Allah yardimciniz olsun yanlış anlamayın bu saatten sonra meslek degişmez ama bu devirde öğretmen olanlara çok sasiriyorum ben.Vllahi büyük cesaret.
Bu devrin cocuklari cok başka çok asabi cok fevri eskiden okullarda itfaiye köşesi olurdu mesela kenarinda kazmalar kürekler dururdu okulun en haşarı çocuğu bile ona ellemez alayim birine zarar vereyim demezdi.Simdiki cocuklar ise onu orada görse neler yapar neler vaziyet korkunç boyutta bizim gelinimiz ögretmen öyle seyler duyuyorum ki dumur oluyorum.Ögretmenlik artik insaat iscisi olmaktan bile zor bir meslek haline gelmiş.
Ağzınıza sağlık.Aşırı iyi tarif ettiniz halimizi..
Ben de öğretmenim öyle bir yerde öğretmenimki çocukların yarısı yabancı uyruklu diğer yarısı da su ekmekle büyümüş aşırı ihmal edilmiş çocuklar.
Ama bu tipler bile bizim açığımızı arıyor.
Dün evde çocuğumun burnu kanadı şok oldum diye geldi velinin teki ee dedim
Siz sınıfta yokken arkadaşı tırmalamış burnunu dedi.
Çocuğun burnuna bakıyorum bişey yok inanın bir iğne ucu kadar bir kırmızılık vardı o da kan mı leke mi anlaşılmıyor neyse benim açığımı arıyor siz sınıftan çıkınca oluyor dedi
Biz bi kere ara vermiyoruz (okul öncesi) hatta yıllardır bunun mücadelesini veriyoruz nefes molamız olsun diye ama yok..
Sonra kadın çevirdi belki bi yere daldınız diyor
çocuğa sordum ne zaman oldu neden bana söylemedin “öğretmenim dışarda yaptı” dedi
Dışardaki durumuna da siz dikkat edin artık bi zahmet dedim ama evirdi çevirdi oğlun çekindi şuan vs dedi..
Yani demem o ki herkesin kum torbası olduk bir saygınlığımız kalmadı..
Velev ki sınıfta oldu ve ben görmedim o konuşma tarzı o ses tonu..Üstüne sınıfını değiştircem böyle giderse diyor :) değiştirmese hatrı kalır diyecektim de siz bilirsiniz dedim
yine biz saygılı olmalıyız..
Kendime de tüm arkadaşlarıma da üzüldüm.
Meşhur bi laf var öğrenci kıymetsizken öğrenciydim öğretmen kıymetsizken öğretmen oldum.
Tam olarak bu durumdayız
Kızım dün öğretmen bağırınca çok korkuyorum dedi,ben de dedim ki benim hiç kabahatim yokken defalarca parmak uçlarıma cetvel yedim
artık ödev vermeyeceğimi sebebiyle beraber ailelere söyledim. bu söylediğim çocuklardan birinin annesi önce akşamdan whatsappta manas destanı gibi mesajlar yazdı uzun uzun. sonraki gün okulu bastı beni tehdit ediyor kapıda ağzına geleni saydı. en son kovdum engelledim rahat ettim. tehditleri falan çok komikti ama şu sözü çok içime dokundu halinin ne kadar içler acısı olduğunu anladım. dedi ki kızıma ben daha çok emek veriyorum siz ne yapıyorsunuz ki?? ya zaten sen annesisin ya hani zaten daha çok emek vermen normal değil mi? diyecek oldum ama kime ne anlatıyorsun?
saygım sonsuz size, banlanmadan bu kadar anlatabiliyorum. Üzülmeyin lütfen, dışarıda 10 dk dayanamadıgımız şımarık çocukların birçoğuna saatlerce sesinizi duyurmaya çalışmakla geçiyor ömrünüz, bu dönem vs. eski dönem öğretmen-öğrenci kıyasına girmiycem bile, hepimiz biliyoruz konuyu. eğitim-öğretim hayatınızda gerçekten bu ülkeye yararlı işler yapacak birkaç öğrenciye dokunsanız misyonunuzu tamamladınız gözüyle bakabilirsiniz, değerlisiniz
