Yorumunu okurken ağlıyorum canım ama mutluluktan bu sefer

önceki yazdıklarınızı okurken hep diyordum nasıl olacak nasıl yapacağım ben başaramam diye bugün bir anda eşimin desteğiyle denemeye başladım yoksa daha yine erteleyecektim. Bu ilk adımı bile atabildiğim için o kadar mutluyum ki, kendimi çok eksik hissediyordum bugün umut doğdu içime, hep içimde bir yaraydı bu hastalığım

Çook çok teşekkür ediyorum size, iyi ki buraya bakmışım iyi ki yazdıklarınızı okumuşum, desteğiniz o kadar önemli ki benim için


bunu yaşamayan gerçekten anlayamaz