Canım buna çok sevindim. Sizlere güç vermeme yani 
Sorun özet olarak şu ki ben ev işi konusunda çok aktif bir kadın değilim, özgür ruhlu, çok arkadaşı olan, ev işini her zaman ikinci plana atan, her zaman dostları ve ailesine daha fazla vakit ayıran bir tipim. Bekarken ev işi çok yapmazdım, eşim bekarken benim odama çok girdi, ne kadar dağınık olduğumu gördü. Annem eşimi hep uyardı, bak evladım bu kız keyfine düşkün bir kız, öyle çok ev işi bekleme, elbet yapar ama beklediklerini bulamayabilirsin. Eşim de ben onu tanıyorum dedi, her şeyi bile bile evlendi benle. Annemle ablam hep alay ederdi benle sen evlen evine gelip ayaklarımızı uzatacağız hiç iş yapmayacağız her şeyi senden bekleyeceğiz derlerdi... Velhasıl eşim de benim aksime, çok titiz, hatta takıntı derecesinde titiz ve çok düzenli bir tip çıktı. 6 yıl çıktık hiç bu huyunu bilmiyordum. Evlendiğimiz günden beri istisnasız her gün "şunu şöyle yap, bunu buraya koyma şuraya koy, bardakları öyle dizme böyle diz,tezgahı silmişsin ama domates çekirdeği kalmış, bardaklarda iz kalmış, ya bir şeyi düzgün yap ya hiç yapma" diyen biri. Ailem eve geldiğinde kapıda karşılamaz hep oyalancak bir şeyler bulur, sonradan çıkar ortaya... Ramazanda benim ailem onun ailesi yemeğe geldi. Her şeyi ben yaptım. Bir kere yardım etmedi. Ben oruçtum o değildi , buna rağmen kendi suyunu bile kendi koymadı bardağına benden bekledi. İftarın üstünden yarım saat geçmesine rağmen hala bana şunu getir, şunu götür, şu eksik bu eksik gibi emirler yağdırdı. Babam durumu farketti babama kola koyarken dur kızım ben koyarım sen otur yemeğini ye dedi artık dayanamayıp. Bir tane bardağı bile içeri götürmedi. Ailesi de yardım etmedi. Benle alay eden annemle ablam bana kıyamadılar ve bana yardım ettiler. Hatta ablam "sen çağ atlamışsın bunları göremiyor mu hala?" dedi. Hergün değilse de birkaç günde bir evi süpürürüm, toz alırım. Farklı farklı yemekler yapmaya çalışıyorum. Hepsine bir kusur buluyor. İlk kez evlendiğimizden beri ilk kez birkaç gün önce hiçbir kusur bulmadı, çok şaşırdım. O yokken temizlik yaptım diyelim arkadamdan kontrol eder. Sanki juri üyesi. Şunu şöyle yapmışsın ama yanlış olmuş falan diye kontrol eder. Şurada şu kalmış bu kalmış vs... yok koltuk kaymış... bir gün çok kızdım annem nasıl temizlik yaptıysa öyle temizlik yaptım ama helak oldum. Ben kalp hastasıyım. O yüzden çok gücüm yoktur, yorgun olurum hep ama yine de o sinirle koskoca masayı kaldırdım tek başıma...12 kişilik masayı. O sinirle öyle bir güç geldi yani. Annemler ramazanda bize geldiğinde beni kenara çekip ne dedi biliyor musunuz "herhalde ellerini yıkamadılar bir kolonyalı mendil dağıt istersen"
Ayıp ya... Baban gelince sigara içemiyorum o yüzden hiç istemiyorum demeler... Annemlere gittiğimizde yeğenimle oyun oynar ama normalde çocukları çok sevmez, yeğenim sesi batar, bugün söyledim mesela evet batıyor dedi.
Annemler taşındı bir kere yardıma gitmedik. Ben evin işini bırakıp gidince de evin işini yap öyle git kimseyle bulaşma hiçbir yere gitme diye direktif verir. Kendi ailesi taşınsaymış çok yardıma gidermişiz ama benim ailemin zaten çok akrabası varmış onlar yardım edebilirmiş...
Çünkü kendi ailesi o ne isterse yapan , onun istediği şeyi izleyen, onun istediği yemeği yiyen, onun istediği yere giden tipler. Annesi bu yaşta bile hala çorabını ayağına giydirir. Benden de onu bekliyor , istiyor. Hatta yapıyorum da... Ama ben naparsam yapayım yaranamıyorum... Art arda 3 gün temizlik yapsam 4. gün gelse eve şehir dışında hemen kontrol eder, eksik bulur beğenmez hatta üstünden geçer.
Eksilerle artıları tartıyorum ama eksiler daha çok çıkıyor. Ben sevişmek istemezsem sevişmek istemez. Karşısına jartiyerle çıktım sanki hep jartiyerle çıkıyorum gibi tepki verdi. Vajinismusu yendim ama sanki yıllardır cinsel ilişkiye giriyoruz tepki verdi, mutlu oldu mu olmadı mı zevk aldı mı almadı mı bilmiyorum... Ben çocuk gibiyimdir... O çok olgun... Ben kamp yapmak isterim o o kadar yol gidilir mi der vs vs...
Sevgiliyken her şeye uyum sağlıyordu öyle sanmıştım... çok uzun hikaye işte arkadaşlar yazmadığım ya da unuttuğum o kadar çok şey var ki... Tek bildiğim bu şekilde bir ömür geçirmek istemediğim...Onun yüzünden ne onunla annemlere gitmek istiyorum ne de benim ailem evimize gelsin istiyorum...
Cadıkedii; dün dediğim gibi arkadaşıma gittiğimiz için çıkmak zorunda kaldım ama sanki bir yakınımın sıkıntısı varmış gibi dertlendim. yazdıklarının hepsini en baştan okudum. Gerçekten yaşadıkların ve eşinin bu olumsuz tutumları çok keyif kaçırıcı
( Sanırım eşin ergen hatta çocuk kalmış, ne yazık ki ailesi de bu şımarık çocuğu hep beslemiş. Her ne kadar seni yüz yüze tanımasam da bu topikten bile bize geçirdiğin elektrik çok olumlu ve sıcak. Senin ailen belli ki sana gerekli şefkati verirken keyifle de büyümeni seyretmiş ancak eşinin ailesi eşinin büyümesine izin vermemiş. Bu zaten bir handikap. E bir de vajinismus gibi ağır bir travmayı en çok sen ama birlikte atlattınız. Bunlar gerçekten de kolay şeyler değil. Burada ben de dahil bir çok arkadaşım evliliklerinde bir çok sıkıntılar yaşıyor. Ancak bir de farklı bir açıdan baksan;ayrılmanın hiç kolay bir süreç olmadığını, ne kadar büyük bir boşluğun oluşabileceğini, uzun yıllar ilişkine maddi manevi verdiğin emek, birikim, duygusal yatırım hepsi ama hepsini düşün. Sonra kendine eşimle geçinmeye gönüllü müyüm? diye sor. Sonra eşine sor, benimle geçinmeye gönüllü müsün? diye. Eğer her ikinizin cevabı da evet ise demle bir çay bir konuşma daha yapın. iki kağıt kalem alın, birbirinizin en beğendiğiniz 5 özelliğinizi ve beğenmediğiniz 5 özelliğinizi yazın sonra bunları karşılaştırın, hangisinde feragat edebileceğinizi tartışın, en azından elimden gelenin en iyisini yaptım deyin. Keşkelerle, acabalarla, belkilerle ayrılmasın.. daha önce de söylemiştim sanırım evlilik zaman zaman eşlerin birbirine tahammül edebilme sanatı
) biliyorum kim ayrılmak için evlenir ki? Çok üzülüyorsun, darlanıyorsun... her birimiz ömür boyu bir yastık diye çıktık yola, ancak hiçbirimizin ilişkileri ile ilgili garantisi yok. bizler de çok problemler yaşamışızdır ve kim bilir daha neler bekliyor bizleri de...
Son olarak şunu bilmeni istiyorum bu topikte bu kadar insan ufacık bir rahatsızlık yaşamadan tüm içtenliğimizle kendi sıkıntımızın yanında seninkine fokuslandık. yani bir kere bile görmediğin bu kadar kişi tarafından ne kadar seviliyorsun
)) Sen güçlüsün, sabırlısın, azimlisin.. bunu ben biliyorum sen de bil... bu bile büyük bir güç sana
)) inşallah en kısa zamanda ağzın kulaklarında haberlerini alırız cadıkedimizin
