Iyi dilekleriniz ve desteginiz icin cok sagolun. N eadar guzel samimisozler yazmissiniz cok tesekkur ederim.
Inanmayacaksiniz ama, ben aslinda ikinci kere asik olmustum. Cok fen abir trabmanin ardindan. Isin garip yani, bu 2. ask, bir Kafkasyali idi, ve esas adama cok benzeyen bazi ozellikleri vardi= kizil sarisin sac . Onu hic tanimiyordum, internetten konusuyorduk, nasil birisi oldugunu da bilmiyordum, ancak hayalimde, inanmayacaksiniz ama, esas adamin o zamanki halinin aynisi bir imaj vardi. Karsima cikan ise genc bir cocuktu, huysuz bir adamdi. Benzeri bir heyecani, karsiliksiz tutku olarak yasadim. Uc yil surdu ve cok fena sekilde bitti ama, simdi cok daha iyi anliyorum. Travmanin arkasi gelen iliskiler felaketle biter derler. Aynen oyle oldu. Kendi kendime 1) Amerikali 2) Kafkasyali diye sinifliyordum. Bir numarali tanrimin nerede oldugunu bilmiyordum ki...ben oyle kaybolmustum ki. Ama yuregimde bir isik hep oradaydi, koz gibi, icten ice yanan.
Sonra onun aslan yeleli delikanli lise resimlerini nette bulunca bana birseyler oldu. Nasil bir duyguydu bu! Ona nasil ulasabilirim diye yillarca internetten aradim. Kiz kardesinin ve kendisinin ismini yazdim, soy ismiyle aradim. Karsima uc tane olum ilani cikti. Birisi annesinin, babasinin ve abisinin. Kalbim ezildi. Alti yil once abisini kaybetmis. Kendinden birkac yas buyuktu ve ondan daha yakisikliydi ama bu, varsa yoksa bu. Facebook'u defalarca taradim ve... sonunda kizkardesini buldum. Sonra... karsima 1 numara cikinca .... sigortalar yandi. O gunu unutamiyorum. Ekrana kilitlendim kaldim.
Iste o 2. ask sirasinda Mevlana'yi cok iyi anladim. Adamin hissettigi seyin neredeyse elle tutulur somut bir duygu oldugunu, askin neredeyse madde olduguna kanaat getirdim. Semse olan aski inanilmaz ilginc bir hikaye. Cok cesurca ve rezil derecede icten, samimi ve gercek. Yanip kul olma meselesini... cok iyi anladim.
Ama bu sefer 1 numaraya ulasacak fuel var mi? Bir senedir muthis bir burnout var meslegimde isler kotu gidiyor. O yuzden bu mucizenin, tanri gibi gordugum adamla konusmanin tadini cikaramiyorum. Sanirim yaralarimin sarilmaya ihtiyaci var. Ama sevgi veya ask neyse iste o nasil bir seyse, derinden lava gibi akiyor, arada bir cikiveriyor cilginca bir sey yapasim geliyor, muzigi sarip sarip dinliyorum ruhumu. Biyolojiyle hormonlarla acikliyorum kendimi sakinlestirmek icin, Gercekcilik hic yok evet ama bilim var duygularimda. O sekilde ikna edebiliyorum kendimi.