ben ne annesini ne kardeşini bu kadar sallamazdım inan daha yazdığım neler var görümce benden 3 yaş küçük ben kina gecesi istememiştim evlenirken tutturdu kona gecesi yapacagiz diye bir de oğlan evinde eşim de ya onu dinlersin ya düğünü bile göremezsin dedi o zaman anlamiliydim ama gerçekten çok küçüktüm ailem de naif insanlardı beni de öyle yetiştirdiler hep insanları idare etmeyi öğrendim ve böyle bir saçmalığın hepsi arkasında durdu o zaman kadar kv ile can cigerdik o zaman anladim ki dunya haklisi da olsan onlar aile sen disardan gelen el kizisin kimse senin yaninda durmayacak tek basinasin.O kadar yazılacak şey var ki gerçekten çok yazık insanlar flört ediyor senelrce evlenmeyi bekliyor aileler dünya masrafa giriyor sen maddi manevi harcaniyorsun böyle ego savaşları yüzünden yuvalar dağılıyor olan çocuklara oluyor eksik büyüyorlar.Seninkiler yine yuvanı kurtar demiş benimkiler hayatta burunlarından kıl aldırmazlar aşırı sahiplenirler çocuklarını da torunlarını da hatta Kibariyenin annesi gibi göbek atar kv boşandık diye mallarımızın üstüne konma planları yaparah aha vakit çok geç olmadan benim eşim de görecek mi acaba doğruyu yanlisi

Genişletmek için tıkla...

ademabad .!.:

Eşim en baştan beri kıymet bilen bir insan ama onu aile baskıları,büyüdüğü ortam hep kısıtlıyordu.Kadına değer vermek,eşine çiçek almak,evde yardımcı olmak,kendi çocuğuna bakmak,karının ailesine yakın olabilmek bile onlar için acayip uç noktalar,ne var ne yok onlara yapılsın,evlat,torun bunun için var gibi..bu ortamın getirdiği bir ketumluk vardı ama zamanla değişti,gitmeden çok önce kendi ailesinin eliyle,diliyle gördü aslında gerçeği ama iste ana,baba,kardeş değişimi,iadesi yok.onların değişmeyeceğinden o kadar emin ki o yüzden karısı olarak hep benden idare etmemi istedi,hatası buydu.çünkü zamanla tahammül falan kalmıyor insanda..ve ne olursa olsun eşimin tabiriyle ne o kimseden vazgeçsin,ne kimse ondan..bende bunu istiyorsa adaleti sağlaması gerektiğini belirttim tabii o ayrılma dönemine kadar yine de çok yıprandık,zor zamanlar geçirdik.acayip dolduruşa geldi,epey değişmişti,ben soğumuştum falan. gitmem bizim de ona ait bir yuva,onun koruyup,sahiplenmesi gereken bir aile olduğumuzu farkettirdi..biraz sesini yükseltmedikçe malesef kimse senin acını görmüyor.
görümceniz fazla hadsiz bir insanmış,bayılıyorlar evlilik yuva namına hiçbir şeyden haberleri yokken ahkam kesip,mini kaynana olmaya,ne diyeyim bazı insanlar konuşmaktanda anlamıyor,ben böyle dua ediyorum,benden bir gelin bir yenge olarak beklenen her şeyi kendi evliliğinde yapmak durumunda kalsın,uzaktan ahkam kesmek kolay çünkü.
benimkilerin meselesi de yuvamın bozulma korkusu değil,oğlumuz kafayı yemesin ve elalem ne der korkusu,yoksa dediğin gibi biz el kızı,hatta torunları bile el kızının çocuğu sadece.eşinizle sorunlarınızı bir şekilde çözebileceğinize inanıyorsanız,arada hala bir muhabbet,umut ve çocuk için birliktelik gayreti varsa bence siz de bir aile terapistini düşünün derim,dışarıdan bir profesyonel kişinin yorumu kesinlikle eşinizi etkiler bence,biz ne dersek diyelim illaki savunma pozisyonuna geçiyorlar,çünkü kusurları olsada o da ailesi,kabullenmek zor gerçekten.ama dolduruşa gelmeyip uyanık olmak kendi ellerinde,biz eşimle geçmiş yada ailesi hakkında konuşmadığımız sürece gayet iyi anlaşıyoruz ve sanki evlilik zaman geçtikçe yerine oturan,bağlılığın daha arttığı bir olay,,sizin seneleriniz var bence gerçekten bu istek varsa kendinize,ailenize bu şansı vermek için sizde o insanları el olarak arkaya atın,kapıyı kapatıp,kendi ailenize yönelin.yeniden muhabbetinizi,güveninizi arttırmak için birlikte bir adım atın..ben bunun niyetini aldım,eşim de gayretimi görüyor arada kırılma noktaları yaşasamda eğer eşiniz hakkaniyetli ,aklıselim bir insansa o da vazifelerini yapacaktır..umarım hepimiz için hayırlısı olur..

Genişletmek için tıkla...

Tzk .!.:

Senin eşin en başından beri değerini biliyormuş kaybedince daha da kıymetini anlamış.Ben aşırı inat bir insanım evden bir kere çıkarsam bir daha beni öldürseler dönmem beni kolumdan tutup evden atmaya bile kalktı gitmedim.Yani kıymetimi anlasa da ondan sonra çocuk için bile olsa dönmem ben en başından kimseye kv görümce gözüyle bakmadım asla da eşime şikayet etmedim annesini ama o kadar bunalttı ki beni sürekli Medine dilencisi gibi para istemeler çocuk bakmama ev temizligime laf söylmeler eşime bak anneni sen uyar sen cocugusun sana kin tutmaz bir daha da arkamda durduğun için bana bir şey diyemez yok anlamadı hala annesine bir laf söyleyeceğim diye aklı çıkar en son ben kendi hakkimi kendim savunmak zorunda kaldım tabi ondan sonra herkes kötü oldu mesefami koydum ilişki hepten kopma noktasına geldi sanki böyle çok daha güzel oldu her şey.Neyse ki senin yuvan kurtulmuş eşin gerçek ailesinin kıymetini anlamış ben resmen bekliyorum ne zaman boşanacağız diye

Genişletmek için tıkla...

ademabad .!.:

Sizin imtihanınız benimkinden de büyük eşinizde de büyük problemler var,onlar çözülmedikçe sanırım pek bir şey değişmez,ailesiyle mesafeli olmak en iyisi bence de yakınlık sadece huzursuzluk getiriyor.Yuvayı kuran,yaşayan sizsiniz o yüzden yanlış bir şey söylemekten de imtina ediyorum ama siz anladığım kadarıyla kendi başına da güçlü,ayakta kalabilecek bir insansınız.Beklemek bir şeyleri değiştiriyorsa değer elbet fakat sizin için,evladı için değişmeyen,hep sizden adım atmanızı bekleyen bir insan,bilmiyorum tabii ama sevgi ve saygınızda tükenmişse size yorgunluk ve boşa geçen yıllardan başka bir şey vermezki.Bu bir alışkanlık olarak geliyorsa da aile boyu size maddi ve manevi zararı olan insanlar sadece kötü alışkanlıktır,benim haddim değil bunu söylemek ama yaşadıklarımdan yola çıkarak empati kurup üzerine sizinkileri de eklediğimde belki çocuğunuz çok büyümeden ayrılık,yeni bir hayata başlamak daha iyi olmaz mı?Ben bu yaşadıklarım arasında boşanmayı bir kere düşündüm sadece o da eşimin bir sözüne çok kırıldım,sonradan konuşup çözsekte o laf bende güven kırılması yaptı ve öyle bir şey inşallah olmaz ama ayrılığın da hayatın bir gerçeği olduğunu kendime ve ona hatırlatıyorum artık,pek garantici bir insan değilken hayat rotamı biraz daha 'ya olursa' ya çevirdim..Umarım yine de bunlara hiç gerek kalmadan pek çok şey değişir,eşiniz sizin kıymetinizi gerçekten anlar..Rabbim hayılı bir kapı açsın sizin için,bundan sonrasında mutlu olun..

Genişletmek için tıkla...