Allah burdaki herkesten binlerce kez razı olsun.. keşke çok daha önce bulsaydım burayı,halbuki günlerce google a vajinusmus yazıp aratmıştım ama nedense hep doktorları araştırıyodum, kendi kendime yeneceğim aklımın ucundan bile geçmemişti.. sonra burayı okumaya başladım herkes gibi önce üye olmadan sessizce okuyup teselli buluyodum, bırak buraya yazmak; hislerimi,yaşadıklarımı yüksek sesle kendime bile itiraf edemez durumdaydım o güne kadar.. o gün bu s,teye üye oldum ve artık evde, işte, otobüste, minibüste, sıra beklerken her yerde okumaya başladım bulduğum her fırsatta elimde tuttuğum telefonun ekranını biri görecek tedirginliği ile.. okudum okudum okudum.. yenenle sevinçten ağladım; yılmış, yorulmuşla kederden ağladım..
öncesine ,hikayenin başına gelince 1,5 yıllık bir evlilik.. 5 yıllık flört sonrasında hasretle kavuşulmuş bir evlilik.. ayrıntılara girmeden hislerimi anlatmak istiyorum aslında çünkü inanın 1,5 yılda o kadar çok sustum, acılarımı, hayal kırıklıklarımı o kadar çok yuttum ki.. bu dert beni hasta edicek diye korktum hep.. öyle ağladım öyle ağladım anlatamam, ağlayarak yalvardım Allaha.. en sonunda bi psikolog buldum 4-5 seans tan önce bitmez dedi ve parayı peşin istedi, tek başıma gitmiştim dönüşte takside koyverdim kendimi yine.. doktorun bahsettiği de parmak egzersizleriydi bunu öğrenmek için niye para vermeliyim diye düşündüm, burda herkes kendi yapıyodu bütün teknikler anlatılıyodu ben de yapabiliridm... iş çıkışı bahsedilen malzemeleri aldım doktor eldiveni, beyaz mum (süpermarkette o mumu alırken aklımdan geçenleri hala unutamıyorum, "mum alan bir kız" dışarıdan bakıldığında.. ama öyle yorgun, mutsuz ve öyle ağır sebepleri taşıyor ki sırtında bi kambur gibi... "mum alan bir kız" dışarıdan bakıldığında... oysa içerisinde ne onulmaz yaralar taşıyor..) ve emla krem (cebimdeki son 50 tl yle) herşey tamamdı, hazırladım aparatı ama yapabilmek ne mümkün...
ne parmağımı ne aparatı sokabiliyordum. böyle böyle 1 ay falan geçti. bu arada buraya da yazmaya başlamıştım, birbirinden değerli arkadaşlarım yardımcı oldular hep özellik de ECRİNXS hakkını ödeyemem.. sıkılmadan bumalmadan anlattı özelden mesaj attı ben cevap yazamadığım halde... hatta bana ilk mesaj attığı gün işten gelip evde bi anda ağlama krizine girmiştim bağıra bağıra hem de nasıl yalnız hissediyorum, nasıl başbaşayım bu çözemediğim sırrımla, bi dost eline nasıl ihtiyacım var o anda anlatamam, o vaziyette bi umut açtım bu sayfayı mesajınız var diyo... ilk kez hiç tanımadığım bi insanın hakkı geçti bana, okudukça sevinçten umuttan hıçkırdım bu sefer.. tanıdımadığım o el tam omzumdaydı dayan, yapabilrisin diyodu.. şu an bile duygulanıyorum tekrar ve takrar Allah razı olsun ecrinxs..
neyse sonra bi umut bir daha bir daha denedim sonunda dün, aparatı o takılıp kaldığı yerden öteye itmeyi başardım.. üstelik emlasız, sıcak duş almaksızın.. sonra heyecanla peçete streç sarıp kalınlaştırdım kendime güvenim gelmişti oluyodu, kalınlaştıkça daha azı giriyodu belki ama bu bile mucizeydi.. beklettim bi süre bu arada bolca jel sürmüştüm.. ve bu akşam yine aparatları denedikten sonra hep sizin anlattığınız pozisyonda sırtım eşime dönük oturur vaziyette (ki bana en imkansız gelen pozisyondu bu) yavaş yavaş aldım.. sonra diğer pozisyonlarda da ama hep yavaş hep tedirgindim tabi,..
sözün kısası üye olmadan sessizce okuyan, Üye olup aşama aşama ilerleyen, yorulan umudunu kaybeden bütün arkadaşlarım inanın bana BİZLERE YARDIMCI OLAN ARKADAŞLAR NE DEDİYSE BİREBİR OLUYOR, BİZ APARAT , PARMAK GİRMİYO Bİ YERE TAKILIYO DERKEN POPOYA İTTİR NEFES AL RAHAT OL DİYENLER NE DEDİYSE ÇIKIYO.. EGZERSİZ ŞART!! AMAN PES ETMEYİN..
şimdi tıpkı bazı yenen arkadaşlar gbi ben de endişeliyim acaba gerçekten oldu mu bi daha olacak mı diye.. aklıma takılan, beni endişelendiren iki şey var birincisi kan gelmemesi, ikincisi de tam olarak birşey hissedememem ama onları bu başlıkta yazmak istemiyorum, bu başlık bütün yenemeyen arkadaşlarım için , kendimi ne kadar ifade edebildim bilmiyorum ama umarım sıkmamışımdır..
Allah hepinizin yardımcısı olsun....Tez zamanda kurtulmayı nasip etsin....
onları düşündüm onlar daha regl bile olmadan kendileriden çok yaşlı adamlarla evleniyolar ve zorla yapıyolar.kızlar ne kadar şükretsek azdır.eşlerimize
.hala egzersize başlamaya korkanlara söylüyorum:bakın onlar bile yapmış ucunda ölüm yok sadece cesaret edin ve egzersizlere başlayın.ve eşlerinize daha fazla eziyet etmeyin
ya küçük gelinler beni çok etkiledi
mrb kızlar.. uzun zamandır bakamamıştım okuldan sebep foruma.. keyifler nasıl? 
ama yendikten sonra hiç bişi yok hep psikolojik hep.onun için böyle şeyleri düşünme ve direk egzersizlere odaklan
ya aslında bende fazla kasma yok sadece biraz acıyo bende sanki yanlış bi yere giriyomuş gibi hissedip durduruyorum. İnşallah hepimiz kurtuluruz yaa. şurada okuyorum da kurtulanlar için çok seviniyorum umarım birgün bende yazarım kurtuldum diyee :)
cadıkedi listeyi yenilemiş aaaa 
