Ve...imdi sen basyorum yaralarma !

Bir ölüyü suçlamak kadar anlamsız şimdi sana seslenişim..
Üstüme üstüme geliyor hiçbirşey..
Anlatmadan..anlatamadan..Anlayamadan hiçbirşeyi..

Sen ki uzak iklimlerin avazı çıktığı kadar suskun sevdası...
Sen ki bir "Karkedisi masalının" kahramanı..
Desemki

" Kalbim ağrıyor.."
.....
Zaman mı geç kalıyor..

Yoksa sen mi geç kalır oldun artık zamana...
Duymak istemezsin ama bitmişlik ve panik var duygularımda..
Ve beklemek...
Eskisi kadar kolay değil..
Eskisi kadar güçlü değilim ben..

"Milyonlarca damlanın altında boğulur gibiyim....."
BİTMEZ'' Dediğim Bir ''SON'' muş Bizimkisi!...

Mezara defnedilmiş kefensiz kaç umut yeni umutlar doğurur?..
Ve kaç batmaya yeminli bir güneş, kaç ışık?
Ve kirlenmiş ellerin bedenlerde bıraktığı izleri?...
Kaç su yıkayabilir?
Defalarca içimde öldürdüğüm seni...
Şimdi daha kaç kişi öldürecek kimbilir?
Rahatlığın sefasında savurduğun bedenini...
Kimbilir hangi cehennemin hangi kuytusunda yıkayabileceksin?
Ve yalanlarının sahteliğin de geçirmeye alıştığın her saatini....
Kimbilir daha kimlere bahşedeceksin!....

Sen boşver beni...
Önce kendini ara, içinde kaybettiğin kendini....
Kimbilir hangi lekeli bedende unuttun güzel olan sözlerini.....
Kimbilir kimlere sattın mavi düşlerini...
Ve hayat!...
Kimbilir kaç hayatta, kaç başka sen oldun..
Ve kimleri kandırdın?
Herzaman yaptığın gibi...
Kimbilir kaç sevdada kimlik değiştirdin?...
Kimbilir kaç sahte mutluluk adına, ellerini kimler de kirlettin?
Kimbilir kaç bedende temizlenmemiş bedenini yıkadığını zannettin....
Ve kimbilir daha kaç kişide kendi sahteliğine gömüleceksin?
Hiç düşündün mü o yalan sevişlerin neler alıp gittiğini senden?
Sen boşver beni!..
Hiç düşündün mü basitleştirdiğin kelimelerin anlamlarını?

Her ''seni seviyorum''derken ve sonra kimleri suçladığını düşündünmü? Yalan dünyanın yalancı parçası asıl senken?..
Şimdi ben bu yalan dünyandan çıktım say!...

Ki çıkalı çok oldu...

Sen boşver benim yalanımı!...
Sen önce kendi yalanlarını otur bir say!...
Ve hatırla bakalım!...
Kimbilir kimler de unuttuğun insanlığını!...
Hangi evin hangi odasında?
Hangi şehrin hangi sokağında...
Hayat insanlığından bu kadar şey götürmüş olmamalı..
Ya da sen kaç paraya sattın hayallerimi?
Şimdi bırak sen beni kafanda yargılayıp asmaları!..
İnan ben senden fazla düşündüm..

SENİ ve BENİ !...
Senin sahte gülüşlere ayrıdığın zamanlarını....
Sen bir kez düşündünmü ''yalan'' dediğin beni?
Ve sen gülerken kaç kez kendimi öldürdüm ben!...
Bırak artık aynaları kandırmayı!..
Kaç benden,herkesten herşeyden!..
Ama unutma kaçamadığın vicdanını
Sen kucaklarken yeni aşkları.....
Kaç aşk öldürdüm içimde ben!...
Benim yalanım bu kadar incitici olmamalı...
Ne dersin?
Hadi maziye gidelim!...
Bak bakalım kim akıtmış yürekten gözyaşlarını?
Ve kim dudağına mühürlemiş hakedilmeyen duaları?

Şimdi yalan dünyan sana kalsın!....
Yok say beni ve yalanlarımı!..
Herşeyi sayacağın gibi...
Gittim say!..bittim say!...
Unut herşeyi, yine yap senin için en kolay olanı...
Ve öldür bana dair ne kaldıysa sende
Bir an bile tereddüt etme!..


Ben çoktan öldürdüm içimde can cekişen ''SEN'' parçalarımı!...
Şimdi bütün siyahlarına bürün gene!...
Çık dışarı, kandır kandırabildiğin kadar insanları!..
Kaç bakalım kendinden, kuruttuğun vicdanından!...
Gün gelince anlayacaksın!...
Yalan dünyanda kaybettiğin umutlarını....
Ve asıl olan duyguları....
Gün gelip arayacaksın!...
Yerlere fırlatıp çiğnediğin tüm hatıralarımı...
Ama boşver!...
Anlamazsın sen anlayamazsın bu satırları...
Anlasaydın gitmezdin benden!..
Anlasaydın gitmezdim senden!...
Şimdi benim ilk kez yaptığım bir şeyi
Seninse çok alışkın olduğun bir şeyi yapıyorum!...
''YOK'' sayıyorum yaşanılanları!...
''BİTMEZ'' Dediğim Bir ''SON'' muş Bizimkisi!..
VE...ŞİMDİ SEN BASIYORUM YARALARIMA !!!