Üvey olmak, gelecek belirsizligi..

Battaniye2006 .!.:

Su anda inanılmaz pismanlik duyuyorum ama annesini bile on gunde kaciran cocugun benimle iyi anlasacagini sana dusundurten ne gibi Hadsiz şeyler soyledim

Genişletmek için tıkla...

Bu lafın üstüne evlenmek istiyorsa zaten vay ben o adamın babaligina

Woldemort-31 .!.:

Siz olmasa bir baskasi o yavrunun hayatına babasinin yeni karisi olarak zaten teşrif edecek.
Cocuk için babanne ve dedeyle buyumektense ona ablalik yapabilecek babasiyla ayni masada yemek yiyebilecek geceleri öpüp uykuya dalabilecek 3 kişilik bir aile çok daha saglikli.annesi tarafindan terkedilmiş bir çocuğun davranış bozukluğu olmasi kadar doğal ne olabilir.eger anaç bir ruhunuz varsa size alisip kontrol disi anne rolune oturtacaktir.cok yakin bir aile dostumuzun kizi evlendi cocuklu bir adamla anne ölmüş. ilk gunden mesafe koymadi araya anne ogul gibiler gerçekten. bende iki cocuk annesiyim iki oğlum var. kendi cocuklarima istedigim gibi kizamam babalari engel olur.elestirir ve hatta cocuklar yuzunden bana karsi kirici olur zaman zaman.
Yani siz evlendiginizde illaki olumsuzluklarla bogusmayabilirsiniz.belki hersey olmasini istediginiz gibi olur.
Ben herzaman aşk yanlısı olmusumdur.karsilikli fedakarlikla cozulmeyecek bir sorun oldugunada inanmiyorum.eger asiksam kendime bir şans verirdim.hakkinizda hayirlisi insallah.

Genişletmek için tıkla...

Yazacagim şeyler cocugu rencide edici seyler gibi geldigi icin yazamıyorum acik acik anlayin beni
Cocuk tam bir parçalanmış aile psikolojisinde.. En hafif tabirle de yarasini saralim derken simartmislar. Annesi bir is kazasi gecirdi ve bunu soyleyince keske orda olseydin seni bicaklasalardi demis. Bu cocugun ailesine normal geliyor ama degil iste. Öfke kontrolü bu sekilde ogretilmez.zaten çocuğun annesi de parcalanmis aileden geliyor o cok mu saglikli? Anneyi günah keçisi ilan edemiyorum vicdanim el vermiyor.
Evet uzerinde ugrasilsa cocuk duzelir fakat ben ebeveynligin ustesinden gelemeyecegimi düşünüp su yaşıma kadar cocuk sahibi olmadim simdi goz gore gore lades demek mantikli degil
Benim derdim bitirmeli miyim yoksa ilişkiye zaman mı vermeliyim

Arkadaslar konunun icinde cocuk figüru olunca ister istemez evlenmisim de cocuga uvey anne olmusum gibi bi yesilcam senaryosu cikiyor
Ben evliligi reddettim. Uc kisilik bi yasantiyi kaldiramadigimi denedigimi soyleyip kesin bir dille rafa kaldirdim
Ama gelgelelim ayrılamıyoruz bu durum kendime yaptigin bir haksizlik mi sizlere onu soruyorum

Battaniye2006 .!.:

Yazacagim şeyler cocugu rencide edici seyler gibi geldigi icin yazamıyorum acik acik anlayin beni
Cocuk tam bir parçalanmış aile psikolojisinde.. En hafif tabirle de yarasini saralim derken simartmislar. Annesi bir is kazasi gecirdi ve bunu soyleyince keske orda olseydin seni bicaklasalardi demis. Bu cocugun ailesine normal geliyor ama degil iste. Öfke kontrolü bu sekilde ogretilmez.zaten çocuğun annesi de parcalanmis aileden geliyor o cok mu saglikli? Anneyi günah keçisi ilan edemiyorum vicdanim el vermiyor.
Evet uzerinde ugrasilsa cocuk duzelir fakat ben ebeveynligin ustesinden gelemeyecegimi düşünüp su yaşıma kadar cocuk sahibi olmadim simdi goz gore gore lades demek mantikli degil
Benim derdim bitirmeli miyim yoksa ilişkiye zaman mı vermeliyim

Genişletmek için tıkla...

Yaş 32 demiştiniz, neden daha fazla zaman kaybedesiniz ki?

MONAROZA31 .!.:

Yaş 32 demiştiniz, neden daha fazla zaman kaybedesiniz ki?

Genişletmek için tıkla...

Ya da daha kac yıl asik kalabilirim ki bu sartlarda degil mi? Haklısınız

Doğru yapıp yapmadığını sadece sen bilebilirsin.. ben eskiden daha duygusal yaklaşıyordum.. Seviyorsan sevdiğin kişinin çocuğu dersin ama daha şimdi soru işaretlerin var. ileride de olacaktır. Çocuk bakalım iyi mi karşılayacak herkes kendi çocuğundan bıkıyor.. Benim tahminim sen evlenirsen pişman olursun.. Ama herkes kendi durumunu kendisi bilir..

Benim babam "Bir erkek iyi olsa çocuğunun annesinden boşanmaz, erkek iyi olsa kadın çocuğunu birakipta boşanmaz" der...

yenGEnC .!.:

Bu lafın üstüne evlenmek istiyorsa zaten vay ben o adamın babaligina

Genişletmek için tıkla...

Keske laflariniza biraz dikkat etseniz.. Anlasabilecegim demedim yine cocugu on plana koyup onun benimle anlasacagi dedim.. Altta bu durum hakkinda enstantane verdim.. Okursaniz dusunceniz degisebilir. Hos olmamis ebeveynlige laf etmek ayiptir

MONAROZA31 .!.:

Benim babam "Bir erkek iyi olsa çocuğunun annesinden boşanmaz, erkek iyi olsa kadın çocuğunu birakipta boşanmaz" der...

Genişletmek için tıkla...

Ama iste olan olmus oyle de bi durum var. Gecmisleri hakkinda kadini tanimadigim icin yorum yapmiyorum erkek arkadasimda kotulemiyor cok kucuktuk birbirimize karsilikli saygıyı yitirdik su yasimda su aklimla asla bosanmazdim diyor ne kadin da ne de arkadasimda yuz kizartici aldatma gibi bi durum yok

Battaniye2006 .!.:

Ya da daha kac yıl asik kalabilirim ki bu sartlarda degil mi? Haklısınız

Genişletmek için tıkla...

Asik kalabilirsiniz bu askla evlenebilirsiniz de ama evlendiginizde oyle bir hayatin icinde ask mask kalmaz.
Evlenmeden once de bu kafadaydim evlendim ne kadar dogru dusundugumu bir kez daha gordum :)
Haa su var herkesin karakteri de beklentileri de farklidir hayattan karsisindakinden ama ben yapamazdim.

Battaniye2006 .!.:

Keske laflariniza biraz dikkat etseniz.. Anlasabilecegim demedim yine cocugu on plana koyup onun benimle anlasacagi dedim.. Altta bu durum hakkinda enstantane verdim.. Okursaniz dusunceniz degisebilir. Hos olmamis ebeveynlige laf etmek ayiptir

Genişletmek için tıkla...

Yoo, neredeyse bütün mesajları okudum. Hatta sizin yazdığınız mesajlarin çoğunu da beğendim. Bence çok mantıklı bir kadınsıniz. Düşünceleriniz - diğer arkadaşların dediği gibi çok olgunca.
AMA hiçbir insan çocuğundan böyle bahseden birisini eş diye almak için ısrar etmemeli.
Çocuk sahibi insan evlenmeden önce on kere ölçüp tartmali; "Seviyor muyum? Bu insan harika mi? Bir ömür yaşar miyiz?" Diye değil.
"Benim çocuğumla arası nasıl? Cocuğuma rağmen mutlu bir evlilik yapabilir miyiz? Doğurmadan anne/baba olmaya hazır mı?"
Siz kendi agzinizla bunu yapamayacağinizi ve istemediğinizi söylemişsiniz. Hatta ileri gidip 'anasini on günde kaçıran çocuk benle nasıl iyi olsun' demişsiniz.
Hadi roller değişsin, siz genç yaşta bir evlilik yapıp çocuk sahibi olan tarafınız. Ve hayatınızın erkeği sizi çok sevdiğini,ama böyle bir sorumluluk almak istemediğini söylüyor. Yetmiyor 'babasi terketmiş,ben mi baba olacağım?' diyor.
Bu lafın üstüne ne yapardınız?
Çok çok yüksek bir ihtimalle göz yaşları içinde vazgeçerdiniz. Çünkü belli ki bu adam sizin yavrunuzu istemiyor.
Peki o ne yapmış? Kendi hisleri için çocuğunu düşünmeden barışmak için diller dökmüş...
Annesi kötü bir anne ama kesinlikle babası iyi bir baba değil.

Cocuk evlendiğinizde sizle mi yaşayacaktı? Belki babanne ve dedeyle kalsa onun için de sizin için de iyi olabilir. Cunku annesi gittiyse büyük ihtimalle babasi da baba gibi yakın olmayıp bütün yükü babanneye bırakmıştır. Sizle yaşasa babayla kopuk iletişiminin günah kecisi siz olursunuz, ihale size kalır.

Battaniye2006 .!.:

Ama iste olan olmus oyle de bi durum var. Gecmisleri hakkinda kadini tanimadigim icin yorum yapmiyorum erkek arkadasimda kotulemiyor cok kucuktuk birbirimize karsilikli saygıyı yitirdik su yasimda su aklimla asla bosanmazdim diyor ne kadin da ne de arkadasimda yuz kizartici aldatma gibi bi durum yok

Genişletmek için tıkla...

Lütfen kendinize yazık etmeyin....

Doğacak çocuklarınıza üvey kardeşlik ilişkileri içerisine sokmayın....

Üvey kardeşlik ilişkileri olan ailelerde çocuklar çok uzun yillar sonra anneye, babaya, kardeşlere kin kusuyorlar.....

Sevdiğiniz kisinin yaptigi yanlış tercihler onun hayatını mahvedebilir, yanlışlarının bedelini ödeyecek mecburen....

Siz bu yanlış ilişkiyi devam ettirerek neyin bedelini kendinize ödeteceksiniz....

Sevdiğiniz adami ancak eşinden ayrılmış 1 cocuklu kadın anlar ve idare eder....

Sizin gibi bekar bir kadınıda boşanmış, cocuklu bir adam anlayamaz ve size karşı empatik davranamaz....

Bir kadın kendi oz çocuğuna kızdığında herkes "çocuk annesini sinirlendirdi" der....ancak üvey anne kızdığında "üvey anne n'olacak" derler....


Davul bile dengi dengine demis atalarımız.... atalarimizin tecrübe ettiği bazı şeyleri tekrar hayatınızda tecrübe etmenize gerek yok bence, yaşamadan da ders çıkartabilirsiniz....

Son olarak siz o yollardan gecmediniz, heyecanlisiniz, karşınızdaki ise yorulmuş, ne heyecan kalmistir ne istek....

yenGEnC .!.:

Yoo, neredeyse bütün mesajları okudum. Hatta sizin yazdığınız mesajlarin çoğunu da beğendim. Bence çok mantıklı bir kadınsıniz. Düşünceleriniz - diğer arkadaşların dediği gibi çok olgunca.
AMA hiçbir insan çocuğundan böyle bahseden birisini eş diye almak için ısrar etmemeli.
"Çocuk sahibi insan evlenmeden önce on kere ölçüp tartmali. Seviyor muyum? Bu insan harika mi? Bir ömür yaşar miyiz?" Diye değil.
"Benim çocuğumla arası nasıl? Cocuğuma rağmen mutlu bir evlilik yapabilir miyiz? Doğurmadan anne/baba olmaya hazır mı?"
Siz kendi agzinizla bunu yapamayacağinizi ve istemediğinizi söylemişsiniz. Hatta ileri gidip 'anasini on günde kaçıran çocuk benle nasıl iyi olsun' demişsiniz.
Hadi roller değişsin, siz genç yaşta bir evlilik yapıp çocuk sahibi olan tarafınız. Ve hayatınızın erkeği sizi çok sevdiğini,ama böyle bir sorumluluk almak istemediğini söylüyor. Yetmiyor 'babasi terketmiş,ben mi baba olacağım?' diyor.
Bu lafın üstüne ne yapardınız?
Çok çok yüksek bir ihtimalle göz yaşları içinde vazgeçerdiniz. Çünkü belli ki bu adam sizin yavrunuzu istemiyor.
Peki o ne yapmış? Kendi hisleri için çocuğunu düşünmeden barışmak için diller dökmüş...
Annesi kötü bir anne ama kesinlikle babası iyi bir baba değil.

Genişletmek için tıkla...

Iste yazacagim seyler kendimi ovmek gibi olacagi icin yazamiyorum. Cocuga cok iyi davrandim cocuk hayatindaki anne figuru yerine koyabilecegi bir cok kadinla sorun yasarken sadece benim yanimda huzurlu. Cunku onun cozemedigi sorunlari ben kolaylikla cozdum o kadar emin ki evlensem cocugu uzmeyecegime ki uzmem de
Ben cocuklara taparim. Onca yıllık öğretmenlik hayatimda tek cocugu kirmadim kirmam da onun dusuncesi korkularimin yersiz oldugu, evlenirsek sevgiyle herseyi asabilecegimiz.
Lütfen babaligina laf etmeyin tek basina onca yil okulundan kariyerinden sosyal yasantisindan feragat edip buyutuyor o bana cok guveniyor durum bu
Bilmedigi seyse ogretmenlik saatlik ebeveynlik ise omur boyu

MONAROZA31 .!.:

Lütfen kendinize yazık etmeyin....

Doğacak çocuklarınıza üvey kardeşlik ilişkileri içerisine sokmayın....

Üvey kardeşlik ilişkileri olan ailelerde çocuklar çok uzun yillar sonra anneye, babaya, kardeşlere kin kusuyorlar.....

Sevdiğiniz kisinin yaptigi yanlış tercihler onun hayatını mahvedebilir, yanlışlarının bedelini ödeyecek mecburen....

Siz bu yanlış ilişkiyi devam ettirerek neyin bedelini kendinize ödeteceksiniz....

Sevdiğiniz adami ancak eşinden ayrılmış 1 cocuklu kadın anlar ve idare eder....

Sizin gibi bekar bir kadınıda boşanmış, cocuklu bir adam anlayamaz ve size karşı empatik davranamaz....

Davul bile dengi dengine demis atalarımız.... atalarimizin tecrübe ettiği bazı şeyleri tekrar hayatınızda tecrübe etmenize gerek yok bence, yaşamadan da ders çıkartabilirsiniz....

Son olarak siz o yollardan gecmediniz, heyecanlisiniz, karşınızdaki ise yorulmuş, ne heyecan kalmistir ne istek....

Genişletmek için tıkla...

Kurdugunuz her cumlenin altina imzami atarim. Sadece o kadar heyecanlı ki.. Ilk evliliginde hicbirsey yasayamamislar ve cok iyi ozelestri yapiyor. Ikimizde hataliydik sartlar uygun degildi hersey icimde ukde kaldi diyor..
Sorun su ki ben cok seviyorum inanılmaz seviyorum ve sizler de çok haklisiniz insanin cumleleri tukenir mi? Benimkiler tukendi

Battaniye2006 .!.:

Merhaba arkadaslar
Ben 32 yasinda su ana kadar hic evlilik yapmamis bir kadinim. Is yerinde bir memur arkadasimla bir yildir suren guzel bir beraberligim var. Erkek arkadasim su ana kadar tanidigim en iyi birlikteligim diyebilirim. Bunu bir ozelestri olarak alin ben biraz simarik bir kadinim. Iliski bu kadar güzel yuruduyse de onun sayesindedir
Sorun șu ki erkek arkadasim evlenmis bosanmis ve bir cocugu var. Baslarda olur gibi geldi,. Sevdigim adamin cocugu ne var ki dedim. Fakat sonra cocuklu bir yasamin icinde olamayacagimi bu sorumlulugu kaldiramayinca da evlenirsem 8 yasinda zaten annesi tarafindan terkedilmis bir cocugu bir de benim yaralayabilecegimi farkettim tum cevremiz ailem dahil (bu arada ailem bosanma ve cocuk olayini bilmiyor ogrendiklerinde zaten buyuk vukuat cikacak) evlenmemizi beklerken erkek arkadaşıma olmuyor deyip bitirdim
Kabul etmedi sinir krizleri gecirdi sen ne zaman istersen o zaman olur yeter ki ayrilmayalim deyince kabul ettim. Onu cok seviyorum. Gercekten cok seviyorum ama bir yanim gelecegimi cope attigimi soyluyor
Hanimlar dogru mu yapıyorum

Genişletmek için tıkla...

Malesef cocuksuz birinin cocuklu biriyle evliligi sanildigi kadar kolay olmuyor. Insanlar yeri geliyor kendi cocuguna tahammul edemedigi zamanlar oluyorken bir baskasinin cocuguna surekli anlayisli olmak bana imkansiz geliyor. Oz anne cocuguna kizsa bu kimsenin gozune batmiyor ama uvey anne azicik kasini catsa olay buyuyebiliyor. Ve sevgi bu sorunu cozmuyor malesef. Ayrica eski es faktoru var birde. Surekli hayatinizda olmak zorunda olacak bir kadin. Kadinin karakteri nasil bu cok onemli. Sizinde cocugunuz olsaydi daha anlayisli olabilirdiniz ama bu sekilde bana zor gorunuyor. Bebekken evlenseniz gene siz kendi kurallariniza gore terbiye verebilirdiniz ama suan belli davrsnis kaliplarina alismis bir cocuk var karsinizda. Hep tahammul ve anlayis gosterebilece misiniz ? Sahsen ben 2 seneye yaklasti evliyim kendi cocugumu dogurmaya cesaret edemiyorum. Tum bunlari da cok yakinen yasadim yaziyorum. Abim ilk esinden 2 cocukla ayrildi seneler sonra simdiki esiyle evlendi. Yengem cok asikti abime cok istedi cocuklari kabul etti. Hafta sonlari geliyorlardi sadece. En basta cok iyiydi her sey. Ama zamanla cocuklarin davranislari batmaya basladi kendine gore terbiye veremedigi icin agresiflesti en ufak bir sey dese abim cok abartili tepki verdi istemiyor musun diye. Eski es cok problemliydi ve bosanma sonrasi surekli cocuklar araciligiyla resmen taciz etti. 3 kisilik evlilik gibi sacma bir hal aldi abim dengeyi bir turlu kuramadi. Suan cocuklar cok az gelebiliyor babalarina yeni es resmen acikca istemiyorum dedi. Abim bir sey dese bundan da ayrilacak e bundan da 1 cocuk var ve mecburen susuyor. Iki arada kaldi ve cok cok mutsuz. Bu islerde denge kurabilmek gercekten ustun sabir istiyor. Basarabilecek misiniz kendi yapinizi daha iyi bilirsiniz. Yani en basta bakarim ne olacak sevdigim adamin cocugu densede isler hep oyle yurumuyor iyi dusunun. Keske abim kendi gibi yengem kendi gibi biriyle evlenseydi daha mutlu olurlardi. Ha yengem de dunya iyisidir hakli oldugu cok yer de var ama bu sonucta cocuklari istememesini de degistirmiyor. Uzun oldu kusura bakmayin basimiza geldigi icin uyarmak istedim

illedeben .!.:

Cocuk evlendiğinizde sizle mi yaşayacaktı? Belki babanne ve dedeyle kalsa onun için de sizin için de iyi olabilir. Cunku annesi gittiyse büyük ihtimalle babasi da baba gibi yakın olmayıp bütün yükü babanneye bırakmıştır. Sizle yaşasa babayla kopuk iletişiminin günah kecisi siz olursunuz, ihale size kalır.

Genişletmek için tıkla...

yo hayir hayir tamamen kendisi bakıyor iletisimi cok iyi babaannesi de mükemmel bir kadin eli yettigince yuku azaltmis ama ozbakim babada
Isin ozu gorseniz ayirmaya vicdaniniz el vermez

Battaniye2006 .!.:

yo hayir hayir tamamen kendisi bakıyor iletisimi cok iyi babaannesi de mükemmel bir kadin eli yettigince yuku azaltmis ama ozbakim babada
Isin ozu gorseniz ayirmaya vicdaniniz el vermez

Genişletmek için tıkla...

İşiniz cok zor gerçekten.
Bir yanda vicdanen ikisini ayıramazsınız. Birlikte yaşasanız sizin de çocuğunuz olduğunda oğlu kıskanabilir ergenlikte olacak sürekli onun da nazıyla uğraşacaksınız. Kendi hamilelik psikolojiniz ayrı, çocuğunuzu rahat büyütemeyebilirsiniz.
Diğer yandan ayrılın desek 32 yaşındasınız ,insan zaten yaş gittikçe zor güvenip aşık oluyor, bir daha aynı duygularla birine aşık olabilecek misiniz?
Bence biraz kendinize zaman verip duygunuzla mantığınızı birlikte değerlendirin. Yada derler ya hep artılarla eksileri yazıp hangisi daha ağır basıyor diye bir karar verin.

limonludoondurma .!.:

Malesef cocuksuz birinin cocuklu biriyle evliligi sanildigi kadar kolay olmuyor. Insanlar yeri geliyor kendi cocuguna tahammul edemedigi zamanlar oluyorken bir baskasinin cocuguna surekli anlayisli olmak bana imkansiz geliyor. Oz anne cocuguna kizsa bu kimsenin gozune batmiyor ama uvey anne azicik kasini catsa olay buyuyebiliyor. Ve sevgi bu sorunu cozmuyor malesef. Ayrica eski es faktoru var birde. Surekli hayatinizda olmak zorunda olacak bir kadin. Kadinin karakteri nasil bu cok onemli. Sizinde cocugunuz olsaydi daha anlayisli olabilirdiniz ama bu sekilde bana zor gorunuyor. Bebekken evlenseniz gene siz kendi kurallariniza gore terbiye verebilirdiniz ama suan belli davrsnis kaliplarina alismis bir cocuk var karsinizda. Hep tahammul ve anlayis gosterebilece misiniz ? Sahsen ben 2 seneye yaklasti evliyim kendi cocugumu dogurmaya cesaret edemiyorum. Tum bunlari da cok yakinen yasadim yaziyorum. Abim ilk esinden 2 cocukla ayrildi simdiki esiyle evlendi. Yengem cok asikti abime cok istedi cocuklari kabul etti. Hafta sonlari geliyorlardi sadece. En basta cok iyiydi her sey. Ama zamanla cocuklarin davranislari batmaya basladi kendine gore terbiye veremedigi icin agresiflesti en ufak bir sey dese abim cok abartili tepki verdi istemiyor musun diye. Eski es cok problemliydi ve bosanma sonrasi surekli cocuklar araciligiyla resmen taciz etti. 3 kisilik evlilik gibi sacma bir hal aldi abim dengeyi bir turlu kuramadi. Suan cocuklar cok az gelebiliyor babalarina yeni es resmen acikca istemiyorum dedi. Abim bir sey dese bundan da ayrilacak e bundan da 1 cocuk var ve mecburen susuyor. Iki arada kaldi ve cok cok mutsuz. Bu islerde denge kurabilmek gercekten ustun sabir istiyor. Basarabilecek misiniz kendi yapinizi daha iyi bilirsiniz. Yani en basta bakarim ne olacak sevdigim adamin cocugu densede isler hep oyle yurumuyor iyi dusunun. Keske abim kendi gibi yengem kendi gibi biriyle evlenseydi daha mutlu olurlardi. Ha yengem de dunya iyisidir hakli oldugu cok yer de var ama bu sonucta cocuklari cok istememeisini de degistirmiyor. Uzun oldu kusura bakmayin basimiza geldigi icin uyarmak istedim

Genişletmek için tıkla...

Siz ne tatli bir gorumcesiniz cok objektif bakmissiniz tebrik ederim
Ben de sizin gibi düşündum inanin denedim de cocuk cok farkli bir karakter yani dediginiz gibi oturmus artik kisiligi
Eski es ortada yok ama her an cikabilir. Birkaç defa yazdim kadini tanimadigim icin kotu birsey yazamiyorum biraz tutarsiz gordum onu sadece ama kimbilir hayatindaki hangi dinamikler onu bu hale getirdi
Cok aci çekiyorum, karsimda her an sinirsiz askla şefkatle nolur gitme diyen adam diger yanda gecip giden hayatim

illedeben .!.:

İşiniz cok zor gerçekten.
Bir yanda vicdanen ikisini ayıramazsınız. Birlikte yaşasanız sizin de çocuğunuz olduğunda oğlu kıskanabilir ergenlikte olacak sürekli onun da nazıyla uğraşacaksınız. Kendi hamilelik psikolojiniz ayrı, çocuğunuzu rahat büyütemeyebilirsiniz.
Diğer yandan ayrılın desek 32 yaşındasınız ,insan zaten yaş gittikçe zor güvenip aşık oluyor, bir daha aynı duygularla birine aşık olabilecek misiniz?
Bence biraz kendinize zaman verip duygunuzla mantığınızı birlikte değerlendirin. Yada derler ya hep artılarla eksileri yazıp hangisi daha ağır basıyor diye bir karar verin.

Genişletmek için tıkla...

Tam da o surecteyim, cok teşekkür ederim