-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Uzun olacak ama lütfen okuyun..
- Konu Sahibi SSelen34
- Başlangıç Tarihi
sosyal çevrede insanın mutlu olmasına bi etken ama herşeyde değil.birazda insan mutluluğunu kendi yaratmalı.hobilerinle mesela..sürekli mutsuzum,hayatım kötü dersen dahada kötü olur.gez dolaş,spor yap kendine vakit ayır.kendinle barışık ol gör bak kekemeliğin nasıl geçiyor.
- 3 Nisan 2014
- 6.862
- 4.434
- 178
İçimde biriken haykıramadığım şeyler bunlar.. Lütfen bir yorumu çok görmeyin..
Arkadaşlar ben 24 yaşındayım çocukluğumda çok şey yaşadım psikolojik şiddet, fiziksel şiddet, hor görme, kıyaslanma, bir o kadar da baskı sonra evet bunların çoğu ailem tarafından yapıldı ilk çocuktum ben ve tüm zorluklarını yaşadım durumumuz yoktu sürekli ev değiştirdik oradan oraya oradan oraya küçüktüm çocukluğum gitti elimden ana sınıfa bile gidemedim sonra ilk okulda içime kapandım ders çalışmayı sevmiyordum kimse benimle ilgilenmedi zaten kardeşimde oldu annem babam ders gösterirken anlamadığım zaten bağırıyorlardı kızıyorlardı öğretmenim verimli değildi yapamayınca vuruyordu ilgisizdi sonra bir takım problemlerim başladı çok kapandım ama kimsenin umrunda değilim bir keresinde burnu kanamıştı dayaktan hiç unutmam.... oraya gitme bunu yapma şunu tutma diye diye özgüvenimi emdiler ailem bundan bir şey olmaz diye düşnüyordu hep kardeşimin üzerine düştüler ne yazık ki 6.sınıfta konuşamayaya başladım yarı kekeme oldum okulda herkes benimle dalga geçmeye başladı ama anlatacak tek bir insan bile yoktu kalma yoktu bir şekilde bitirdim okulu tabii öğretmenlerim bu çocuğu psikoloğa götürün falan demişler gittik ama bir şey olmadı dersler olduğu zaman herkes konu anlatırdı ben hariç öğretmenler nasıl olsa anlatamıyor diye beni yok sayarlardı hep içime ağlardım ne ailem ne dostum vardı beni anlayan oks ye hazırlandığımda yakın bir akrabamız öldü sürekli ölü evindeydik zaten benden beklentileri yoktu meslek lisesine girdim hatta okulu bırakıcaktım iyi ki devam etmişim lisede bu sorunlarım azaldı en azından dayak kalktı ve konuşmam baya düzeldi yalnız baskı devamdı özgüvenim azaldı neyse ki toparladım lise hayatım güzeldi dostlarım oldu sonra üni için hayalimdeki şehiri kazandım ama babam göndermedi ardından tekrar girdim şimdi üni okuyorum son sınıfım özgüvenim hiç bu kadar azalmamıştı bu sefer sivilceler beni yerle bir etti eskiden alnımda çıkardı ergenlikte şimdi yanaklarımda çıkıyor uçsuz ama sinir bozucu aynayla geziyorum ergenlikte böyle psikopata bağlamamıştım yani bir de saplantılı mıyım takıntılı mıyım çok değişik taktım mı bir şey aklımdan silinmiyor ama geçmişte yaşadıklarım beni hala etkiliyor konuşmam hala tam düzelmedi heyecanladığım an kopuyor film ve çok heyecanlı biriyim eve kapadım kendimi çok çaresizim herkes konuşmanda abartılacak bir şey yok diyor cildin de bir şey yok diyor ama ben aşırı saplandım orada bir adım ileri gidemiyorum bir türlü gelecekten bi umudum yok gibi bir şey, aşık olamıyorum istediğim şehirde yaşayamıyorum o kadar tanışmak istediğim kişiler var ama beni böyle kekeme tanımasınlar diye kendimi geri çekiyorum 4 duvar arasında ölücem galiba şuan da gözlerim doldu psikoloğa da gidiyorum oda abarttığımı düşünüyor bir de kekemelik durumum farklı benim yani mesela konuşma durumumu unuttuğum zaman asla bozuk konuşmuyorum ama aklıma geldiği an genelde kekeliyorum yani kelimeyi çıkartamıyorum bu benim hayatımı çok engelliyor bir de pireyi deve yapıyorum lise hayatımı da çok özlüyorum geçmişle geleceğe sıkıştım lütfen bir şeyler yazın bana Allah rızası içinşimdiden teşekkürler arkadaşlar ayrıca okuduğunuz içinde.. uzun oldu baya
yaşadıkların kolay şeyler değil ama kendni fazla dinliyorsun, artık geçmişe bakmayı bırak geleceğe yönel, kendini fazla dinleme, sivilceleride kafaya takma,cildiyeye git,evde sivilceler için bakımlar yap
- 31 Ağustos 2012
- 22.205
- 35.426
- 798
- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.575
- 598
Psikoloğun size abarttığınızı söyleme hakkı var mı ? Bence olmamalı. Ve ben sizi anlıyorum çocukluğımuz şimdimizi etkiliyor ve sizin çocukken yaşadıklarınız sizi bu hale getirmiş. Aileniz sizi pasifize etmiş ve zorluklarla mücadele etme yetinizi kaybetmissiniz. Ama önünüzde güzel bir hayat var okulunuz bitince iş hayatıma atılınca eminim daha iyi toparlarsınız. Fiziksel özellikleri de dert etmeyin her şeyin çözümü vardır.
insafsız bi yorum olmasını istemiyorum ama çoğu çocuk yaşıyo bunları bende yaşadım bizim gibi birsürü insan sen bunlardan ders çıkarıp hayatına daha sıkı sarılmalısın en azından kendi hayatına çeki düzen vermelisin ilerde kendi çocuklarına bunları yaşatmamalısın bahanelere sığınmak oydu buydu en kolayı.
- 12 Aralık 2013
- 2.837
- 1.307
- 198
İçimde biriken haykıramadığım şeyler bunlar.. Lütfen bir yorumu çok görmeyin..
Arkadaşlar ben 24 yaşındayım çocukluğumda çok şey yaşadım psikolojik şiddet, fiziksel şiddet, hor görme, kıyaslanma, bir o kadar da baskı sonra evet bunların çoğu ailem tarafından yapıldı ilk çocuktum ben ve tüm zorluklarını yaşadım durumumuz yoktu sürekli ev değiştirdik oradan oraya oradan oraya küçüktüm çocukluğum gitti elimden ana sınıfa bile gidemedim sonra ilk okulda içime kapandım ders çalışmayı sevmiyordum kimse benimle ilgilenmedi zaten kardeşimde oldu annem babam ders gösterirken anlamadığım zaten bağırıyorlardı kızıyorlardı öğretmenim verimli değildi yapamayınca vuruyordu ilgisizdi sonra bir takım problemlerim başladı çok kapandım ama kimsenin umrunda değilim bir keresinde burnu kanamıştı dayaktan hiç unutmam.... oraya gitme bunu yapma şunu tutma diye diye özgüvenimi emdiler ailem bundan bir şey olmaz diye düşnüyordu hep kardeşimin üzerine düştüler ne yazık ki 6.sınıfta konuşamayaya başladım yarı kekeme oldum okulda herkes benimle dalga geçmeye başladı ama anlatacak tek bir insan bile yoktu kalma yoktu bir şekilde bitirdim okulu tabii öğretmenlerim bu çocuğu psikoloğa götürün falan demişler gittik ama bir şey olmadı dersler olduğu zaman herkes konu anlatırdı ben hariç öğretmenler nasıl olsa anlatamıyor diye beni yok sayarlardı hep içime ağlardım ne ailem ne dostum vardı beni anlayan oks ye hazırlandığımda yakın bir akrabamız öldü sürekli ölü evindeydik zaten benden beklentileri yoktu meslek lisesine girdim hatta okulu bırakıcaktım iyi ki devam etmişim lisede bu sorunlarım azaldı en azından dayak kalktı ve konuşmam baya düzeldi yalnız baskı devamdı özgüvenim azaldı neyse ki toparladım lise hayatım güzeldi dostlarım oldu sonra üni için hayalimdeki şehiri kazandım ama babam göndermedi ardından tekrar girdim şimdi üni okuyorum son sınıfım özgüvenim hiç bu kadar azalmamıştı bu sefer sivilceler beni yerle bir etti eskiden alnımda çıkardı ergenlikte şimdi yanaklarımda çıkıyor uçsuz ama sinir bozucu aynayla geziyorum ergenlikte böyle psikopata bağlamamıştım yani bir de saplantılı mıyım takıntılı mıyım çok değişik taktım mı bir şey aklımdan silinmiyor ama geçmişte yaşadıklarım beni hala etkiliyor konuşmam hala tam düzelmedi heyecanladığım an kopuyor film ve çok heyecanlı biriyim eve kapadım kendimi çok çaresizim herkes konuşmanda abartılacak bir şey yok diyor cildin de bir şey yok diyor ama ben aşırı saplandım orada bir adım ileri gidemiyorum bir türlü gelecekten bi umudum yok gibi bir şey, aşık olamıyorum istediğim şehirde yaşayamıyorum o kadar tanışmak istediğim kişiler var ama beni böyle kekeme tanımasınlar diye kendimi geri çekiyorum 4 duvar arasında ölücem galiba şuan da gözlerim doldu psikoloğa da gidiyorum oda abarttığımı düşünüyor bir de kekemelik durumum farklı benim yani mesela konuşma durumumu unuttuğum zaman asla bozuk konuşmuyorum ama aklıma geldiği an genelde kekeliyorum yani kelimeyi çıkartamıyorum bu benim hayatımı çok engelliyor bir de pireyi deve yapıyorum lise hayatımı da çok özlüyorum geçmişle geleceğe sıkıştım lütfen bir şeyler yazın bana Allah rızası için
ben seni gayet iyi anladım
neden mi ???????????
ÇÜNKİ KENDİNİ GAYET İYİ ANLATTIN
çünki sen zaten sorununun kaynağını biliyorsun
bunların bir çoğunun kuruntu olduğunun da farkındasın
geçmişindeki olumsuzluklara sarılıp
kendi mutsuz etme çabanı destekelemiycem
sana ah yazxıkk vahhh kıyamam demiycem
SEBEBİ:
SENİNDE ARTIK KENDİNE BUNLARI SÖYLEMEMEN GEREKTİĞİ
şu yazını okuduğumda beni asıl etkileyen şey ne oldu biliyormusun
???????????????????????
YAŞADIKLARINI ANLATIRKEN ACINILMAK İSTENDİĞİN
bence yanlış yaoıyorsun
etrafında sana acıyan insanların olması
seni daha mutlu yapmayacak
aksine seni mutsuz olmana kılıf bulmuş olacaksın
:madem bu sıkıntıların dan kurtulmak istiyorsun
o halde
önce kendin bunları bir kenera bırak
ne yaşandı ise yaşandı
bir üniversite öğrencisinin
6. sınıftaki sıkıntılarına bu denli sıkı sıkıya tututunp bırakmaması
üzücü
Arkadaşlar yorumlarınız için teşekkürler bu kadar uzun yazmamın sebebi kekemeliğimin ve özgüvenimin çocukluğuma bağlı olması, yoksa ben unuttum artık dayak olayını affetmedim ama unuttum hatırlamıyorum veya ben dayak yedim diye acındırmıyorum kimseye kendimi ama dediğim gibi lisede çok çok güzel bir 4 yıl geçirdim ilaç gibi gelmişti ama okul bitince boşluğa düştüm dilim de hep keşkeler oldu keşke lise ye dönebilsem falan.. tabiiki saçma ama insanın içinden bu geliyor daha sonra sivilcenin çıkmasıyla gün yüzüne çıkan takıntılarım var birde kuzenime anlatırken o obsesifsin diyor ama dr öyle bir teşhis koymadı hani benim amacım yada istediğim çok çok güzel olmak değil ben zaten kendimi boyumu tipimi ne bileyim vs seviyorum çokta bakımlıyımdır yani lisedeyken öyleydim sivilcelerden sonra saldım kendimi dr gittim ama iyi bir dr değiildi işe yaramadı birde bnmki hassas yanaklarım var yani o yüzden de korkuyorum bir şey kullanmaya kızarabiliyor, konuşma problemim için şimdi bir yer buldum oraya gidicem umarım geçer çünkü aslında ben çekingen biri değilim sırf konuşma bozukluğu var diye kendimi çekiyorum gerçi çekingen olsam daha iyi olurdu konuşma bozukluğu daha kötü bir durum insanların aptal bakışlarına çok maruz kaldım maalesef...... ama artık onları takmamayı da öğrendim herkesin büyük dertleri var ama kekemelik çok başka bir olay insanı nasıl yorduğunu yaşayamayan bilemez..
- 15 Ocak 2014
- 670
- 380
- 133
İçimde biriken haykıramadığım şeyler bunlar.. Lütfen bir yorumu çok görmeyin..
lütfen bir şeyler yazın bana Allah rızası için
SSelen34 Merhaba,
Şuan yaşadıklarını unutup mutlu olma zamanı. Bu günlerin kıymetini bilmelisin. Çalışma hayatı okul hayatına bnzemiyor. İnsanlar hep koltuk derdinde. Yapman gereken kendini geri çekme. Ortamlarda bulun sohbetlere katıl. Kendine arkadaş edin.
İlerleyen yıllardada görüşebileceğin dostların olsun. 1 Tane bile olsa sana yeter inan. Yeterki içten olsun.
Sivilcelerine gelince, Kalıcı birşey değil nasıl olsa. Para biriktirebiliyorsan, kendine bak. Değişik kıyafetler al. Kuaföre uğrasık sık. Bu seni mutlu ederken, güveninide yerine getirecektir.
Benzer Konular
