"Beni bir gün unutacaksan bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi, boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım, tasımı tarağımı topladım geldim, neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim." (alıntı)
Aklıma kitaptan bu alıntı geldi. Duygularını bilemem, ama bende bu izlenimi uyandırdı. Özellikle yaşadığı hayat itibariyle kendini bir korumaya almış gibi. Bu şekilde sabırlı yaklaşarak, paylaşarak adım atmak gerek belki de. Bir yıkımı daha kaldıramayacağına inanan biri kolay kolay yaklaşamaz kimseye.
Alinti mukemmel uymus bu duruma. Tesekkur ederim.
Bu cocuk gencken nasil kendini ispat edebilmek icin imkansiz hatta cilginca yontemlere basvururdu inanamazsiniz. Yani aile ici ve arkadaslari arasinda kabul gormek icin kendini cok buyuk hayati tehlikelere sokardi.
Bana gorunusuyle ilgili seyler yaziyor, kilolu oldugunu ima ediyor. Ona defalarca fazla kilolarin saglik sorunu yaratmadikca bir zarari olmadigini anlatmaya calistim. Oyle deyince "yok zaten ben mutluyum kilolarimla" diyor. "Beni begenmeyen begenmesin" deyince anladim ki birileri onu cok fena yaralamis bu konuda. Demek ki ben ona iltifat edince o yuzden "gozlerini bir muayene ettir" diyor. Inanmiyor kendisini oldugu gibi begendigimi, kalbimin yuvasindan cikarcasina attigini. Genclik halinin kirintilarinin bile gozume cok guzel geldigini. Hatta yeni imajiyla bana hakkinda baska turlu takintilar edindirdigini. O tombis yanaklari boynunun katlarini nasil opmek istedigimi. Bilmiyor iste. Demek ki ona gore kilo=cirkin ve ben anormalim.
Iste o yuzden ben de kendime ceki duzen verip incelmeye karar verdim. Yani mesaj su, ben anormal degilim, kilolu da degilim ama seni kilolu ya da kilosuz seviyorum cunku sen bir varliksin, hangi sekil olursa olsun senin hayatta ve saglikli olman benim mutluluk sebebim. Bu mesaji almasi lazim.
Magaradan cikma meselesine gelince Mart ayindan yani ben konusmaya basladigimdan beri adam metamorfoz gecirdi, sacini sakalini duzeltemeye baldi, temiz ve guzel giysiler giyiyor, konserlere gitmeye basladi, ben mutluyum demeye basladi, akrabalari sevinc dolu mesajlar atiyorlar ve cesaretini artirmaya calisiyorlar.
Evet magarasindan cikip da ortada kalirsa cok kotu olur. O yuzden soylediklerimin ve soyleyeceklerimin sorumlulugunu almak zorundayim. O yuzden ona hic direkt bir "seni seviyorum " mesaji atmadim. Hep ima ettim. Yani ona, kendi icinde hala cekiciligi mukemmel olan bir adam muamalesi yapiyorum, evet bensiz hayatini yasayacak ama hep onu begenen bir kisi olarak kalacagim.
Ona, karsimda ayagi yere basan ve olgun bir adam bulunca sasirdigimi anlatinca " yok oyle degil ben hic olgun degilim, icimde bir cocuk var!" diye duzeltiyor. Cok seviyorum ben o cocugu. Ne kadar yaramaz olsa da cok seviyorum.
"Ben dunyayi kontrol edemem, sadece var olabilirim. Amacim, olabilecegim en iyisi olmak icin ugrasmak".
Iste boyle bir filozof oldu cikti karsima.
