ilk defa içimdekilerini birilerine anlatmak istedim o kadar yalnız ve caresiz hissetiyorum ki kendimi hep bişeyler eksikdi bende.. ne aileme canlarım diyip sarıldım nede dostlarıma dostum dedim.. bu yaşıma kadar bazen mutlu oldum çoğu zaman ağlıyor.. sonra aşkaa inanır gibi oldum herşeyi bıraktım bütün herkes umrumda diildi sonrası herzamanki gibi gene ağlayan olmuştum büyük yaralarla.. ve kendimi toparladım sadece istediklerim için geleceğim için artık pek bişiy düşünmüyordum zaten derken hayatıma bi seneden snra biri girdi o kadar güsel geçtiki herşey herkes herşeyi biliyodu bende artık yalnız gibi hissetmiyodum kendimi tabi (hep kendimi kandırmışım aslında hiç ölee diilmiş) hayatımda ilaçlar yoktu sadece oo vardı küçük dünyamı dolduran bu yaşıma kadar gezmeklerden hoşlanmayan ben hep geziyodum eğleniyodum eğer birgün ayrılırsam demişdim bidaha birini sevmem demiştim sevememde zaten her aşktaa bi kırılan varmış yada çekip giden bunu öğrendim ben aşka gitme kal demişdim oysa gitti.. ve şimdi kendimi yalnız yarım hissediyorum nasıl toparlanır ben ve yüreğim:1no2::1no2::gitme:
Son düzenleyen: Moderatör: