vicdanım ve duygularım arasında kaldım.

nurtursel

nurtursel

Guru
Kayıtlı Üye
4 Şubat 2009
121
0
iyi günler benim sorunum eşim ilk evliliğinden olan 18 yaşındaki kızı. eşimle evlendiğimde 7 yaşındaydı ve babaannesi bakıyor.ben çalıştığım için yanıma aladım.annesi bırakıp gitmiş.ben elimden geldiğimce eğitimi ve ihtiyaçları ile ilgilendim.diyalogumuz çok iyi idi hatta bana anne bile dedi.aradan zaman geçti benim bir oğlum oldu.bir zamana kadar ortada olmaya annesi bana olan sevgi kıskanarak sözde çocukla ilgilenmeye başladı.kendi evlenmiş birde çocuğu olmustu.çocuğun eğitim hayatı pek iyi değildi. ben büyük çabalar göstererek lise üç kadar getirdim. ama gerek anne gerek baba yeterinde ilgilenmiyorlardı.çocuk buluğ çağının ve ilgisizliği verdiği şeylerle yanlış şeyler yapmaya düzensiz bir çocukla konuşmaya başladı.okulu bıraktı.bende annesini çağırdım.onunla ilgilenmesi sahip çıkması istedim.bunun sonucu yanına aldı.ama daha önceleri olduğu gibi canını sıkıldımı kapının önüne koydu.o kadar üzülüyorumki vicdanım rahat etmiyor.yanıma alsam babası o kadar ilgisizki en ufak bir sorunda kenara çekiyor.annesi deseniz çocuğun bana olan sevgisini kıskanıyor.çocuk deseniz yaşadığı şeylerden dolayı çok asi ve söz dinlemiyor.çocuğa birsey desem babaanesi büyüttüğü için kimssenin laf söylemesini istemiyor.birde benim çocuğum var bu olaylarda çok etkileniyor.çünkü daha sekiz yaşında..ne yapacağımı şaşırdım. bana yardımcı olursanız çok sevinirim.
 
Of çok zor ya. Bir abla olarak elinden tutun nolur. Eşinizin başının etini yiyin gerekirse. Ona ilgi göstermeyen sizinkine gösterir mi? Kızı geçtim kendi Çocuğunuz için bile olsa bunu yapmalısınız.
 
Kıza çok üzüldüm...Babası sizin oğlunuza yani diğer evladına nasıl davranıyor peki? Yani ben cesaret edemezdim sanırım böyle biriyle evlenmeye.
 
öncelikle sizi tebrik ve taktir ettim güzel ablacım .
babası bukadar ilgisizken annesi böyleyken siz daha fazla ne yapabilirsiniz ki ...
 
Calisiyor mu kiz? Is basvurusunda yardimci olsaniz? Sonra kizcagiz sizin yakinlarinizdaki bir ev tutsa? bilmiyorumda yinede :oops:
 
Ailenin önemi işte.. Aile olmayınca mutlaka bir sorun patlak veriyor çocuklarda.. Şimdi o kızın suçu günahı ne? İlgisiz bir anne ve baba.. Şimdiden böyle asiyse yarın bir gün neler yapmaz. Siz ne kadar ilgilenseniz de anne baba ilgisi, sevgisi, şefkati gibi olur mu? Olmaz.
 
Onun hırçınlığı yaşadıklarından siz de biliyorsunuz. İyi yüreğinize hayran kaldım. Yapın bi ablalık. Rabbim mükafatını verir size mutlaka..
 
nurtursel .!.:
iyi günler benim sorunum eşim ilk evliliğinden olan 18 yaşındaki kızı. eşimle evlendiğimde 7 yaşındaydı ve babaannesi bakıyor.ben çalıştığım için yanıma aladım.annesi bırakıp gitmiş.ben elimden geldiğimce eğitimi ve ihtiyaçları ile ilgilendim.diyalogumuz çok iyi idi hatta bana anne bile dedi.aradan zaman geçti benim bir oğlum oldu.bir zamana kadar ortada olmaya annesi bana olan sevgi kıskanarak sözde çocukla ilgilenmeye başladı.kendi evlenmiş birde çocuğu olmustu.çocuğun eğitim hayatı pek iyi değildi. ben büyük çabalar göstererek lise üç kadar getirdim. ama gerek anne gerek baba yeterinde ilgilenmiyorlardı.çocuk buluğ çağının ve ilgisizliği verdiği şeylerle yanlış şeyler yapmaya düzensiz bir çocukla konuşmaya başladı.okulu bıraktı.bende annesini çağırdım.onunla ilgilenmesi sahip çıkması istedim.bunun sonucu yanına aldı.ama daha önceleri olduğu gibi canını sıkıldımı kapının önüne koydu.o kadar üzülüyorumki vicdanım rahat etmiyor.yanıma alsam babası o kadar ilgisizki en ufak bir sorunda kenara çekiyor.annesi deseniz çocuğun bana olan sevgisini kıskanıyor.çocuk deseniz yaşadığı şeylerden dolayı çok asi ve söz dinlemiyor.çocuğa birsey desem babaanesi büyüttüğü için kimssenin laf söylemesini istemiyor.birde benim çocuğum var bu olaylarda çok etkileniyor.çünkü daha sekiz yaşında..ne yapacağımı şaşırdım. bana yardımcı olursanız çok sevinirim.
Genişletmek için tıkla...

sızın durumunuzda da sız elınızden gelenı yapmısınız, baba bellıkı ılgılenmek ıstemıyor, anne desenız kendını dusunuyor sadece gıbıme geldı, ebeveynlerı bu kadar ılgısızken ve sızde elınızden gelenı yapmısken fazlasına karısmayın derım, kendı oz cocugunuzla ılgılenın, sızın dusunmenız gereken kendı evladınız.
sımdı bunu soyledıgım ıcın benı yargılayanlar da olacak ama once can sonra canan demısler...
egerkı sız sımdı mudahale eden taraf olursanız yaptıgı ıyılıklerden degıl kotuluklerden sız sorumlu tutulacaksınız, anneden hayır yok bellı, esınızı yonlendırın ılgılenmesı yonunde, cocuga dırek mudahalede bulunmayın yani.. gerekırse babaannesınde kalsın bır sure...o arada bır psıkologtan da yardım alsın...
 
evet eftelya 2015 haklısın. ben şimdi geri planda olayları izliyorum. onu için ne yaparım diye düşünüyorum. en az okulu bitirmesini salayacağım. tabi beni dinlerse. şimdilik geçci bir işte çalışıyor.
 
Sizin gibi vicdan sahibi insanlarin hala yeryüzünde var olmasi ne güzel birsey.
Asil görev sizin degil ama bunu vicdaniniz el vermesede kabul edin.
Babasiyla konusun, cocugun durumunun iyi olmadigini dile getirin. Cocuk cok yara almistir eminim, anne babanin ayri olmasi cok yipratmistir onu. Asiligide aslinda ilgi görmediginden. Hatta esinizi ikna edin düzenli olarak bir psikologa götürsün kizini. Bu kadar ilgisiz ve kayitsiz kalmasin. Bir cocuk babaannenin üstüne atilmamali öyle.
Kendi cocugunuzun yaninda da konusmamaya calisin bu durumlari. Onada yazik.
 
Sizin gibi insanlar hala var
yanınıza alın ve arkadas olun derım
 
keşke yanınıza alabilseniz.. o yaştaki bir kız çocuğunun yönlendirilmeye ihtiyacı var.. çocuğunuzun ablası sonuçta..
sizin gibi vicdanlı insanlar görmek güzel=)
 
yazık ki kritik dönemlerinde ana da baba da yok yönlendirecek...siz ona rehber olun lütfen. hiç bir şeyiniz olmasa bile zor durumda olan kişi küçük bir kız, oğlunuzun da ablası...eşinizi sıkıştırın, ite kaka da olsa kızıyla ilgilensin. bugün ona öyle ilgisiz davranıyorsa allah korusun yarın sizin oğlunuza da aynısını yapar. hayat bu, ne getireceği belli olmaz.
 
sevgili cutemom işte mesele yanına almak. bütün iş babaya güvenmiyorum. eşim çök rahat o dokunmayan yılan bin yaşasın
en ufak sorundan kenara çekilir.herşeyi benim üzerime atar. kız deseniz çok sinirli ve sözümü dinlemez. başına kötü birşey gelse suçlu ben olurum. onlar değil.
 
nurtursel .!.:
iyi günler benim sorunum eşim ilk evliliğinden olan 18 yaşındaki kızı. eşimle evlendiğimde 7 yaşındaydı ve babaannesi bakıyor.ben çalıştığım için yanıma aladım.annesi bırakıp gitmiş.ben elimden geldiğimce eğitimi ve ihtiyaçları ile ilgilendim.diyalogumuz çok iyi idi hatta bana anne bile dedi.aradan zaman geçti benim bir oğlum oldu.bir zamana kadar ortada olmaya annesi bana olan sevgi kıskanarak sözde çocukla ilgilenmeye başladı.kendi evlenmiş birde çocuğu olmustu.çocuğun eğitim hayatı pek iyi değildi. ben büyük çabalar göstererek lise üç kadar getirdim. ama gerek anne gerek baba yeterinde ilgilenmiyorlardı.çocuk buluğ çağının ve ilgisizliği verdiği şeylerle yanlış şeyler yapmaya düzensiz bir çocukla konuşmaya başladı.okulu bıraktı.bende annesini çağırdım.onunla ilgilenmesi sahip çıkması istedim.bunun sonucu yanına aldı.ama daha önceleri olduğu gibi canını sıkıldımı kapının önüne koydu.o kadar üzülüyorumki vicdanım rahat etmiyor.yanıma alsam babası o kadar ilgisizki en ufak bir sorunda kenara çekiyor.annesi deseniz çocuğun bana olan sevgisini kıskanıyor.çocuk deseniz yaşadığı şeylerden dolayı çok asi ve söz dinlemiyor.çocuğa birsey desem babaanesi büyüttüğü için kimssenin laf söylemesini istemiyor.birde benim çocuğum var bu olaylarda çok etkileniyor.çünkü daha sekiz yaşında..ne yapacağımı şaşırdım. bana yardımcı olursanız çok sevinirim.
Genişletmek için tıkla...

son yorumlarımda hep aynı şeyi yazıyorum ama yine yazmak zorundayım çünkü bence konu çok önemli
arkadaşım bence bu konu bizi aşar
burada yazılan, çizilen seni yanlış yönlendirebilir, sen de o kızcağızı yanlış yönlendirebilirsin
neticede 18 yaşında bir genç kızın hayatı söz konusu
arkadaşım sen bence önce git bir uzmana danış
de ki durum bu bu
benim durumum da bu
ne yapmalıyım, nasıl bir yol izlemeliyim
şurada hiçbirimiz o kızın neler yaşadığını, hissettiğini, içinde kopan fırtınaları bilemeyiz
bence ya biraz bütçe ayır özel randevu al ya da devletten randevu al, git bir psikologla konuş önce
ona göre ne yapacağına karar ver
bu kız için en iyisi nedir, onu öğrenmeye çalış
hem elinden gelenin en iyisini yapmış olursun, hem de vicdanın rahat olur
ileride "keşke" demektense adımları sağlıklı ve sağlam atmak iyidir...
 
Muzurtilki adlı üyeye katılıyorum. Hem kıza hem size, hem de oğlunuza çok üzüldüm, eşinize ve onun eski eşine de çok kızdım. Bence de konu bizi aşar bir uzmana danışmalısınız. Biz gerçekten bilemeyiz yani uzmana danışmak en iyisi.

Bununla birlikte yine de kendi görüşlerimi özetlersem: Kızla aranızda sevgi bağı olması güzel bir şey, ilgisizliğine ve sevgisizliğine inşallah yardımcı oluyordur. Bir de benim görüşüm umutsuzluğa düşmemeniz. 18 yaşında daha yaşı küçük bir çocuk bu, ilgi istiyor, sevgi istiyor, bir de ergenlikten dolayı asi davranışları artmıştır diye düşünüyorum. Bence sahip çıkan seven tavrınızı devam ettirip diyalog kurmalısınız. Oğlunuz da ablasına üzülüyordur tabi ki ama bence kızla ilgilenmeniz ona da olumlu etki yapar uzun vadede, annem öz çocuğu olmayan ablama sahip çıktı diye düşünür diye tahmin ediyorum yani.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X