Eşimle kaçarak evlendik 1 yıl oldu ben üniversiteyi bu sene bitirdim....
eşim geçen sene bitirdi ... bizim 20 günlük kızımız var şuan :)) çokta mutluyuz ...
Ailem benimle konuşmuyor fakat ben bu durumu takmadığımı sanırdım yada içime atardım bilmiyorum...
ama dün kuzenlerimden birinden bir mesaj geldi bizi affetmeyeceklerini söylüyorlarmış bayramda falan gelme gibi bir düşüncemizin olmamasını söyledi boş yere kendinizi üzersiniz stres yaparsınz boşverin dedi ( kabaca böyle anlatıyorum yazdıklarını )
Bunu okuyunca kendimi çok kötü hissettim evde tektim umursama dedim kendi kendime ama başaramadım daha fazla kendimi tutamayıp ağlamaya başladım bebeğim yanımda kanepede uyuyordu o an sanki hissetmiş gibi uyanıp ağlamaya başladı kucağıma aldım ama bir türlü susturamadım beni hissetmesi için yavaşça sarıldım o an derin derin iç çekti ve bir süre sonra sakinleşti..
aslında böyle çok kendimi bırakıp ağlamayı seven bir insan değilim kimsenin yanında çok duygusalım ama bunu belli etmeyi sevmem ama o an nasıl bir boşluğa düştüm inanın bende bilmiyorum
(
bebeğimi sakinleştirdim ama göz yaşlarıma engel olamadım(( bir yandan akan göz yaşlarıma hakim olmaya diğer yandan bebeğime hissettirmemeye çalıştım ....Dedim ki kendime sen zaten biliyorsun seni istemediklerini bu kendini bırakmakta neyin nesi ama işte ( bebeğimi tekrar yatırdım ama yatırır yatırmaz irkildi ve ağlamaya başladı (( belki 1 saat uğraştım uyuması için ...Şimdi uyudu ama ben hala çok kötüyüm bebeğim etkilenmesin diye ağlayamadım çok fazla sıktım kendimi şuan çok başım ağrıyor... bana önerebileceğiniz bişey var mı ?
eşim geçen sene bitirdi ... bizim 20 günlük kızımız var şuan :)) çokta mutluyuz ...
Ailem benimle konuşmuyor fakat ben bu durumu takmadığımı sanırdım yada içime atardım bilmiyorum...
ama dün kuzenlerimden birinden bir mesaj geldi bizi affetmeyeceklerini söylüyorlarmış bayramda falan gelme gibi bir düşüncemizin olmamasını söyledi boş yere kendinizi üzersiniz stres yaparsınz boşverin dedi ( kabaca böyle anlatıyorum yazdıklarını )
Bunu okuyunca kendimi çok kötü hissettim evde tektim umursama dedim kendi kendime ama başaramadım daha fazla kendimi tutamayıp ağlamaya başladım bebeğim yanımda kanepede uyuyordu o an sanki hissetmiş gibi uyanıp ağlamaya başladı kucağıma aldım ama bir türlü susturamadım beni hissetmesi için yavaşça sarıldım o an derin derin iç çekti ve bir süre sonra sakinleşti..
aslında böyle çok kendimi bırakıp ağlamayı seven bir insan değilim kimsenin yanında çok duygusalım ama bunu belli etmeyi sevmem ama o an nasıl bir boşluğa düştüm inanın bende bilmiyorum
(bebeğimi sakinleştirdim ama göz yaşlarıma engel olamadım
(( bir yandan akan göz yaşlarıma hakim olmaya diğer yandan bebeğime hissettirmemeye çalıştım ....Dedim ki kendime sen zaten biliyorsun seni istemediklerini bu kendini bırakmakta neyin nesi ama işte ( bebeğimi tekrar yatırdım ama yatırır yatırmaz irkildi ve ağlamaya başladı (( belki 1 saat uğraştım uyuması için ...Şimdi uyudu ama ben hala çok kötüyüm bebeğim etkilenmesin diye ağlayamadım çok fazla sıktım kendimi şuan çok başım ağrıyor... bana önerebileceğiniz bişey var mı ?
Son düzenleme:
