• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Unutmak...

Birmelegin_annesi

La vie est belle...
Kayıtlı Üye
12 Ekim 2015
476
602
103
37
Merhabalar bayanlar. Bi cogunuz eminim konu detayini okuyunca ne sanslisin keske ben de yapabilsem diyeceksiniz ama bu durum beni zaman zaman cok uzuyor.
Eski konularimi okuyanlar bilir. 2.5 ay once bebegimi kaybettim. Esimin ailesiyle bazi problemler yasadim vs. Gecmiste de yasadigim problemler var herkes gibi. Ama ben her seyi unutuyorum. Sanki beynim unutmaya programlanmis gibi. Bana soylenenleri, hatiralari, yapilan cok seyi unutuyorum. Sanki hic yasanmamis gibi bi cok ani. Bana anlatiyorlar sen boyle dedin boyle yaptik ya diye. Ama sanki ben hic onlari yasamamisim gibi. Sonra unuttuklarimi dusununce de vicdan azabi cekiyorum benim beynim neden her seyi siliyor diye. Oyle ki arkadaslarimin verdikleri sirlari, bana soylenen iyi ya da kotu seyler, aklimdan hepsi ucup gidiyor. Acaba bunu yasayan var mi aranizda?
 
Merhabalar bayanlar. Bi cogunuz eminim konu detayini okuyunca ne sanslisin keske ben de yapabilsem diyeceksiniz ama bu durum beni zaman zaman cok uzuyor.
Eski konularimi okuyanlar bilir. 2.5 ay once bebegimi kaybettim. Esimin ailesiyle bazi problemler yasadim vs. Gecmiste de yasadigim problemler var herkes gibi. Ama ben her seyi unutuyorum. Sanki beynim unutmaya programlanmis gibi. Bana soylenenleri, hatiralari, yapilan cok seyi unutuyorum. Sanki hic yasanmamis gibi bi cok ani. Bana anlatiyorlar sen boyle dedin boyle yaptik ya diye. Ama sanki ben hic onlari yasamamisim gibi. Sonra unuttuklarimi dusununce de vicdan azabi cekiyorum benim beynim neden her seyi siliyor diye. Oyle ki arkadaslarimin verdikleri sirlari, bana soylenen iyi ya da kotu seyler, aklimdan hepsi ucup gidiyor. Acaba bunu yasayan var mi aranizda?
 

Eklentiler

  • FB_IMG_1447866867276.webp
    FB_IMG_1447866867276.webp
    12,4 KB · Görüntüleme: 285
Vitamin eksikliği olabilir mi acaba?
Vitamin ilaci kullandim. O donemlerde de ayni. Sadece buyuk problemler yasadigim zamanlarda artiyor. Yemekleri yakiyorum. Anahtari kapida unutuyorum. Okula giderken ayakkabilarimi giymeyi unutup terlikle cikmisligim bile var. Beynim sanki her seyi unutmaya programlanmis gibi oluyor.
 
Bir doktora mi gorunsen. Pek normal gozukmuyor durumun. Basin sagolsun bu arada :KK51:
Cok tesekkur ederim. Noroloji beyin cerrahi ve psikiyatriste gittim. Durumun en mantikli aciklamasi psikiyatristten geldi tabi ki. Antidepresan kullanmaya basladim. Ama onlar zaten daha da rahatlatan ve unutturmaya yonelik ilaclar. Bu defa kizimi da unutucam diye daha buyuk vicdan yapiyorum. Mezarina gittim aglayamadim bile. Bu defa daha kotu hissediyorum kendimi bi gun ya onun sevgisini ozlemini de unutursa beynim diye :KK43:
 
Vitamin ilaci kullandim. O donemlerde de ayni. Sadece buyuk problemler yasadigim zamanlarda artiyor. Yemekleri yakiyorum. Anahtari kapida unutuyorum. Okula giderken ayakkabilarimi giymeyi unutup terlikle cikmisligim bile var. Beynim sanki her seyi unutmaya programlanmis gibi oluyor.
Psikolojik olabilir mi acaba.bende anksiyete bozukluğu var ve unutkanlık oluyor.çok düşünmekten ve sürekli kaygılanmaktan olduğunu söyledi doktor.seninki gibi ileri düzeyde unutkanlık yok ama seninkinde böyle bişey olabilir.bi konuya çok yoğunlaşıp düşünüyorsan,uykunu alamıyorsan olabilir
 
Merhabalar bayanlar. Bi cogunuz eminim konu detayini okuyunca ne sanslisin keske ben de yapabilsem diyeceksiniz ama bu durum beni zaman zaman cok uzuyor.
Eski konularimi okuyanlar bilir. 2.5 ay once bebegimi kaybettim. Esimin ailesiyle bazi problemler yasadim vs. Gecmiste de yasadigim problemler var herkes gibi. Ama ben her seyi unutuyorum. Sanki beynim unutmaya programlanmis gibi. Bana soylenenleri, hatiralari, yapilan cok seyi unutuyorum. Sanki hic yasanmamis gibi bi cok ani. Bana anlatiyorlar sen boyle dedin boyle yaptik ya diye. Ama sanki ben hic onlari yasamamisim gibi. Sonra unuttuklarimi dusununce de vicdan azabi cekiyorum benim beynim neden her seyi siliyor diye. Oyle ki arkadaslarimin verdikleri sirlari, bana soylenen iyi ya da kotu seyler, aklimdan hepsi ucup gidiyor. Acaba bunu yasayan var mi aranizda?
Genel olarak anlatılan konuşulan veya söylediğim, yaşadığım çoğu şeyi bende unuturum. Ama kırıldığım, üzüldüğüm bişeyi veya bana yapılan kötülüğü, söylenilen kötü sözleri ölsem unutmam.

Belki beyniniz sizi korumak için savunma mekanizması olarak siliyordur bunları. Bence güzelde bişey bu. Çünkü bazen bilmek, hatırlamak ve ona göre yaşamak çok yoruyor insanı.
 
Psikolojik olabilir mi acaba.bende anksiyete bozukluğu var ve unutkanlık oluyor.çok düşünmekten ve sürekli kaygılanmaktan olduğunu söyledi doktor.seninki gibi ileri düzeyde unutkanlık yok ama seninkinde böyle bişey olabilir.bi konuya çok yoğunlaşıp düşünüyorsan,uykunu alamıyorsan olabilir
Evet sanirim o yuzden. Psikiyatristim yas doneminde oldugumu ve bu durumu atlatmak icin zamaninda yasamam gerektigini soyledi. Ama ben uzuntuyu gectim bolca unutuyorum. İleride daha farkli bi sekilde karsima cikacak bu unuttuklarim diye de korkuyorum bi yandan.
 
Genel olarak anlatılan konuşulan veya söylediğim, yaşadığım çoğu şeyi bende unuturum. Ama kırıldığım, üzüldüğüm bişeyi veya bana yapılan kötülüğü, söylenilen kötü sözleri ölsem unutmam.

Belki beyniniz sizi korumak için savunma mekanizması olarak siliyordur bunları. Bence güzelde bişey bu. Çünkü bazen bilmek, hatırlamak ve ona göre yaşamak çok yoruyor insanı.
Aynen dediginiz gibi ozellikle yasadigim kotu olaylarin detaylari resmen hic yok. Eger bi yerlere yazdiysam ya da yasandigi anda birine anlattiysam varlar.
 
Evet sanirim o yuzden. Psikiyatristim yas doneminde oldugumu ve bu durumu atlatmak icin zamaninda yasamam gerektigini soyledi. Ama ben uzuntuyu gectim bolca unutuyorum. İleride daha farkli bi sekilde karsima cikacak bu unuttuklarim diye de korkuyorum bi yandan.
Beynimiz öyle garip işliyorki anlamak imkansız.sen farkında olmasan bile bilinç altında yaşadıkların beynini yönetiyor.bilinç altın unutmak istiyor unutuyorsun,düşünmek istiyor düşünüyorsun.ben anksiyete belası yüzünden çok düşünürüm.sonrada düşündüklerim olacak korkusu kaplar içimi.gece uyumadan önce aklımdan bir sürü düşünce geçer sabah uyanınca düşüncemiydi rüyaymıydı diye karıştırırım.bazende rüyaymıydı gerçekmiydi diye karıştırırım.doktorum düşünmekten uyku bozukluğu olduğunu ve bu yüzden olduğunu söyledi.doktorun en iyisini bilir ama senin durumunda anksiyete gibi.içinde tutma hiç bişeyi.yasaman gerekeni şuan yaşa.içine atarsan dahada büyür sorunlar
 
Beynimiz öyle garip işliyorki anlamak imkansız.sen farkında olmasan bile bilinç altında yaşadıkların beynini yönetiyor.bilinç altın unutmak istiyor unutuyorsun,düşünmek istiyor düşünüyorsun.ben anksiyete belası yüzünden çok düşünürüm.sonrada düşündüklerim olacak korkusu kaplar içimi.gece uyumadan önce aklımdan bir sürü düşünce geçer sabah uyanınca düşüncemiydi rüyaymıydı diye karıştırırım.bazende rüyaymıydı gerçekmiydi diye karıştırırım.doktorum düşünmekten uyku bozukluğu olduğunu ve bu yüzden olduğunu söyledi.doktorun en iyisini bilir ama senin durumunda anksiyete gibi.içinde tutma hiç bişeyi.yasaman gerekeni şuan yaşa.içine atarsan dahada büyür sorunlar
Sana da cok gecmis olsun. Bu beyin denen organ baska bi illetmis onu anladim. Bebegimi kaybettigimi ogrendigim andan itibaren kimseye hic aglamadim. Herkesi ben sakinlestirdim. Hep gulumsemeye calistim. Karnimda olu bebegimle 4 gun dogumu bekledim ve herkese hep guldum. O donemde icimde firtinalar koptu ama kimseye belli edemedim. En buyuk kotulugu o zaman yapmisim kendime. Cunku aklimda buraya eski actigim konuya yazdigim seylerden baska hicbi sey yok. Kim bana ne dedi ne yapti hepsi gitmis beynimden. Sadece o donemde cok uzuldugum kalmis. Sanirim psikiyatristim bu durum yuzunden 3 ayri ilac verdi bana :KK43:
 
Cok tesekkur ederim. Noroloji beyin cerrahi ve psikiyatriste gittim. Durumun en mantikli aciklamasi psikiyatristten geldi tabi ki. Antidepresan kullanmaya basladim. Ama onlar zaten daha da rahatlatan ve unutturmaya yonelik ilaclar. Bu defa kizimi da unutucam diye daha buyuk vicdan yapiyorum. Mezarina gittim aglayamadim bile. Bu defa daha kotu hissediyorum kendimi bi gun ya onun sevgisini ozlemini de unutursa beynim diye :KK43:
Canım unutmak biz evladını kaybeden anneler için bağışlanan bi nimet. Sen hamileyken kaybettin ben 3 yaşında. İlk zamanlar bende aynı şeyi diyordum ama sonra anladım neden olduğunu.. hayatına devam edebilmen için Allah veriyo o unutmayı.. ben neler neler unuttum bilsen 3 yıldr hala unutuyorum maalesef. Ama artık takmıyorum. Kızımı asla unutmadım sevgisi ateşi içimde ama diğer acı anları hatırlamamak için beyin reset atıyo.
Korkma yıllar geçiyo sevgi aynı.. mezarda hissettiklerin aynı..
Sorgulama hayatına devam et nimet olduğunu düşünerek...
Allah sabır versin..
 
Sana da cok gecmis olsun. Bu beyin denen organ baska bi illetmis onu anladim. Bebegimi kaybettigimi ogrendigim andan itibaren kimseye hic aglamadim. Herkesi ben sakinlestirdim. Hep gulumsemeye calistim. Karnimda olu bebegimle 4 gun dogumu bekledim ve herkese hep guldum. O donemde icimde firtinalar koptu ama kimseye belli edemedim. En buyuk kotulugu o zaman yapmisim kendime. Cunku aklimda buraya eski actigim konuya yazdigim seylerden baska hicbi sey yok. Kim bana ne dedi ne yapti hepsi gitmis beynimden. Sadece o donemde cok uzuldugum kalmis. Sanirim psikiyatristim bu durum yuzunden 3 ayri ilac verdi bana :KK43:
Başın sağolsun yaşadıkların çok zor.depresyonda var gibi sende.anksiyete bozukluğunda hep ailemizi düşünürüz.onlara bişey olacak diye sürekli korkarız,aklımızda felaket senaryoları gezer,onlar üzülmesin diye hep kendimizden ödün veririz.benim tedavim henüz yeni.1.5 aydır ilaç kullanıyorum ama %50 iyileştim.bi sinek ölse saatlerce ağlıyordum.sanki bahane eder gibi.eşim grip olurdu ağlardım sanki kanser oldu.halada
var herşeyi abartma,ailem için kendimden geçme.sakinleştirilmesi gereken senken sen herkesi sankinleştirmişsin.içindeki acıyı yaşayamamışsın.ben babamı 10 yaşındayken kaybettim.vefat ettiğinde öyle şeyleri içime attımki annem anlamasın diye şimdi hepsi ortaya çıkıyor.odama girer ağlardım gizli gizli kalbim sıkışırdı çarpıntı olurdu nefes alamazdım.babasız olduğumu kimse bilmesin diye arkadaş ortamında gerilirdim yalan söylerdim babam var diye.kalbim çarpardı ellerim titredi.doktorlar çocukluğumuza iner ya öyle doğruki.bende geçmişten gelen birikmiş sıkıntılar var.sana demek istediğim şu arkadaşım;asla içine atma!nasıl yasaman gerekiyorsa o duyguyu yaşa acını çek ağla zırla ama içine atma kalbini beynini hasta etme.düşünme yaşa!!kalbini karatma yoksa beynin öyle karışıyorki işin içinden çıkamıyorsun
 
Sana da cok gecmis olsun. Bu beyin denen organ baska bi illetmis onu anladim. Bebegimi kaybettigimi ogrendigim andan itibaren kimseye hic aglamadim. Herkesi ben sakinlestirdim. Hep gulumsemeye calistim. Karnimda olu bebegimle 4 gun dogumu bekledim ve herkese hep guldum. O donemde icimde firtinalar koptu ama kimseye belli edemedim. En buyuk kotulugu o zaman yapmisim kendime. Cunku aklimda buraya eski actigim konuya yazdigim seylerden baska hicbi sey yok. Kim bana ne dedi ne yapti hepsi gitmis beynimden. Sadece o donemde cok uzuldugum kalmis. Sanirim psikiyatristim bu durum yuzunden 3 ayri ilac verdi bana :KK43:
Insan üzüntülerinide yasayabilmeli. Allah sana güc kuvvet vermis, bebegini kaybetmene ragmen cok sakin gecirmissin. Ama bir yerde okumustum cogu hastaligin ve ya depresyonun sebebi o anlari yasamasi gibi yasamadigimizdanmis. Üzüntülü bi olay oldugunda kendini aglamamak icin sıkmamalı ve gülmen gereken yerde gülmeyi aksatmamali.
Ben ilk hamileligimi düsük yaptim, aklima geldikce hala daha üzülür aglarim, icime atamiyorum. Cok cok gecmis olsun bu arada, yasadigin kolay sey degil.
 
Merhabalar bayanlar. Bi cogunuz eminim konu detayini okuyunca ne sanslisin keske ben de yapabilsem diyeceksiniz ama bu durum beni zaman zaman cok uzuyor.
Eski konularimi okuyanlar bilir. 2.5 ay once bebegimi kaybettim. Esimin ailesiyle bazi problemler yasadim vs. Gecmiste de yasadigim problemler var herkes gibi. Ama ben her seyi unutuyorum. Sanki beynim unutmaya programlanmis gibi. Bana soylenenleri, hatiralari, yapilan cok seyi unutuyorum. Sanki hic yasanmamis gibi bi cok ani. Bana anlatiyorlar sen boyle dedin boyle yaptik ya diye. Ama sanki ben hic onlari yasamamisim gibi. Sonra unuttuklarimi dusununce de vicdan azabi cekiyorum benim beynim neden her seyi siliyor diye. Oyle ki arkadaslarimin verdikleri sirlari, bana soylenen iyi ya da kotu seyler, aklimdan hepsi ucup gidiyor. Acaba bunu yasayan var mi aranizda?

Bu psikolojik bir korunma mekanizması..demek ki çocukluktan itibaren çokta kolay bir hayatınız olmamış..eğer psikolog desteği alırsanız bu mekanizmayı kırıp herseyi olması gerektiği gibi hatırlayıp,hissetmeye başlarsınız..
 
Canim buna psikolojide savunma mekanizması deniyor.beyin yaşadığın acı olayı unuturup kendini korumaya alıyor bir nevi yaranın kabul tutması gibi düşün arastirabilirsin.
 
bence o antidepresanlar yuzunden biraksan iyi olur ben gecmişimi unutmayi hic istemem mesela.kizin icinde cok uzuldum.başin sagolsun arkadaşim
 
Back
X