1. sınıf mısın cnm
Alistigin birseyden birden kopmak cok zor olur haliyle.. Alisirsin, bide ev arkadasini edin yanliz kalmazsin..
kızzlarr uzaktaaa okuyorumm yaşadığım şehirle okuduğum şehir arasında tam 10 saat var şuan yaşadığım şehire geldim vizelerimden sonraa ve gitmeme tam 2 gün kaldı ama benimmm ayaklarım hiç gitmek istemıyor. annemi ailemi sevdiklerimi bırakıp gitmek çok ağır geliyor. okumak zorundayım bılıyorum.. bunun bılıncındeyım ama sanırım hiçç gidesim yok.. hattaa her gidişimde ayrılmak bu kadar zor olucagını hiç düşünmemiştim içimden bişiler kopup gidiyor. aglamamak için tutsamda kendimi olmuyor..istanbuldann gitmek bu kadar ızdırap vericeğini tahmin etmemiştim.s acaba alışırmıyım bu duruma.s
aynı durum bende de olmuştu ikisinin arasında 3 saat vardı ama bn sürekli gidemiyordum ve her defasında ağlıyordumailem beni her aradığında okul bitti şimdi orayı arıyorumm
Zaman nelere alıştırıyor insanı bi bilsen...
evet canım 2 yıl geç başladım aslında birden oldu univ gitmek o yüzden uzaklık felan çok zor gelmeye başladı.s
yazıklarını tebessümle okudum
ilk sene 2 haftada bir 7-8 saat uzaklıktaki evime giderdim
2. sene 3. sene 1 ay oldu
4. yılda ise üniversiteyi bırakıp zor eve geldim
inan alışacaksın cnm,üniversite güzeldir insan hayatı öğrenir,bazen tek başına kalır zorlukları öğrenir
yani okumaktan öte bi tecrübedir benim için 4 sene sonra bakınca sende tebessüm edeceksin..
keskee benimkide bir an önce bitsede özlemim kalsa geriye valla şuan sadece evmden hiçbiryere adım atmak istemıyorum herseyi bırakıp tek basıma gitmek ağır gelıyor ne bileyim 20 yıldır hastalandığım annemi buldum yanımda şımdı herseyde tek başımayım:/
bu konuda dediklernize katılıyorum ayakta kalmayı ogrenıyorum hatta kendi kendime yetmeyi ama ne bileyim gene içim çok buruk çok tşk ederim çok destek oldunuz allah razı olsun./birde şöyle düşün hayatta nasıl ayakta durman gerekiğini öğretiyor sana dimdik durabilmeyi sorunlarla tek başına başa çıkabilmeyi..
yani düşünüyorum da bende çok yalnızdım arkadasslarım yeri geliyor kullanıyordu beni maddi manevi
sonra düündüm ki haytta kimseye ihtiyacım yok herşeyi butun sorunları tek başıma halletmeliyim zaten bunu farkedince güçlendiğini anlıyorsun
ben sonradan farkettim bunu ama iyiki yaşamışım diyorum iyiki yalnızlığın çaresizliğin ne demek oldugunu anlamışım
dilim varmıyor söylemeye ama allah gecinden versin yarın öbürgün ailelerimiz yanımızda olmayacak
işte bu hayat sana bunu öğretiyor bir nevi
sen yasadıgın olumsuzluklardan ders almaya bak emin ol çok sey kazanırsın
ve geri döndüğünde ailen daha güçlü kızları oldugu için seninle grur duyacak şu an oldugu gibi
bu konuda dediklernize katılıyorum ayakta kalmayı ogrenıyorum hatta kendi kendime yetmeyi ama ne bileyim gene içim çok buruk çok tşk ederim çok destek oldunuz allah razı olsun./
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?