9 yılın sonunda artık ruhuna işlemiş, tutkuyla, sevgiyle, alışkanlıkla bağlı olduğun insanla evlilik gibi mukaddes bir kuruma attığın ilk adımda böyle bir acı yaşaman çok çok üzücü... Şimdi ruhunda açılan yaraları mı onaracaksın, alışkanlıklarından mı vazgeçeceksin, kalbinden mi söküp atacaksın? Hangisini yapacaksın, hangisine gücün yetecek? Bir yerden sonra yeter mi diyeceksin yoksa güçlü durup onu bırakmayı başarabilecek misin? Umuyorum bunu en kısa zamanda atlatırsın. Dilekolay 9 yıl... Allah yardımcın olsun!
işte dugularımın tam karşılığı bunlar şimdi ben ne yapacam
bi yanım seni bukadar şaşırtan sana sahip çıkmayı başaramamış bi adama 9 yılını vermişsin ki karşılığında hiç bişey beklemiyordum inanın ne ailesini ne işini ne kıyafetini hiç bişeyini değiştirmek istemedim YAPI OLARAK ÇOK FARKLIYDIK AMA BİZBİRBİRİMİZE AŞŞIKTI (BELKİ BEN ÖYLE ZANNEDİYODUM)BEN KLASİK GİYİNİRİM HAFTA İÇİ İŞİM NEDENİ İLE O İSE BİÇ PANTOLONUYLA YANIMA GELMEKTEN ÇEKİNİRDİ İÇİNE BİTÜRLÜ SİNDİREMEDİ BU DURUMLARII

biyanımda diyoki okadar emek sabret dien devam etmek için uüğğraş ama ben sanırım uğraşamayacam ve bu akşam annesini arayıp bohçayı yollayacammm