Vicdansiz bir anne miyim?

Canim piskolojik sorunlar yasamak her türlü agridan daha agir olabiliyor...cünkü kimse beyin in icine giremez ama agrin olur agri kesici alirsin...

ama inan ki gercekten sorun oldugunu görmen bile yavrunla olan iliskide tedavinin yarisi demektir!

kendini suclayip asaglayip durma,,,bu durumu daha fazla kötü yapabilir...

hanza .!.:

baskasinin cocuklarini cok onemsemem ama kendi cocugumu cok seviyorum canimi bile veririm onun icin ama ona bakmak gelmiyor icimden .




hayir asla oyle birsey olmaz.o kadar da degil minicik bir bebek.




ben uvey anne degilim biyolojik annesiyim ne yazikki. onu asla sokaga felan atmam oyle birsey yapmam o kadar da vicdansiz degilim yani.



evet cok yorucu uykusuzum yorgunum kendime hic vakit ayiramiyorum hep benimle oynamak istiyor. ben kendi kendine kalsin oynasin istiyorum ama oynamiyorum yemek yaparken bile gelip bacaklarima dolaniyor.cekistiriyor etegimden pantolnumdan vs...mama konusunda yemek yapiyorum yemiyor bende diyorum aman bosver ne ugrasiyorsun yemicek dokuceksin sonra.



istahim iyidir yiyorum surekli oturmak istiyorum ev iside yapasim gelmiyor ya tv izlemek ya nette takilmak yada uyumak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

ben de bir anneyim ve bebeğim tıpkı seninki gibiydi...wc'ye girmeyi bırak, karşısında yemek yerken bile ağlamaktan katılırdı...eşim de yoğun çalışır ve çocukla geceleri ağladığında bir kez dahi ilgilenemezdi...
tüm yükün anne sırtında olması ; uykusuzluk, yorgunluk, kendinle başbaşa tuvalette dahi kalamama vs...doğum sonrası depresyon için gayet yeterli sebepler...
benim şansım annem çok yakınımda oturuyor Allah razı olsun hala bakar yavruma,
hatırlıyorum;
bebeğimin kırkı çıktığında kuaföre gidip saçımı boyatmış, kestirmiştim..ne kadar olumlu yansımıştı psikolojime...
hiçbir şey yapamazsan markete gidip renkli raflara, çeşit çeşit insanlara bakmak bile ferahlatır insanı...

komşulardan çocuğuna bir saat göz kulak olabilecek birisi varsa ne iyi gelir sana...
okul öncesi çocuğu olan annelere pedagoglar tavsiye ediyor, bir saat yalnız kalmayı... gerçekten çok fark ettiriyor...

evet vicdansız bir annesin vs..diyenleri hiç anlayamıyorum, bir doğum atlatmış, minik bir bebeğin sorumluluğu tek başına sırtlanmış ve on aydır 7/24 evin içinde aynı şeylerle uğraşan bir anne var karşımızda...doğum sonrası depresyonu şu kadar sürer diye bir kaide yok ki? şartlar ne zaman düzelir, annenin yükü bir nebze de olsa hafifletilirse o zaman anne de çocuk da mutlu olur..bir anne çocuk bakımı dışında ne kadar rahatsa o kadar psikolojisi iyi olur ki arkadaşın başka sorunları da varmış...yargılamadan yardımcı olmaya çalışsak arkadaşa daha yararlı olmaz mıyız ? :

hanza .!.:

son gunlerde ogluma karsi kendimi cok soguk hissediyorum .1 cocugum var ve 10 aylik.
neden boyle yapiyorum bilmiyorum ama o agladigi zaman gidip kucagima almak icimden gelmiyor.
cocugum saatlerce bagira bagira agliyor ama ben elimi kolumu kipirdatmiyorum.
aglar aglar susar diyorum icimden.surekli dibimde birsuru oyuncagi var ama hicbiriyle oynamiyor .
rahatima cok duskunum cocuk icin fedakarliklar yapmak cok zor geliyor.onceleri ona ozel yemekler hazirliyordum yemiyordu bende artik ona ozel yemek yapmiyorum .hatta gun icinde sadece mamayla besleniyor cunku hicbirsey yemiyor bende hazirlamiyorum cok kotu bir anneyim cocugu hak etmiyorum ama geri donusude yok onu geri yollama sansim yok geldigi yere. ben seytan gibi dusuncelere giriyorum . bazen icimden keske olmasaydi neden allah sana cocuk verdi diyorum isyanlara giriyorum bunlar cok kotu dusunceler bunun farkindayim ama dusuncelerimdende birturlu siyrilamiyorum.anne olmayi hak etmiyorum.butun elestirilere acigim iyi kotu aci tatli yanlislarimi gormeme yardim edin neden boyle yapiyorum ben. cok bencilmiyim vicdansizmiyim.

Genişletmek için tıkla...

kesinlikle vicdansız değilsiniz eğer öyle olsaydınız bana iyi veya kötü birşeyler söyleyin ki kendime geleyim demezdiniz...

sadece yolunda gitmeyen birşeyler var ve siz farkındasınız,bazen hepimize olur farklı konularda böyle bıkkınlıklar

ama annelik bambaşka birşey geri vermek veya anneliğe biraz ara vermek diye birşey söz konusu bile olamaz...

bebek sahibi olmak-bir insan yetiştirmek, dünyanın en zor "sanatıdır" buda her kula nasip olmaz,Allah (cc) size o masumu bağışladıysa elbet bir bildiği vardır...

onun ihtiyacı olan şefkat ve merhametide kalbinize koymuştur muhakkak,başınızı tv ve pc ekranından kaldırın ve onu izleyin...

bende nasip olursa yaklaşık 3 hafta sonra anne olacağım içimdeki çırpınışlarını hissedince acaba bi sıkıntısımı var diye kendimi yiyorum...

uykumun arasında onun için uygun olmayan bir pozisyona dönüyorsam pişmanlıkla uyanıyorum...eminim hamileyken sizede oldu bunlar...

onun size gönderilmiş en kutsal emanet olduğunu ve birgün onunla ilgili hesaba çekileceğinizi unutmayın ve kendinize gelin Allah aşkına!

içinde bulunduğunuz haleti ruhiyeden bizim telkinlerimizle kurtulamazsanız lütfen bir uzmandan yardım alın,inşallah sizinki geçici bir sıkıntı ve biraz yardıma ihtiyacınız var....

Allah yar ve yardımcınız olsun...

tumese .!.:

niye olumlu bişeyler yazmıyosun bak bebegim olsun diye yalvarıyomuşsun ya olurda sende arkadaş gibi olmıcanın garantisimi var acımasız davranma bence kimin ne oluca hic belli olmaz

Genişletmek için tıkla...

herkesin tüm düşüncelerine açık bir platformdayız ve bende ne hissediyorsam onu birebir yazdım..
sizinle aynı şeyleri düşünmüyorum diye hemen karalamaya gitmeyin..
insanların düşüncelerine saygı gösterin lütfen..
ben o arkadaş gibi ASLA olmam..
yavrum karşımda deli gibi ağlayıp bağırıyorken karşısına geçip abuk subuk şeyler düşünmem...

Yaşlandığınızda, hastalandığınızda o size nasıl muhtaçsa sizde ona muhtaç olucaksınız. Onu dünyaya getiren sizsiniz, ona göre davranın. Dr. gitmeniz en doğrusu.

guniz .!.:

evlen benledüşüncemi okudun

konuya cevap ver yerine başka bir şey yazmalı orda, "bir taş da sen at"

hanzacım bak bebekine şimdi bi,sen ona bunları yapmışken o sana kızmayı aklına bile getiremez çünkü bildiğin kedi yavrusu, gülünce güler,kızınca ağlar...mincik bir şey.kocanla olup da psikopat bir çocuk yetiştirip psikopat olacağına.boşan kocandan nafakanı al,bir işte çalış,sen de mutlu ol buruk olsan da,bebekinde buruk olsa da mutlu olsun.o sana armağan.allah sana layık görmüş kısmet etmiş.yarından tezi yok ya bir doktora git, ya bir avukata lütfen

Genişletmek için tıkla...

Gülelim ağlanacak halimize... O taşlar seker birazdan, bize de çarpar diye bekliyorum. =) Böyle bir durumda kişi suçlanacağına keşke birlikte çözüm yolları aranabilse değil mi?

bir kızım var oda 11 aylık beşinci yılımda çocuğum oldu o beş yılı bana sorun her adet ddönemimde ağlıyodum.şuan dahi gözlerim dolu kızım çok yaramaz doğduğu günden beri huysuz artık komşularım huysuz kız diye seviyor.kızımın günlerce bikaç saat uykuyla kaldığını bilirim gecem gündüzüme karışmıştı ona sinirlendiğim zaman bana bir bakışıyla herşeyi unutturuyor.düşünüyorumda ben kızımsız olamam ya onlar evlerimizin neşesi huzuru.depresyona girmişiniz galiba bence hemen önleminizi alın bebeğinin tam sana ihtiyaç olduğu dönem onun sade mamayla beslenme ayı geçti ek gıdalar vermelisiniz.anne olmak kolay değil sorumluluğu çok fazla ama bir okaadarda zevkli bir görev.bebeğinizi kucaağınıza alın bu gece sarılarak beraber uyuyun biz kızımla eşim işe gidince genelde sarılarak uyuyoruz

tweetysale .!.:

bir tas da sen at derken siz resmen kaya parcasi firlattiniz kocandan bosan vs.arkadas tembelim uykumak yada tv izlemek istiyorumdiyor siz kocandan bosan calis diyorsunuz...kocasindan bosanirsa o bebek neden babasiz buyusun sizmi bakacaksinizda bosan diyorsunuz...burda once bebegiyle olan sorununu cozmeli kocasi suanda ikinci planda...

Genişletmek için tıkla...

sorunun temeline bakmadığınız için olayı böyle yorumluyorsunuz.arkadaş depresyonda ve bu öncelikle kocasından kaynaklanıyor. kendisini değersiz,işe yaramaz,sadece anlık hareket eden,uyumayı seven,hiç dışarı çıkası olmayan,insanlarla konuşmak istemeyen, kısacası "kafese kapatılmış" dan farklı görmeyen bir insan o şu anda. kendisiyle birlikte 1 saatlik gezmeyi bile karısına çok gören,herkesin önünde bağıran çağıran,kolundan sürüklemeye çalışan bir kocası var,kadın ne yapacak... daha da depresyona girecek evde kalırsa,kilo alacak,bakımsızlaşacak,evin temizliğini kişisel bakımını yapmayacakki, depresyona neden olan şey ortadan kaldırılmalı önce...çünkü bu resimde koca tamamen hatalı tamamen hem de. tek kelime etsem bağırır çağırır diyor,artık laf arsızı olmuş kadıncağız,çünkü kocası onu öyle alıştırmış.saygı bitmiş,toplanması çok zor.
bebek neden babasız büyümek yerine,kan gövdeyi götürmek üzere olan gergin bir evde büyüsün?
bazen çözüm acıtıcıdır ama tektir.eşini psikiyatriste götürebileceğini sanmıyorum,o yüzden bence boşanmalı.
kocası ikinci planda değil.kocasıyla sorunları ön planda olduğu için bebeğine bakamıyor. hem doğum depresyonu hem kocasının psikolojik baskısı.ben böyle düşünüyorum.siz farklı düşünüyorsunuz.
allah en doğruyu göstersin hanzacım sana.

zirefgend .!.:

kesinlikle vicdansız değilsiniz eğer öyle olsaydınız bana iyi veya kötü birşeyler söyleyin ki kendime geleyim demezdiniz...

sadece yolunda gitmeyen birşeyler var ve siz farkındasınız,bazen hepimize olur farklı konularda böyle bıkkınlıklar

ama annelik bambaşka birşey geri vermek veya anneliğe biraz ara vermek diye birşey söz konusu bile olamaz...

bebek sahibi olmak-bir insan yetiştirmek, dünyanın en zor "sanatıdır" buda her kula nasip olmaz,Allah (cc) size o masumu bağışladıysa elbet bir bildiği vardır...

onun ihtiyacı olan şefkat ve merhametide kalbinize koymuştur muhakkak,başınızı tv ve pc ekranından kaldırın ve onu izleyin...

bende nasip olursa yaklaşık 3 hafta sonra anne olacağım içimdeki çırpınışlarını hissedince acaba bi sıkıntısımı var diye kendimi yiyorum...

uykumun arasında onun için uygun olmayan bir pozisyona dönüyorsam pişmanlıkla uyanıyorum...eminim hamileyken sizede oldu bunlar...

onun size gönderilmiş en kutsal emanet olduğunu ve birgün onunla ilgili hesaba çekileceğinizi unutmayın ve kendinize gelin Allah aşkına!

içinde bulunduğunuz haleti ruhiyeden bizim telkinlerimizle kurtulamazsanız lütfen bir uzmandan yardım alın,inşallah sizinki geçici bir sıkıntı ve biraz yardıma ihtiyacınız var....

Allah yar ve yardımcınız olsun...

Genişletmek için tıkla...

Allah cocugunu sana bagislasin,saglik versi her daim....

duygulandim yazina ne güzel 3 hafta sonra yavrun hayirlisi ile kucaginda.....darisi her isteyenin ve benim basima

Elossa .!.:

herkesin tüm düşüncelerine açık bir platformdayız ve bende ne hissediyorsam onu birebir yazdım..
sizinle aynı şeyleri düşünmüyorum diye hemen karalamaya gitmeyin..
insanların düşüncelerine saygı gösterin lütfen..
ben o arkadaş gibi ASLA olmam..
yavrum karşımda deli gibi ağlayıp bağırıyorken karşısına geçip abuk subuk şeyler düşünmem...

Genişletmek için tıkla...

bak senin düşüncelerin şu anki düşüncelerin ben sana diyorumki empati yap kız nediyo ben ikiaydır böleyim diyo yani hamileyken oda her anne gibi heycanlıydın mutluydu cocugunun saglıklı dogması icin dua ediyodu ama işte böyle olmuş istemezdi herhalde allah yardımcı olsun allah beebegin yüzüne baksın kimseyi cocuguyla sınamasın

yazdiklarini okuyunca uzuldum sikintili zor bir donem geciriyorsun kolay degil ....Senin yasadigin sikintiyi birgun bir programda konusuldugunu gordum bir izleyici cocugunu diger anneler gibi sevemedigini ona karsi hep bir sogukluk oldugunu yazip bu normalmi yazmis ordaki piskologda diger egitimci arkadaslari ile bu konuyu aldilar ve soyle denildi annenin cocuguna duydugu ilgisizlik ve sevgisizlik kesinlikle dogyaya aykiri bir kanundur anne cocugunu sevmemezlik diye birsey yoktur olamaz dedi Fakat annede bir takim sorunlarla cocugu arasina set cekebilir maddi ve manevi anlamda cocuguyla baglar orselenebilir Annenin yapmasi gereken bir doktordan yardim almak ve cocuguna hissetigi bu durumun esasinda altinda neler yattigini ogrenmek annenin cocuguna yardimsiz bakmasi zor bir bebek olmasi annenin gecmste kendi annesiyle yasadigi sorunlar esiyle yasadigi sorunlar cocugun anneye sevmedigi insanlara cagrisim yapmasi ornegin kv benzemesi yada kp isminin verilmesi bunlar bile anneyle cocuk arasindaki baglari sarsarmi...Senin suan tek yapman gereken bir pskologa gitmen bu durum normal bir durum degil cunku Bir anneye keske bu cocuk olmasaydi dedirten neden annenin rahatina duskunlugu degil anneyle cocugun arasinda bir duygu kopuklugundan gelmekte bu kopuklugundan nereden geldigi bilinmesi gerek ayrica yapilan yorumlari grdum cok acimasizca kimin ne yasadigini bilmiyoruz ne gibi sorunlari oldugunu birine yargilama elestirme yaparken biraz yapici olmamaiz lazim anne kendini zaten sucluyor yargiliyor birde zalimce yorumlar yaparsak anne kendini iyice dislar....Birde sana tavsiyem soyle dusun o senin evladin sana emanet edildi dokuz ay belki zor bir gebelik gecirdin belki dogumun zordu...Ama evladin hep seninle senen baskada kimsesi yokki zaten birtek sana emanet edilmis yerinde olsam herne yasiyorsam once evladima siki siki sarilirdim...gun icindeki her isini birak once evladinla ilgilenmeye calis icinden gelmese bile zorla kendini birde tavsiyem suekli gozlerinin icine bak onun o masum sevimli hallerini gordukce inan herseye degersin diceksin...gun icinde surekli beraber ol yemek yapmarken al mutfaga yanina oturt banoyu bile beraber yapin onunla gecirdigin anlardan zevk almaya calis gulucuklerine sevinclerine ortak ol beraber oyna mesela al yuruyuse cik yeterki icindeki bastirmaya calistigin duygularla savasmaya calis en onemliside bu durumu uzman birine anlat yardim al Allah yardimcin olsun

evet hamileyken dogmasini sabirsizlikla bekliyordum. hergun takvimden bir yaprak daha eksildigini gorunce cok mutlu oluyordum .butun esyalarini titizlikle secip yikayip utuleyip yerlestiriyordum.cinsiyetini bile ogrenmeden birsuru kiyafet almistim. cok heyecanliydim o zamanlar simdi o halimi goren bu halime inanmaz.
sabirsizlikla bekledim onu. acilar icinde gogus uclarim yarildi emzirmek icin o halde emzirdim 6 ay boyunca sadece anne sutu verdim sonra sutum azaldi. geceleri yine emziriyorum emiyor ama sirtim belim kopuyor cok agriyor gece cok uyaniyor halen.yani hep mukemmel bir anne olmak istedim ama olamiyorum ben artik ona yetemiyorum sorumsuzlugum hat safhada. yataktan kalkarken yatagimi bile toplamiyorum .

guniz .!.:

evlen benledüşüncemi okudun

konuya cevap ver yerine başka bir şey yazmalı orda, "bir taş da sen at"

hanzacım bak bebekine şimdi bi,sen ona bunları yapmışken o sana kızmayı aklına bile getiremez çünkü bildiğin kedi yavrusu, gülünce güler,kızınca ağlar...mincik bir şey.kocanla olup da psikopat bir çocuk yetiştirip psikopat olacağına.boşan kocandan nafakanı al,bir işte çalış,sen de mutlu ol buruk olsan da,bebekinde buruk olsa da mutlu olsun.o sana armağan.allah sana layık görmüş kısmet etmiş.yarından tezi yok ya bir doktora git, ya bir avukata lütfen

Genişletmek için tıkla...

guniz .!.:

sorunun temeline bakmadığınız için olayı böyle yorumluyorsunuz.arkadaş depresyonda ve bu öncelikle kocasından kaynaklanıyor. kendisini değersiz,işe yaramaz,sadece anlık hareket eden,uyumayı seven,hiç dışarı çıkası olmayan,insanlarla konuşmak istemeyen, kısacası "kafese kapatılmış" dan farklı görmeyen bir insan o şu anda. kendisiyle birlikte 1 saatlik gezmeyi bile karısına çok gören,herkesin önünde bağıran çağıran,kolundan sürüklemeye çalışan bir kocası var,kadın ne yapacak... daha da depresyona girecek evde kalırsa,kilo alacak,bakımsızlaşacak,evin temizliğini kişisel bakımını yapmayacakki, depresyona neden olan şey ortadan kaldırılmalı önce...çünkü bu resimde koca tamamen hatalı tamamen hem de. tek kelime etsem bağırır çağırır diyor,artık laf arsızı olmuş kadıncağız,çünkü kocası onu öyle alıştırmış.saygı bitmiş,toplanması çok zor.
bebek neden babasız büyümek yerine,kan gövdeyi götürmek üzere olan gergin bir evde büyüsün?
bazen çözüm acıtıcıdır ama tektir.eşini psikiyatriste götürebileceğini sanmıyorum,o yüzden bence boşanmalı.
kocası ikinci planda değil.kocasıyla sorunları ön planda olduğu için bebeğine bakamıyor. hem doğum depresyonu hem kocasının psikolojik baskısı.ben böyle düşünüyorum.siz farklı düşünüyorsunuz.
allah en doğruyu göstersin hanzacım sana.

Genişletmek için tıkla...

peki hemen yarin gidip bosansa bu deprosyandan cikacakmi sizce?ekonomik ozgurlugu varmi?evin sorumlulugu gecim derdi onu daha buyuk depresyonlara goturmezmi...arkadas hem bedenen hemde psikolojikmen yorgun yarin bigun bosansa gidip bi iste calisacagini sanmiyorum cunku kendi dedi rahatima duskunum diye kendi cocuguyla ilgilenmekten yorulan bikan insan elin isinde nasil calisacak sabredecek...sil bastan bi hayat kurmak cokmu kolay ve 1 evlat sahibi yanliz basinada degil simdilik yavrusu icin kocasini alttan alip idare edebilir benim icin on planda olan simdi yavrusuyla arasindaki sorun herkesin yorumu kendinin sizin yorumunuzada saygi duyarim ama bekara koca bosamak kolay derler sizinkide o hesap...

Elossa .!.:

herkesin tüm düşüncelerine açık bir platformdayız ve bende ne hissediyorsam onu birebir yazdım..
sizinle aynı şeyleri düşünmüyorum diye hemen karalamaya gitmeyin..
insanların düşüncelerine saygı gösterin lütfen..
ben o arkadaş gibi ASLA olmam..
yavrum karşımda deli gibi ağlayıp bağırıyorken karşısına geçip abuk subuk şeyler düşünmem...

Genişletmek için tıkla...

Arkadasim yanlis anlama sadece sana bir tvsiyede bulunmak istiyorum müsadenle.

Asla asla deme inan ki hayatin ne yönleri var...onun yerine dua et..gercekten her an hersey olabiliyor.sadece arkadasca bir tavsiye...

yarimelma .!.:

Allah cocugunu sana bagislasin,saglik versi her daim....

duygulandim yazina ne güzel 3 hafta sonra yavrun hayirlisi ile kucaginda.....darisi her isteyenin ve benim basima

Genişletmek için tıkla...

bu güzel dua ve temennileriniz için teşekkür ederim ve bende size ve sizin gibi bebek sahibi olmak isteyenlere tez zamanda Mevlam nasip etsin diliyorum...

bu arada konu sahibi arkadaşım bak bu başlığı açarak birbirimizle dualaşmaya vesile oldun sakın kendini vicdansızlıkla suçlama...

her şerde bir hayır vardır deyip tevekkül et ve bu akşamı bir dönüm noktası bilip yavruna sarıl...

arkadaslar kinamak kolay
yol gostermek gerek her kes arkadasimizin durumuna duse bilir
Bence sizin ilgi daireniz baska bir tarafa yonlenmis bunlar
1.net ola bilir.Gununuzu daha cok nette eglenerek gecirmek istiyosunuz ama bebek bagiriyo
2.Evdekiler esinizin ailesi ile sorununuz ola bilir
3.Istemediginiz bir hamilelikten kaynaklana bilir
4.bebek cinsiyet faktoru ola bilir ve s

Psikologa gerek var da ama gidemiyorsaniz ben size yardim ederim tabii ki konusarak
1 yasina kadar bebeginize iyi bakin sonrasi kolay bunu dusunun
annenize danisin bu konuyu

Elossa .!.:

herkesin tüm düşüncelerine açık bir platformdayız ve bende ne hissediyorsam onu birebir yazdım..
sizinle aynı şeyleri düşünmüyorum diye hemen karalamaya gitmeyin..
insanların düşüncelerine saygı gösterin lütfen..
ben o arkadaş gibi ASLA olmam..
yavrum karşımda deli gibi ağlayıp bağırıyorken karşısına geçip abuk subuk şeyler düşünmem...

Genişletmek için tıkla...

Ne oldum dememeli, ne olacağım demeli diye güzel bir söz var. Kimse bırakın 5-10 yılı 1 gün sora ne halde, ne düşüncede olacağını bilemez. Bence konu sahibi arkadaş da çocuk sahibi olmadan önce böyle bir konuyu okusaydı, ben böyle bir şeyi "ASLA" yapmam derdi. Ama hayatın getirdikleriyle insanlar değişebiliyor. Önemli olan, çevredekilere zarar vermeden bu değişimi kontrol altına alabilmek.

yorum yapıp yapmama konusunda çok düşündüm..ama lütfen onu zorla uyutuyorum,ağlarken bakmıyorum,yemek yapmıyorum,çok zayıf vb..yorumlar yapmayın artık,yazmayın bunları!yemin ederim ellerim ttiriyor şu anda,ağlıyorum o bebek için..lütfen napıyorsanız yapın ama buraya yazmayın..emin olun benim gibi bir çok annenin yüreği bunları okumaya dayanmıyordur..tedaviyle anne oldum ben,ikiz bebeklerim var.ne depresyonlar,ne acılar yaşadım.tahmin edersinizki ikiz büyütmek tek bebeğe göre herşeyin iki katı demek..ama yinede bir kenara atmadım yavrularımı..psikolojinizin iyi olmadığını düşünüyorum,nolur ona daha fazla zarar vermeden bir psikoloğa görünün.yardım isteyin lütfen..