- 6 Ekim 2016
- 1.132
- 563
- 123
- Konu Sahibi Yenibirhayataaa
- #1
Merhaba hanımlar
Aynı temada zilyon tane konu açmış olmak beni "ya ne duymak istiyorsun artık" minvalinden düşünce girdabına sürüklese de buraya yazıyor olmak ve bambaşka bakış açıları görüyor olmak beni çok rahatlatıyor. O yüzden affiniza sığınıyorum.
Terkedildim. 4 ay kadar oldu. Ilk başlarda sadece acı ve özlem duydum. Çünkü çok sevmiştim. Uğraştım da bitmemesi için. Elimden ne geliyorsa yaptım. Ama gitmek isteyen birini asla durduramiyormuşşun bunu tecrübe ettim.
Zaman geçti ama ben ondan geçemedim. Ve yahut ona duyduğum hislerden geçemedim. Çünkü ben sevmeyi seviyordum bunu anladım. Her neyse depresyona girdim psikiyatr yardımı aldım ilaç kullanıyorum. Mekanların hatirlatici etkisi var her gittiğim yer onu hatırlatıyor eve kapandim. Tebdili mekanda ferahlık var fakat burda okuyorum gidemiyorum bir yere.
Aylardır çok git gel yaşadım.Onun gibisini bir daha bulamayacakmisim, hayatıma değer katan oymuş hissi bunlardan biri. Bin türlü his tattım. Şu an da baskın olan ise ona olan kızgınlığım. Aklım başıma yavaş yavaş geliyor sanırım ve geçmişi analiz ediyorum. Ne istediğini bilmeyen bir insan olduğunu görebiliyorum artık. Nisanlandiktan sonra bile hala kararsizdi hep her an gidecekmiş gibiydi ve de gitti. Korkak olduğu için başım omuzlarına ağır geldi.
Her neyse uzatmak istemiyorum. Asıl size sormak istediğim biliyorum ki burada seven, aşk acısı çeken çekmiş çok kadın var. Bunun bir matematiği de olmaz herkes farklı reaksiyon verir ancak duymak istiyorum yine de. Bu hislerin bir adım ötesi unutmak mı? Gelgitler bazen özlem bazen kızgınlık ve yeni yeni farkedilen uğramış olduğum haksızlıklar. Bitecek değil mi? Bir gün uyanacagim iyi kötü hicbir şekilde aklımda olmayacak değil mi?
Aynı temada zilyon tane konu açmış olmak beni "ya ne duymak istiyorsun artık" minvalinden düşünce girdabına sürüklese de buraya yazıyor olmak ve bambaşka bakış açıları görüyor olmak beni çok rahatlatıyor. O yüzden affiniza sığınıyorum.
Terkedildim. 4 ay kadar oldu. Ilk başlarda sadece acı ve özlem duydum. Çünkü çok sevmiştim. Uğraştım da bitmemesi için. Elimden ne geliyorsa yaptım. Ama gitmek isteyen birini asla durduramiyormuşşun bunu tecrübe ettim.
Zaman geçti ama ben ondan geçemedim. Ve yahut ona duyduğum hislerden geçemedim. Çünkü ben sevmeyi seviyordum bunu anladım. Her neyse depresyona girdim psikiyatr yardımı aldım ilaç kullanıyorum. Mekanların hatirlatici etkisi var her gittiğim yer onu hatırlatıyor eve kapandim. Tebdili mekanda ferahlık var fakat burda okuyorum gidemiyorum bir yere.
Aylardır çok git gel yaşadım.Onun gibisini bir daha bulamayacakmisim, hayatıma değer katan oymuş hissi bunlardan biri. Bin türlü his tattım. Şu an da baskın olan ise ona olan kızgınlığım. Aklım başıma yavaş yavaş geliyor sanırım ve geçmişi analiz ediyorum. Ne istediğini bilmeyen bir insan olduğunu görebiliyorum artık. Nisanlandiktan sonra bile hala kararsizdi hep her an gidecekmiş gibiydi ve de gitti. Korkak olduğu için başım omuzlarına ağır geldi.
Her neyse uzatmak istemiyorum. Asıl size sormak istediğim biliyorum ki burada seven, aşk acısı çeken çekmiş çok kadın var. Bunun bir matematiği de olmaz herkes farklı reaksiyon verir ancak duymak istiyorum yine de. Bu hislerin bir adım ötesi unutmak mı? Gelgitler bazen özlem bazen kızgınlık ve yeni yeni farkedilen uğramış olduğum haksızlıklar. Bitecek değil mi? Bir gün uyanacagim iyi kötü hicbir şekilde aklımda olmayacak değil mi?
Son düzenleme: