Üç yıllık evliyim, bir yıldır da bebek istiyorum ama olmuyor.Her ay bu hüsranı yaşamak beni çok üzüyor.Sanki hiç çocuğum olmayacakmış gibi geliyor.Sanki hiç hamile kalamayacağım, eşime güzel bir şekilde haber veremecekmişim gibi.Daha bir yıl oldu ama insan hemen olacak sanıyor işte.Polikistik over ve insülin direnci var.Doktor hemen olabilir de olmayabilir de dedi.Tam bunu kabullenmiştim.Ama insan etraftan o kadar laf duyuyor ki patlıyor sonunda.
Geçen ay erken gebelik testi pozitif çıktı, havalara uçtuğumu söylemeye gerek yok herhalde.Sonrasında kan verdim negatif.Klomen kullandım yumurta gelişmedi, femara kullandım büyümedi, menogon denedim o da büyütmedi.Kendimi kusurlu görüyorum.Eşim benim yüzümden baba olamıyor diyorum, zaman zaman bu yüzden ayrılmak bile istiyorum.Ama sonra ya daha vakti vardır, çocuğunu toprağa koyanları düşün diyorum,kendimi teselli ediyorum.Yine de insanın için de o kırgınlık,kırıklık oluyor.Bu kadar telaş etmiyordum ama eşim güvenlik ile ilgili çalışıyor ve şehitleri görünce eşime bir şey olsa bana ondan bir şey kalmayacak dedim.Bir an önce çocuğum olsun istedim .heralde bundan panik yapıyorum
(Test yaptım negatif çıktı, doluyum biraz)